مصطفی پورمحمدی، یکی از شش نامزد انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ و از اعضای هیئت مرگ در جریان کشتار زندانیان سیاسی مجاهد و چپ در تابستان ۱۳۶۷، در گفت‌وگویی انتخاباتی آن اعدام‌ها را «پروژه‌ی جمهوری اسلامی» و «پروژه‌ی لحظه‌های سخت نظام» خواند. در جریان کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷، با حکم روح‌الله خمینی، رهبر وقت جمهوری اسلامی هزاران زندانی عضو سازمان مجاهدین خلق یا سازمان‌های مارکسیستی، پس از محاکمه‌های کوتاه اعدام و در گورهای دسته‌جمعی دفن شدند. شمار اعدامیان بین ۱۸۷۹ تا۴۴۸۲ نفر تخمین زده می‌شود. این نامزد انتخابات در پاسخ به اینکه «در فضای مجازی نام شما با اعدام گره خورده است» گفت: «من چه کار کنم، من قاضی بودم یک مقطعی. یا باید محاکمه می‌کردم یا باید کیفرخواست می‌نوشتم. یک عده جریمه می‌شدند. یک عده زندان می‌گرفتند. یک عده اعدام می‌گرفتند. مثل پزشک که نامش با جراحی گره می‌خورد.» پورمحمدی همچنین در ادامه کوشید مسئولیت اخلاقی اعدام‌ها را متوجه مردمی کند که به ادعای او آن زمان مدافع نظام بودند و «مطالبات تندتری» داشتند. او همچنین دلیل صدور اعدام برای این زندانیان را پافشاری‌شان بر «مبارزه‌ی مسلحانه با مردم» خواند و مدعی شد که قاضی‌ها و از جمله خود او می‌کوشیدند شمار هرچه بیشتری را عفو کنند. این ادعا در حالی است که به اعتراف بازماندگان، محاکمه‌ها بسیار کوتاه و سوال‌ها هم محدود به اعتقادات دینی و سیاسی زندانیان بودند و زندانیان از اینکه پاسخ‌ها ممکن است به مرگشان منجر شود اطلاعی نداشتند.
24 June 2024
