در شهرستان «چوار» در ایلام تنها در طول یک هفته، سه نفر به‌دلیل فقر و درماندگی به خودکشی اقدام کرده‌اند. دو نفر از آنها کارگران پیمانکاریِ «پتروشیمیِ ارغوان گستر» هستند که به‌تازگی از کار بیکار شدهاند. نفر سوم، همسر یکی دیگر از کارگران بیکارشده همین پتروشیمی است. به گزارش خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا)، حدود ۱۲۰ نفر از کارگرانِ پیمانکاریِ این پتروشیمی، در ۴۰ روز گذشته، با نزدیک شدن به پایان پروژه راه‌اندازی و رسیدن موعد فعالیت خط تولید کارخانه، اخراج شدهاند. پاسخ مدیران به کارگران این است: پروژه ساخت تمام شده و دیگر به کارگران نیازی نیست و ظرفیت جذب وجود ندارد. کارگران اما این استدلال را نمی‌پذیرند. آنها می‌گویند اگر به کارگر جدید نیاز نیست، چرا در طول چند ماه گذشته، کارگر غیربومی استخدام شده است؟ بومیان داشتن کار در کارخانه را حق خود می‌دانند و به ایلنا می‌گویند: «برای ما که زمین‌های کشاورزی‌مان را در همجواری با پتروشیمی از دست داده‌ایم، تنها راهِ امرار معاش، کارگری کردن در پتروشیمی است.» آنها می‌گویند حتی کارگری کردن در «چوار» هم پارتی می‌خواهد؛ استادکار، نزدیکان خود را برای کارگری انتخاب می‌کند و دیگران هیچ راهی برای پول درآوردن ندارند. کارگر بیکارشده‌ای که ۲۷ تیرماه با ریختن بنزین به روی خود قصد داشت خودکشی کند، اکنون به دلیلِ عفونتِ شبکیه چشم و عفونت لوزه‌هایش به درمان نیاز دارد. همکارانش می‌گویند برای ۸۱۲ هزار تومان پول قطره چشم‌اش، از دوستان و آشنایان تنها ۴۸۳ هزار تومان برایش جمع‌آوری کرده‌اند. این کارگر در یکی از روستاهای اطراف «چوار» زندگی می‌کند و پس از بیکاری حتی برای تأمین یک وعده غذای روزانه هم به کمک نیاز دارد. کارگرِ دیگری که قصد داشته شبانه در قبرستان جان خود را بگیرد، جوانی ۲۹ ساله است. این کارگر حقوق کارگری‌اش را برای مادر بیمار و برادر معلولش خرج می‌کرده و پول یارانه هم به حسابِ نانوای محل واریز می‌شده. به گفته کارگران در «چوار» خیلی‌ها کارت یارانه‌شان را به نانوا یا سوپرمارکت محل می‌دهند و برای خرید نان و مایحتاج زندگی‌شان دفتر حساب و کتاب دارند. سومین خودکشی نیز اقدام به خودکشی همسر یکی از کارگران اخراج شده کارخانه است. کارگران گفتند که بیکاری همسر و فقر و ناتوانی در تهیه نیازهای اساسیِ زندگی دلیل خودکشیِ نافرجام این زن بوده است. با ساختن «پتروشیمی ارغوان گستر» در این شهرستان کارگران زمین‌های کشاورزی خود را از دست داده و به کارگران پتروشیمی تبدیل شدهاند. آنها جز کار در این پتروشیمی، انتخاب دیگری ندارند. از این روست که هفته‌هاست در حال اعتراض‌اند. آنها چند هفته گذشته به تهران رفتند تا با مدیران هلدینگ خلیج فارس دیدار کنند، اما جز وعده بخش حراست چیزی دریافت نکردند. کارگران می‌گویند تعدادی از آنها چند روزی را هم در زندان در بند دزدان و قاتلان سپری کردند و سپس با قرار وثیقه آزاد شدند. شماری از کارگران هم احضار شدهاند، تعهد داده‌اند و برایشان پرونده تشکیل شده است.
24 July 2024
