منوچهرهزارخانی، نویسنده و منتقد ادبی، از بنیانگذاران کنفدراسیون محصلین و دانشجویان ایرانی در اروپا و عضو پیشین هیأت دبیران کانون نویسندگان ایران بامداد امروز جمعه ۲۷ اسفند پس از بیماری طولانی بر اثر عارضه ریوی در سن ۸۷ سالگی در بیمارستانی در حومه پاریس درگذشت. هزارخانی از دانشگاه مون‌پلیه فرانسه دکترای پزشکی گرفت و سپس تخصص آسیب‌شناسی را در دانشکده پزشکی پاریس گذراند و سپس به ایران بازگشت و چند سالی در همین زمینه کار کرد و در میانه دهه ۱۳۵۰ به‌کلی کار در این رشته را کنار گذاشت. فعالیت‌های سیاسی او در بحبوحه ملی شدن صنعت نفت زمانی که محصل بود آغاز شد. هزارخانی مدتی از پیروان راه خلیل ملکی بود و سپس عضو جامعه سوسیالیست‌های ایرانی در اروپا شد اما بعدها آن‌ها را رفرمیست خواند. او در تشکیل کنفدراسیون محصلین و دانشجویان ایرانی در اروپا که بعد به کنفدراسیون جهانی دانشجویان ایرانی تغییر نام پیدا کرد، شرکت داشت و پس از بازگشت به ایران، به عضویت کانون نویسندگان ایران درآمد و چند بار نیز عضو هیأت دبیران آن شد. منوچهر هزارخانی پس از انقلاب ایران در مهرماه ۱۳۶۰ از ایران خارج شد و به شورای ملی مقاومت پیوست. او نویسنده و مترجم کتاب‌ها و مقاله‌هایی در زمینه‌های سیاسی و اجتماعی بود از جمله آثار آنتونیو گرامشی، امه سزر، ماکسیم رودنسون، فرانتس فانون و روی مدودف.