مفتون امینی از شاعران سرشناس ایران که در مکتب نیمایی و به ترکی نیز اشعار ماندگاری سروده پنجشنبه ۱۰ آذر در نود و شش سالگی درگذشت. مجموعه‌های شعر «دریاچه»، «کولاک»، «انارستان»، «عاشیقلی کروان»، «فصل پنهان»، «یک تاکستان احتمال»، «سپیدخوانی روز»، «عصرانه در باغ رصدخانه»، «شب ۱۰۰۲»، «من و خزان و تو»، «اکنون‌های دور»، «نهنگ یا موج»، «از پرسه خیال در اطراف وقت سبز»، «جشن واژه‌ها و حس‌ها و حال‌ها»، «طلایی/ خاکستری/ رگبار»، «گزینه اشعار»، «آجی چای»، «مستقیم تا نرسیده به صبح» از آثار اوست. امینی در مصاحبه‌ای گفته بود هم از شاعران «قدیم» تاثیر پذیرفته‌ و هم از شاعران امروز به‌ویژه نیما. او درباره شعر آذربایجان گفته بود: «شعر آذربایجان، ویژگی‌های زیادی دارد؛ مساله‌ی وزن و «قالب نیست؛ مساله‌ی ذهنیات شعر است. آذربایجان، سرزمین تندرها، کوه‌های سر به فلک کشیده، عقاب‌ها و رودهای خروشان است؛ که تاثیرات زیادی را، در شعر شاعران‌اش گذاشته است. من هم تحت تاثیر این پدیده‌‌ها قرار گرفته‌ام‌.»