سامان یاسین (صیدی)، خواننده رَپ کُرد که نیروهای امنیتی او را در جنبش سراسری «زن، زندگی، آزادی» زندانی کردند، نامه‌ای به غلامحسین محسنی اژه‌ای، رئیس قوه‌ قضائیه جمهوری اسلامی نوشته و بار دیگر فشارهایی را که در زندان بر او وارد کرده‌اند بازگو کرده است. او در نامه خود آورده است که ۱۸ ماه است بلاتکلیف میان زندان‌های تهران و کرج جابه‌جا می‌شود و بدون هیچ مدرک و سندی در زندان محبوس است. این هنرمند جوان افزوده است: «در این ۱۸ ماه بارها برای من قرار دادگاه تعیین شده اما برگزار نشده است. کماکان با مشکلات روحی و روانی و جسمی‌ که مسئولان بی‌کفایت حتی قادر به اعزام اینجانب به مراکز درمانی نیستند، به‌سر می‌برم.» سامان یاسین ضمن درخواست از رئیس قوه قضائیه مبنی بر این‌که جرمش را اعلام کنند، گفته است: «اگر مجرمم پس حبس بدهید، اگر مجرم نیستم منع تعقیب بزنید. من نمی‌دانم دلیل این همه خشم، آزار و اذیت دستگاه‌های قضایی نسبت به من به چه معناست. از شما درخواست اعدام دارم! من تحمل زندان و بلاتکلیفی را به جرمی که نه شما می‌دانید و نه من، ندارم. لطفاً حکم اعدام من را صادر کنید!» یاسین در پایان نامه خود نوشته است: «زندگیم از هم پاشیده، سلامت رو‌حی و روانی و جسمی‌ام را هم گرفتید، اعدام مصنوعی کردید تیمارستان بردید، چه مانده است به سرم بیارید؟ جانم هم بگیرید خلاص...» نیروهای امنیتی ۱۰ مهرماه ۱۴۰۱ سامان یاسین را که پیرو آیین یارسان و اهل کرمانشاه است، با خشونت در خانه‌اش در تهران بازداشت کردند. او تاکنون چند بار در اعتراض به شرایط سخت خود در زندان و بلاتکلیفی پرونده‌اش دست به اعتصاب غذا زده است. این زندانی سیاسی ۲۹ آذر در پی شرایط سخت نگهداری در زندان رجایی‌شهر کرج با خوردن تعداد زیادی قرص اقدام به خودکشی کرده بود که پس از انتقال به بهداری زندان و بهبودی نسبی به بند سیاسی این زندان منتقل شد. شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی، آبان‌ماه ۱۴۰۱ سامان یاسین را به «اتهام محاربه» به اعدام محکوم کرد اما دیوان عالی کشور بعد این حکم را نقض کرد.