امروزه، میلیون‌ها زن و دختر در سراسر جهان صرفاً به این دلیل که عادت ماهانه دارند مورد انگ، طرد و تبعیض قرار می‌گیرند. قابل قبول نیست که زنان و دختران به دلیل عملکرد طبیعی بدن از تحصیل، کسب درآمد و مشارکت کامل و برابر در زندگی روزمره بازمانند.
روز بهداشت قاعدگی ۲۸ مه است، اما گروه‌‌های زیادی در تمام سال تلاش می‌کنند تا:
تابوها را بشکنند و به انگ درباره قاعدگی پایان دهند،
آگاهی در مورد چالش‌های مربوط به دسترسی به محصولات قاعدگی، آموزش در مورد قاعدگی و امکانات بهداشتی مناسب این دوره را بالا ببرند و
بودجه مورد نیاز برای اقدام در مقیاس را بسیج کنند.
همه اینها به رسیدن به یک هدف کلی تا سال ۲۰۳۰ کمک می‌کند: ساختن جهانی که در آن هیچ کس به دلیل پریود شدن عقب نماند.
این یک مشکل جهانی است
۳۰۰میلیون زن و دختر در سراسر جهان آنچه را که باید برای مدیریت قاعدگی‌شان با خیال راحت، بهداشتی و بدون شرمندگی در اختیار داشته باشند، ندارند. این مساله ترکیبی از عدم دسترسی به محصولات بهداشتی، نبود آموزش در مورد قاعدگی، زیرساخت‌های آب و بهداشت نامناسب و وجود تابوها و ننگ درباره قاعدگی است. تا زمانی که نتوانیم علناً در مورد قاعدگی صحبت کنیم، نمی توانیم به طور موثر به این چالش‌ها رسیدگی کنیم.
انگ قاعدگی اثرات گسترده‌ای برای همه ما دارد
عواقب بی‌توجهی به بهداشت قاعدگی شدید است. فرصت‌های بهداشتی، آموزشی و درآمدزایی، و همچنین موقعیت اجتماعی کلی زنان و دختران، همگی تحت تأثیر چالش‌های مربوط به قاعدگی قرار دارند. برآورد می‌شود که تاثیر اقتصادی رسیدگی نکردن به این مسائل بیش از ۱۰۰ میلیارد یورو است و این رقم فقط مربوط به اتحادیه اروپاست.
سازمان‌های زیادی در سرتاسر جهان سخت کار می‌کنند تا به این چالش‌ها رسیدگی کنند. در واقع، جنبش روز جهانی بهداشت قاعدگی متشکل از بیش از ۸۳۰ شریک است که در زمینه جنبه‌های مختلف مشکلات بهداشت قاعدگی، شامل دسترسی به محصولات قاعدگی با کیفیت، آموزش کودکان مدرسه‌ای در مورد قاعدگی، کمپین‌هایی برای حذف مالیات بر
محصولات قاعدگی، حمایت از سیاست و…. کار می‌کنند.
تغییر در حال وقوع است
بین سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۲۱، تأثیرات تعیین چنین روزی نتایج مثبتی به دنبال داشته است. مثلا در زمینه از بین بردن ننگ و تابوی قاعدگی، کمپین‌ها از ۲۰ میلیون نفر گروه هدف در سال اول به بیش از ۵۶۰ میلیون نفر در سال ۲۰۲۱ دسترسی پیدا کرده‌اند. اکنون سازمان‌ها و دولت‌هایی که به موضوع قاعدگی توجه می‌کنند بیشتر شده‌اند. همین هفته‌های گدشته اعلام شد که در اسپانیا، زنان در صورت تجربه درد شدید قاعدگی، واجد شرایط مرخصی استعلاجی خواهند شد.
این کار قبلاً در کشورهای دیگر جهان مانند کره، اندونزی و ژاپن هم انجام شده است اما این تمام موفقیت نیست. در نیوزلند محصولات دوران قاعدگی اکنون به صورت رایگان در مدارس موجود است. در اسکاتلند، چنین محصولاتی برای همه رایگان است و در زیمبابوه، آموزش در زمینه قاعدگی به زودی بخشی از برنامه های درسی مدارس خواهد شد.
سرمایه‌گذاری بیشتر مورد نیاز است
با توجه به فعالیت جنبش بهداشت قاعدگی آگاهی جامعه از چالش‌های مربوط به سلامت و بهداشت قاعدگی به طور چشمگیری افزایش یافته و در بسیاری از کشورهای جهان اولویت سیاسی بالاتری پیدا کرده.
راه‌حل‌های فنی بسیایر برای بهبود وضعیت بهداشت قاعدگ وجود دارد و صدها سازمان متعهد، مایل به انجام آن هستند
می‌توان جهانی را خلق کرد که در آن قاعدگی مشکل هیچ کس نباشد و این نیازمند افزایش بودجه‌های حمایتی است.
در ایران، قاعدگی هنوز یک تابوست
در ایران مثل بسیاری از نقاط جهان، پریود یک تابوی اجتماعی است. آیینی در جسم زن که در سکوت و خفا برگزار می‌شود. حرف زدن از آن بی‌شرمی و نامیدن آن بی‌ادبی است. در چنین فرهنگی دسترسی به نوار بهداشتی یک عملیات مخفیانه و پلیسی است: در بسیاری از خانواده‌ها زنان خود برای خرید نوار بهداشتی به مغازه نمی‌روند. در بسیاری از مغازه‌ها نوار بهداشتی جایی پنهان است و در دسترس نیست و در نهایت خریدار باید نوار بهداشتی را چون کالایی ممنوعه در پلاستیک تیره به خانه ببرد.
در حالی که زیر پوست جامعه نوعی کنجکاوی درباره زمان پریود هر دختری وجود دارد، اطلاعاتی درباره بهداشت قاعدگی به دختربچه‌ها داده نمی‌شود. در برنامه‌های آموزشی مدارس چیزی در این زمینه پیش‌بینی نشده و تنها چند کتاب غیردرسی منتشر شده که موضوع را به زبان ساده‌تر توضیح می‌دهد. با این حال تعداد خانواده‌هایی که فکر می‌کنند دادن این نوع اطلاعات به دختربچه‌ها ضروری نیست، بسیار است.
همه اینها در کنار گران شدن همه اقلام بهداشتی، زنان فقیرتر را با چالش تهیه نوار بهداشتی هم روبه‌رو کرده تا جایی که زنان محرومتر تلاش می‌کنند به روش‌هایی که گاهی چندان بهداشتی نیست خون قاعدگی را کنترل کنند. برای بسیاری از این زنان نوار بهداشتی یک کالای لوکس است که تهیه آن اولویت خانواده به شمار نمی‌آید.
در شرایطی که حکومت درگیر مشکلات اقتصادی است، انتظار تغییر سیاست‌های مالیاتی و رایگان کردن نواربهداشتی انتظاری دور از ذهن به نظر می‌آید اما بالا بردن اطلاعات عمومی درباره این رویداد و شکستن تابوهای اجتماعی درباره آن، کمترین کاری است که می‌توان برای کاشتن از چالش‌های آن انجام داد.