دوشنبه ۲۸ اسفند، ۶۴ تن از زندانیان سیاسی فعلی و سابق و فعالان زن در نامه‌ای سرگشاده خواستار آزادی فوری مریم اکبری منفرد شدند. مریم اکبری منفرد بیش از ۱۴ است که بدون مرخصی در حبس است. نویسندگان نامه از اکبری منفرد به عنوان «یکی از قدیمی‌ترین زنان زندانی سیاسی ایران» و بازمانده خانواده‌ای «که به‌عنوان کوچک‌ترین عضو آن از سنین کودکی شاهد زندان، شکنجه و اعدام اعضای خانواده خود بوده است» یاد کرده‌اند. یک خواهر و سه برادر مریم اکبری منفرد در سال ۱۳۶۷ در جریان اعدام دسته‌جمعی اعضای سازمان مجاهدین خلق و دیگر زندانیان سیاسی چپ‌گرا، اعدام یا زیر شکنجه کشته شده‌اند. در بهمن ۱۳۹۵، مریم اکبری منفرد شکایتی را در «گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل» ثبت کرد و از این نهاد خواست تا جمهوری اسلامی ایران را دربارهٔ پرونده و سرنوشت خواهر و برادرش مورد پرسش قرار دهند. اکبری منفرد که ۹ دی ۱۳۸۸ بازداشت و به ۱۵ سال حبس محکوم شد، از اسفند ۱۳۹۹ به زندان سمنان، دور از محل زندگی خانواده‌اش تبعید شده است. نویسندگان نامه نوشته‌اند: «مریم مادر سه فرزند است که سالیان طولانی است از زیستن در کنار آنها محروم مانده؛ اما با همه این‌ها همچنان استوار ایستاده و تسلیم عادت و فرسایش زندان نیز نشده است.» آنان در ادامه با اشاره به این‌که اکبری منفرد برای پانزدهمین نوروز متوالی در زندان است، افزودند: «ما هم‌بندیان سابق او با هر عقیده و باوری که داریم، بهار زندان را با مریم و شور او به نوروز به یاد می‌آوریم، و اما نوروزی دیگر و او همچنان در زندان. یادی می‌کنیم از درک او از آزادی و حق‌اش به برخورداری از آن، یادی می‌کنیم از ظلمی که بر زنان این مرز و بوم شده است و جلوداران مبارزه و مقاومت با آن.» نویسندگان در انتهای نامه خواهان آزادی بی‌قیدوشرط مریم اکبری‌منفرد و همه زندانیان سیاسی و عقیدتی شده‌اند.