روزنامه ۸ صبح که در افغانستان منتشر می‌شود، روایتی تکان‌دهنده از داستانی تکراری در این روزهای افغانستان منتشر کرده است.
خانواده‌ای در ولایت فراه، دو دختر خردسالشان را به فردی فروخته‌اند و در ازای آن ۶۰ هزار افغانی معادل حدود ۵۵۰ دلار گرفته‌اند. فراه از ولایات غربی افغانستان هم‌مرز با ایران است.
نام مادر این دو دختر خردسال فریبا سات. او ۳۸ سال دارد و گفته که دو دختر خردسالش را فروخته تا با پولی که به دست می‌آورد دو فرزند پسر خردسالش را زنده نگاه دارد.
در این گزارش آمده که پدر خانواده بیکار و معتاد به مواد مخدر است و فریبا نیز روزها در شهر فراه تکدی‌گری می‌کند.
فریبا گفته است: «من دو دخترم را به خاطری فروختم که هیچ چیز نداشتم. اگر با ما کمک نشود، مجبور می‌شوم دو پسر خود را هم بفروشم. از برای خدا با من کمک کنید. شما می‌بینید که من فقیر هستم، هیچ کسی و هیچ چیزی ندارم.»
توریالی و رازق، دو پسر کوچک فریبا هستند که مسوولیت تامین سوخت خانواده را برعهده دارند. آن‌ها از بام تا شام در جاده‌های شهر فراه برای گرم ساختن خانه‌اش زباله جمع‌آوری می‌کنند. این دو کودک هرچند از فروش خواهرانشان باخبرند؛ اما از سختی‌های روزگار سخن می‌گویند: «ما هیچ چیز در خانه نداریم. شب‌ها گرسنه خواب می‌شویم. بسیار سرد است، هیچ چیز نداریم. با ما کمک شوید. مادرم دو خواهر ما را فروخت. پشت خواهران خود دق شده‌ایم. شب‌ها این‌جا خیلی سرد است، ما هیچ چیز نداریم. دوست داریم به مکتب برویم، با ما کمک شوید.»
عبدالجبار جبران، فعال مدنی در فراه، گفت که فروش فرزندان در فراه به دلیل تنگدستی و فقر شدت گرفته است و تنها به خانواده فریبا محدود نیست: «متاسفانه بیشتر خانواده‌ها در فراه با مشکلات اقتصادی روبه‌رو هستند. شماری از این خانواده‌ها اطفال‌شان را می‌فروشند. جامعه جهانی و دیگر نهادهای مددرسان نباید مردم افغانستان را فراموش کنند.»
در مقابل طالبان که در چند ماه گذشته کنترل کشور را در دست دارد، انتشار اخبار در مورد فروش کودکان را «دروغ» و «توطئه دشمن» می‌داند.
دهه‌ها جنگ و ناامنی، افغانستان را به کشوری فقیر و وابسته به کمک‌های بین‌المللی تبدیل کرده است. تا پیش از سقوط دولت افغانستان حدود ۷۰ درصد از بودجه سالیانه از کمک‌های بین‌المللی تامین می‌شد. پس از آنکه طالبان کابل را تصرف کردند و اشرف غنی از کشور گریخت، کمک‌های بین‌المللی به افغانستان به شدت کاهش یافته است. بیشتر کمک‌هایی که اکنون به افغانستان می‌شود به صورت محموله‌های غذا و دارویی است که هر از چندگاهی برخی همسایه‌ها یا کشورهای منطقه به سمت کابل گسیل می‌کنند.
در چنین وضعیتی، سازمان ملل هشدار داده است که افغانستان با بحران گسترده فقر و قحطی روبه‌رو شده است و اگر جامعه جهانی فکری به حال این کشور نکند، وضعیت از این هم بدتر خواهد شد.
زمستان سیاه افغانستان در حالی فرارسیده است که طالبان فعلا در حال مذاکره با طرف‌های بین‌المللی برای به‌رسمیت شناخته شدن امارتشان هستند. آن‌ها از آمریکا و دیگر کشورهای غربی هم خواسته‌اند تا دارایی‌های بلوکه‌شده این کشور را آزاد کنند. طالبان می‌گوید به این پول‌ها برای مبارزه با فقر، خرید غذا و مواد اولیه و پرداخت دستمزد معوق پیمانکاران و کارمندان دولت نیاز دارد. در مقابل غربی‌های می گویند به دنبال سازوکاری هستند تا اطمینان یابند پول‌های بلوکه شده و حتی کمک‌های بین‌المللی خرج توسعه نظامی طالبان نمی‌شود و به دست مردم می‌رسد.
براساس گزارش نهادهای بین‌المللی، بیش از ۹۰ درصد مردم افغانستان زیر خط فقر قرار دارند.