قدرتالله مهدیخانی، مدیرکل مدیریت بحران استانداری قزوین گفت بر اساس بازدید میدانی، گزارش سازمان زمینشناسی و نقشهبرداریهایی که در دو سال گذشته انجام شده، «دشتهای قزوین به لحاظ فرونشست وضعیت خوبی ندارند».
به گفته او ۴۵ درصد دشتهای قزوین دچار فرونشست شده است؛ پدیدهای که زیست ۹۰ هزار نفر از ساکنان ۱۳۰ روستا را تهدید می کند.
مهدیخانی سالانه ۲ تا ۱۷ سانتیمتر فرونشست زمین در کنار افت ۵۰ سانتیمتری چاها را «یک تهدید جدی» برای استان قزوین عنوان کرد. او در ادامه گفت تنها محدوده کوچکی از آوج از فرونشست در امان مانده است، «فرونشست تمامی شهرستانهای استان را تهدید میکند و تأسیسات و زیرساختهایی مانند راه، آب، برق و گاز را نیز در معرض خطر قرار داده است».
مهدیخانی گفت:
«در حال حاضر در برخی مناطق استان، فرونشستها به فروچاله تبدیل شده و آثار ترکها و شکافها قابل مشاهده است و حتی شکافهایی به طول چند کیلومتر و عمق نامشخص داریم.»
او نسبت به تکرار آنچه که در برخی مناطق اصفهان رخ داده، هشدار داد وافزود:
«با ادامه این روند و عدم مدیریت دستگاههای متولی فروچالههایی مانند کبوترآهنگ و اصفهان را در قزوین هم شاهد خواهیم بود.»
تابستان سال گذشته نیز برخی از مقامهای مسئول در قزوین با بیان جزئیاتی در باره فرونشست زمین نسبت به پیامدهای آن هشدار داده بودند. یدالله ملکی، مدیرعامل شرکت آب منطقهای قزوین گفته بود:
«پنج منطقه حساس به فرونشست زمین در استان شناسایی شده که در عصمتآباد بویینزهرا افت تراز ۳۰ ساله حدود ۱۹ متر، در محور کورههای حیدرآباد حدود ۲۱ متر، روستای ارداق ۵۳ متر، محدوده شهر بویینزهرا حدود ۴۱ متر و جنوب دشتابی حدود ۳۶ متر است که در منطقه عصمتآباد شاهد شکافهای ۵۰ متری در باغات پسته هم هستیم که نگرانکننده است.»
او آن زمان از «اقدامات تعاملبخشی» برای جلوگیری از تشدید فرونشست در میان دستگاههای دولتی در قزوین خبر داده بود.
محسن قاسمزاده، مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان قزوین اما ۱۵ آذر امسال از عدم تخصیص بودجه کافی برای انجام طرح های آبخیزداری انتقاد کرد. او گفت:
«برای سال جاری ۳۰ میلیارد اعتبار از بخش ملی برای انجام طرحهای آبخیزداری به استان اختصاص یافته و از سال ۹۷، حدود ۵۰ میلیارد بوده است؛ اما متأسفانه در حوزه استانی صرفاً ۶۱۰ میلیون به این امر اختصاص یافته و استان به شدت با کمبود اعتبار مواجه است.»
بر اساس اظهارات مقامهای دولتی فرونشست زمین در ۳۰۰ دشت ایران محرز شده است و چنانچه اقدام مناسبی برای کنترل آن صورت نگیرد، بالغ بر ۳۷ میلیون نفر از جمعیت را به کوچ اجباری ناچار میکند.