آرش صادقی، زندانی سیاسی سابق و فعال حقوق بشر، روز سه‌شنبه ۲۰ اردیبهشت از انتقال بهنام موسیوند از بیمارستان به زندان، علیرغم وخامت حال او خبر داد. آرش صادقی در توییتر نوشت: «با خلف وعده مسولین قضایی‌ مبنی بر دادن مرخصی استعلاجی به بهنام موسیوند، وی ساعاتی پیش با شرایط جسمانی نابسامانی به زندان منتقل شد. پروژه قتل سیستماتیک بهنام محجوبی و بکتاش آبتین و... این بار برای بهنام کلید خورده است.» به گفته آرش صادقی بهنام موسیوند به‌رغم مواجهه با مشکلات ناشی از اعتصاب (آسیب به کیسه صفرا،کبد و خونریزی دستگاه گوارش) و بیماری پیشین خود (مشکل کلیه و پروستات) با فشار دادستانی به پزشکان بیمارستان مبنی بر ترخیص زودتر او، به زندان منتقل شده است. بهنام موسیوند، زندانی سیاسی از ۳۰ فروردین سال جاری، زمانی که حین انتقال به بیمارستان مورد ضرب و شتم مأموران در زندان رجایی‌شهر قرار گرفت، دست به اعتصاب غذا زد و پس از ۱۶ روز، در حالی‌که اعتصاب غذا به وخامت سلامتی او منجر شده بود، به خواسته شماری از خانواده‌های دادخواه دی‌ماه ۹۶ و آبان‌ماه ۹۸ به آن پایان داد. شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمد مقیسه شهریورماه ۹۸ موسیوند را به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور» به پنج سال حبس تعزیری و به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به یک سال حبس تعزیری محکوم کرد و این حکم در مرحله تجدیدنظر توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران عیناً تأیید شد. موسیوند در ۲۵ خرداد ۱۳۹۹ پس از حضور در واحد اجرای احکام دادسرای اوین بازداشت و جهت تحمل دوره محکومیت خود ابتدا به زندان اوین منتقل شد. شهریورماه ۹۹ به دلیل بروز علائم ابتلا به ویروس کرونا از جمله تب و لرز شدید و از دست دادن حس بویایی و چشایی او را به بهداری زندان اوین منتقل کردند. مسئولان زندان اوین، این زندانی سیاسی را به بهانه انتقال به بیمارستان، به یک سلول انفرادی در زندان رجایی‌شهر کرج تبعید کردند. او تاکنون چندین بار از دریافت خدمات پزشکی به‌دلیل سر باز زدن از دست‌بند هنگام انتقال به بیمارستان، محروم شده است. در سال‌های اخیر حکومت جمهوری اسلامی جان زندانیان زیادی را در زندان‌های سراسر ایران از طریق جلوگیری از رسیدگی پزشکی به آنان گرفته است. عفو بین‌الملل ۲۳ فروردین / ۱۲ آوریل در گزارشی تفصیلی درباره دسترسی نداشتن زندانیان به خدمات درمانی و پزشکی اعلام کرد که حکومت ایران در طی سال‌های گذشته در زندان‌های مختلف به صورت عامدانه و نظام‌مند حق دریافت خدمات درمانی را از دست‌کم ۹۶ زندانی سلب کرده و این روند به مرگ آن‌ها منتهی شده است.