[podcast]http://www.zamahang.com/podcast/2010/20130429_AntonWebern_Symphony_AmirhosseinAhooie.mp3[/podcast]
«آنتون وبرن» آهنگساز و رهبر ارکستر اتریشی در نیمه اول قرن بیستم است. وبرن از اعضای مکتب دوم وین، که شوئنبرگ پایه‌گذارش بود به شمار می‌رود.
وبرن یکی از شاگردان و پیروان مهم شوئنبرگ بود و به همین دلیل هم آثار او امروزه به عنوان یکی از بهترین نمونه‌های تکنیک دوازده‌صدایی شناخته می‌شود. به علاوه نوآوری‌های او در مورد تشکیلات نموداری ریتم و دینامیک موسیقی، بعدها در شکل‌گیری سبک سریالیسم محض بسیار مؤثر بود.
استراوینسکی درباره وبرن می‌گوید: «او که به شکست کامل در دنیایی کر و سرشار از غفلت و بی‌تفاوتی محکوم شده بود، به تراش دادن الماس‌هایش ادامه داد؛ الماس‌های درخشانش محصول معدنی بودند که از آن دانش بسیار داشت.»
وبرن آهنگساز پرکاری نبود و فقط ۳۱ اثر از خود به جای گذاشت. بعدها که پیر بولز تصمیم گرفت همه کارهای وبرن را اجرا و ضبط کند، نتیجه کار فقط شش سی دی شد. اما تأثیر همین کارهای اندک و آموزه‌هایش بر آهنگسازان دوره‌های بعد و به ویژه موسیقی آوانگارد بعد از جنگ جهانی دوم در اروپا و آمریکا بسیار زیاد است. کارهای متأخر وبرن که با استفاده از تکنیک دوازده‌صدایی شوئنبرگ ساخته شده‌اند، دارای بافت صوتی واضح و احساسات متفاوتی است که تأثیر بسیاری بر آهنگسازان دارمشتات گذاشت؛ به‌خصوص بر آهنگسازانی مانند پیر بولز، لویجی نونو و کارل هاینز اشتوکهاوزن.
آثار متأخر وبرن که با استفاده از تکنیک دوازده‌صدایی شوئنبرگ ساخته شده‌اند، دارای بافت صوتی واضح و احساسات متفاوتی است. آثار او تأثیر بسیاری بر آهنگسازان دارمشتات گذاشت؛ به‌‌ویژه بر آهنگسازانی مانند پیر بولز، لویجی نونو و کارل هاینز اشتوکهاوزن.
موسیقی وبرن هم مانند هر آهنگساز دیگری با گذشت زمان تغییر کرد، اما با این‌حال خصوصیات ثابتی را همواره حفظ کرد: ویژگی‌هایی مثل بافت ساده که اجازه می‌دهد هر نت به طور واضح شنیده شود، تعیین چگونگی طنین هر نت با روش اجرای دقیق و به‌کارگیری تکنیک‌های خاص نوازندگی برای تولید صداهای مد نظر. همچنین می‌بینیم که ملودی‌های او در محدوده وسیعی از نت‌ها و معمولاً بیشتر از یک اکتاو گسترده شده‌اند؛ مثل اثر «شش باگاتل» برای کوارتت زهی.
آنتون وبرن در سال ۱۸۸۳ در وین متولد شد. مادرش پیانیست و خواننده ماهری بود و او هم استعداد و علاقه به موسیقی را از مادرش به ارث برد. در دانشگاه وین موزیکولوژی خواند و برای ادامه آموزش نزد شوئنبرگ رفت.
موسیقی‌اش زمان نازی‌ها «بلشویسم فرهنگی» و «هنر فاسد» خوانده شد و مورد حمله سیاست‌های فرهنگی آنان قرار گرفت. البته حزب حاکم در نظر داشت مطالبی بر ضد او منتشر کند که در آن صورت وبرن به دردسر می‌افتاد، اما فرصت چاپ آن مطلب پیش نیامد.
در اواخر جنگ به دلیل حس ناامنی وین را ترک کرد و به زالسبورگ رفت. در جریان اشغال اتریش توسط نیروهای متفقین، به قتل رسید. روز حادثه وبرن ۴۵ دقیقه قبل از آغاز حکومت نظامی از خانه خارج شد که سیگاری بکشد و مزاحم خواب نوه‌هایش نشود. اما به اشتباه به دست یک سرباز آمریکایی کشته شد. آن سرباز هم چند سال بعد به دلیل عذاب وجدان از این اتفاق الکلی شد و از دنیا رفت.