گلاله مرادی، شهروند کُرد اهل پیرانشهر که سال گذشته به همراه دو فرزندش توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد، در یک فایل صوتی که از زندان ارسال کرده و توسط یک منبع آگاه به دست زمانه رسیده است، از شکنجه‌ها و فشارها امنیتی بر او برای اخذ اعتراف اجباری سخن می‌گوید.
گلاله مرادی ۲۸ فروردین ماه ۱۴۰۰ به همراه دو فرزندش به نامهای طاهر بزازی و متین بزاری که به ترتیب ۲۱ و ۱۴ سال دارند توسط نیروهای سازمان اطلاعات سپاه پاسداران در پیرانشهر بازداشت و به بازداشتگاه این نهاد نظامی-امنیتی در ارومیه منتقل شدند.
این زندانی سیاسی که بیش نزدیک به یک سال به صورت بلاتکلیف در بازداشت موقت به سر می‌برد، به تازگی در یک فایل صوتی از زندان ارومیه درباره شکنجه‌ها و فشارهای امنیتی علیه خودش و فرزندانش به منظور اخذ اعتراف اجباری و پذیرش جرمی که مرتکب نشده سخن گفته است.
گلاله مرادی در این فایل صوتی که به زبان کُردی صحبت می‌کند، ضمن اشاره به وضعیت بلاتکلیفی که دارد، به تهدیدهای بازجوهایش اشاره می‌کند که به او گفته‌اند اگر اعتراف نکند فرزندانش را مقابل چشمانش شکنجه خواهند کرد:
«من گلاله مرادی هستم از زندان ارومیه تماس می‌گیرم. مدت یک سال است بلاتکلیف در زندان هستم. من قربانی‌ام در این زندان… بدون اینکه مرتکب هیچ‌گونه جرمی شده باشم. من را اداره اطلاعات پیرانشهر دستگیر کرد. بعد من را به بازداشتگاه سپاه منتقل کردند که اسم‌اش «هتل» بود. من را ۴۰ روز در آنجا نگه داشتند و من هر روز از ساعت ۹ شب تا ۲ بعد از ظهر بازجویی می‌شدم. با ایجاد رعب و وحشت و تهدید فرزندانم و همچنین اسلحه‌ای که روی میز بازجویی می‌گذاشتند و آن را دستکاری می‌کردند، برای اینکه من را بترسانند و می‌گفتند باید حرف بزنی و اعتراف کنی. می‌گفتند در مورد شما گزارش دریافت کرده‌ایم و باید بگویی همه این گزارش‌ها حقیقت دارد، در غیر این‌صورت پسرانت را دستگیر و به زیرزمین خواهیم برد و زیر آنها گاز پیک‌نیکی روشن می‌کنیم و پسرانت با چشمان خودشان خواهند دید که تو اعتراف خواهی کرد…»
گلاله مرادی در همین فایل صوتی می‌گوید بازجوها به او گفته‌اند مهم نیست اعتراف نکند، زیرا در نهایت کاری خواهند کرد تا اعتراف کند و او را مجبور کرده‌اند صحبت‌هایی که یکی فرزندانش تحت فشار بازجوها علیه مادرش انجام داده را تایید و امضا کند:
«می‌گفتند اگر هم اعتراف نکنی مهم نیست، برای ما پیش آمده کسی را دستگیر کرده‌ایم و قتل هم انجام نداده بود ولی آخرش مجبور به اعتراف شد… آنها پسر زیر سن قانونی من را دستگیر کردند و مجبورش کرده بودند علیه من اعتراف کند، و من را هم مجبور کردند اعتراف‌ها و گفته‌های پسرم را تایید و امضا کنم. همچنین به من می‌گفتند به بچه‌ها و خانواده‌ات رحم کن و اعتراف بکن، وگرنه تک‌تک اعضای خانواده‌ات را به اینجا می‌کشانیم… ۴۰ روز تمام به این شیوه بازجویی و شکنجه شدم. بعد هم از من فیلم گرفتند و گفتند اگر فردا روز کاری بکنی این فیلم را پخش می‌کنیم و شکنجه‌ات می‌کنیم.»
گلاله مرادی در پایان به ممنوع‌الملاقات بودن با فرزندانش اشاره می‌کند و می‌گوید حسرت دیدار آنها را دارد:
«لطفا کمکم کنید، حسرت دیدار دخترم و بچه‌هایم را دارم، دلم برای نوه‌ام تنگ شده، آرزو و حسرت دیدن مادرم را دارم، وقتی به ملاقات من آمد نتوانست از شدت گریه چشمانش را باز کند و به من نگاه کند… خواهش می‌کنم، استدعا دارم بی‌گناهی من را برای همه ثابت کنید، همه دنیا باید بداند که من بی‌گناهم و قربانی هستم اینجا، من مرتکب هیچ گناهی نشده‌ام، به خدا من هیچ نقشی در ترور آن شخص (عثمان حاجی‌حسینی درجه‌دار سپاه پیرانشهر) نداشته‌ام…»
◼️صدای گلاله مرادی به زبان کُردی را بشنوید که از زندان ارومیه به دست زمانه رسیده است:
طاهر بزازی فرزند کوچک گلاله مرادی پس از ۱۰ روز بازداشت و متین بزازی فرزند دیگر این زندانی سیاسی پس از یک ماه نگهداری در این بازداشتگاه امنیتی اطلاعات سپاه آزاد شدند. اما خود گلاله مرادی به مدت ۴۵ روز به اتهام «همکاری با یکی از احزاب اپوزیسیون کُرد» و «قتل یکی از اعضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به نام عثمان حاجی‌حسینی» تحت بازجویی قرار داشت.
گلاله مرادی پس از انتقال به زندان ارومیه با نوشتن نامهای به دادگاه انقلاب اسلامی پیرانشهر اعترافات درج شده در پرونده خود را تحت شکنجه و فشار اعلام کرد و کلیه اتهامات مطرح شده از سوی سازمان اطلاعات سپاه پاسداران را رد کرده است.
یک منبع آگاه و نزدیک به خانواده گلاله مرادی به زمانه گفت بارها سعی کرده‌اند از طریق فرزندانش و تهدید به آزار و اذیت فرزندانش او را وادار به اعتراف اجباری کنند:
«یک بار عکسی از دست پسرش به او نشان داده بودند که انگشت‌اش را بریده بودند -البته ظاهرا عکس ساختگی بوده- و گلاله را در شرایط بسیار سختی قرار داده بودند. او درخواست کرده بود ابتدا باید فرزندش را ببیند و مطمئن شود حالش خوب است تا اعتراف کند. مامورها پسر کوچک گلاله مرادی را چشم‌بند زده بودند و دست‌های او را هم از پشت بستند و به زندان بردند و از فاصله دور اجازه دادند تا گلاله او را ببیند. گلاله داد می‌زد بگذارید بیاید نزدیک و دستش را ببینم، اما اجازه نداده بودند و به فرزندش گفته بودند اجازه ندارد وقتی آنجاست حرف بزند… خیلی شرایط سختی بر گلاله مرادی و فرزندش گذشته بود.»
گلاله مرادی بهمن ماه سال گذشته در اعتراض به شرایط نامساعد و بلاتکلیفی دست به اعتصاب غذا زد و در سومین روز اعتصاب غذای خود پس از ملاقات با مسئولان زندان و قول مساعد آنها مبنی بر پیگیری خواسته‌هایش به اعتصاب غذا پایان داد.
منبع آگاه زمانه می‌گوید شرایط نگهداری گلاله مرادی در زندان ارومیه بسیار نامناسب است و او به دلیل تهدیدها و شکنجه‌های روحی که در طول دوران بازداشت و بازجویی متحمل شده در وضعیت روحی بسیار وخیمی به سر می‌برد و خانواده‌اش شدیدا نگران سلامت جسمی و روحی او هستند.
از این جنایتکارها هر کاری ساخته است حتی ممکن است آن درجحه دار را خودشان گشته باشند ولی چند نفر را قربانی می کنند ما بارها از همان روزهای اول سال 1357 شاهد این جنایتها بوده ایم افرادی که در درگیری ها کشته میشدند با قرار قبلی محل فیلم برداری را انتخاب می کردند و گردن این ها اگر پاسدار یا سرباز بودند می بریدند و با صحنه سازی گروههای مسلح کردستان را متهم می کردند گردن فرد مرده را حتی با فجیع ترین روش از پیت حلبی می بریدند و فیلم تهیه می کردند یا همین باغ فیض تدر سال 1360 توسط لاجوردی تعدادی پاسدار در درگیری با مجاهدین کشته شده بودند لاجوردی آنها را آتش می زند و فیلم تهیه می کند مردم در آن زمان نسبت به این جنایتکارها که عمدتا از اعضای موتلفه و یا ساواکی بودند توهم داشتند و باور می کردند که مخالفین جمهوری اسلامی چنین کردند این داستان هر روز در جمهوری اسلامی تکرار شده و میشود .
فرهاد - فرهادیان / 08 April 2022