به گزارش یک سازمان بین‌المللی حامی حقوق کارگران، کارگران صنعت پوشاک و مد برای برندهای بین‌المللی در کارناتاکای هندوستان حداقل دستمزد قانوناً تعیین‌شده را دریافت نمی‌کنند. کارناتاکا ایالتی جنوبی و یکی از مرکزهای عمده تولید لباس در هندوستان با هزاران کارخانه است. بنا به گزارش «کنسرسیوم حقوق کارگر» (WRC)، بیش از ۴۰۰ هزار کارگر پوشاک در آنجا از آوریل ۲۰۲۰ و با فرارسیدن کرونا حداقل دستمزد قانونی را دریافت نکرده اند. بنا به این گزارش، کارخانه‌های تولیدکننده لباس برای برندهای بین‌المللی همچون پوما، زارا، نایکی، اچ اند ام، گپ، سی‌ اند ای، تسکو، و مارکس اند اسپنسر در مجموع بیش از ۴۱ میلیون پوند دستمزد کارگران را نپرداخته اند؛ چیزی که از سوی این گزارش «وقیح‌ترین سرقت مزدی که تا کنون دیده‌ایم» خوانده شده است. این باعث شده که کارگران نتوانند در دوران کرونایی از پس هزینه‌های اولیه زندگی بربیایند و کودکان آنها گرسنگی بکشند. یک کارگر زن می‌گوید که دستمزد پرداخت‌شده به او تنها نیمی از هزینه‌ها را کفاف می‌دهد: «اگر سال پیش دستمزدمان را افزایش می‌دادند، حداقل می‌توانستیم چند بار در ماه سبزیجات بخوریم. کل امسال من فقط به خانواده‌ام برنج و سس چتنی [چاشنی طمع‌دهنده] خورانده ام. سعی کردم با مدیریت کارخانه در این باره حرف بزنم اما آنها گفتند: quot;این حقوقی است که برای کار در اینجا می‌دهیم. دوست نداری، می‌توانی بروی.quot;» کارگران بارها دست به اعتراض زده اند. به گزارش روزنامه بریتانیایی «گاردین»، اسکات نُوا مدیر اجرایی WRC دراین‌باره گفت که «بی‌تفاوتی و بی‌عملی» تمام برندهایی که از این منطقه لباس‌هایشان را تأمین می‌کنند درقبال وضعیت نیروی کار غالباً زن و فقیر آن «شرم‌آور و سنگدلانه» است. او گفت که علی‌رغم درخواست‌های مکرر WRC از برندهای غربی، این شرکت‌ها حاضر به مداخله نشده اند تا تضمین کنند کارگران این کارخانه‌ها بر اساس قانون هندوستان دستمزد دریافت کنند. به گفته نوا، «پرداخت حداقل دستمزد حقیقتاً کف معیارهای مسئولیت‌پذیری یک برند نسبت به نیروی کار خود است.» سخنگویان برخی از این برندها در واکنش در بیانیه‌هایی اعلام کرده اند که متعهد به پرداخت حداقل دستمزد به کارگران هستند و در راستای آن تلاش می‌کنند.