دادستان عمومی و انقلاب استان کرمانشاه ممنوعیت کشت برنج در این استان را تأیید کرد. به گزارش خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا)، شهرام کرمی دوشنبه ۲۷ اردیبهشت دراین‌باره گفت: «به موجب قانون کشت برنج نه تنها در استان کرمانشاه بلکه در کل کشور به غیر از دو استان گیلان و مازندران ممنوع است. البته تا سال گذشته باتوجه به اینکه یک دوره دو سه ساله ترسالی را پشت سر گذاشتیم... تعدادی از کشاورزان باتوجه به درآمد بیشتر و با صرفه‌تر بودن کشت برنج به سمت این کشت رفتند و مسئولین هم تا حدودی از این مسئله چشم پوشی کرده و ممانعت جدی نکردند.» پیش از او معاون بهبود تولیدات گیاهی سازمان جهاد کشاورزی کرمانشاه ۱۳ اردیبهشت خبر این ممنوعیت را داده بود. کرمی هشدار داده که با توجه به خشکسالی شدید کرمانشاه در سال جاری که در نیم قرن اخیر بی‌سابقه است، قانون منع کشت برنج به صورت جدی پیگیری خواهد شد: «باتوجه به اینکه کشت برنج نیاز به آب زیادی دارد و از طرف دیگر هم درحال حاضر آب سطحی فراوانی در سطح استان نداریم، بنابراین کشاورزانی که قصد کشت این محصول را دارند، برای تامین آب مورد نیاز مجبور به حفاری چاه‌های آب می‌شوند که این مسئله خسارت جدی را به سفره‌های آب زیرزمینی وارد می‌کند.» بسیاری از استان‌های ایران در سال جاری با کمبود بارندگی بی‌سابقه روبرو هستند. هرچند هیأت وزیران سال ۱۳۹۷ قانون ممنوعیت کشت برنج خارج مازندران و گیلان را تصویب کرد، این قانون اجرا نشده است. هیأت دولت سال گذشته خوزستان را استثناء کرد. محمد موسوی رئیس اداره روابط عمومی سازمان جهاد کشاورزی استان أصفهان نیز ۱۰ تیر ۱۳۹۸ گفت که قانون ممنوعیت طی سه سال به تدریج اجرا می‌شود و از ۱۴۰۱ تخلف از آن جریمه دارد. نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز بالاخره در بررسی لایحه بودجه ۱۴۰۰ قانون ممنوعیت کشت برنج را برای سال ۱۴۰۰ لغو کردند و مسئولیت آن را به شورای تأمین آب هر استان منتقل کردند. علی ناظمی و سمانه اشرف از دانشگاه کونکوردیای کانادا و امیر آقاکوچک، از دانشگاه ایروین کالیفرنیا چندی پیش در مقاله‌ای در نشریه نیچر هشدار دادند که تأثیر کاهش ذخایر آب‌های زیرزمینی را می‌توان همین حالا در اضافه برداشت افراطی آب در ۷۷ درصد اراضی ایران دید. به نوشته آنها، کل حجم آب زیرزمینی ازدست‌رفته در بازه زمانی بین ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۵ (۱۳۸۳ تا ۱۳۹۶) ۷۴ کیلومتر مکعب بوده است. این پژوهشگران اخطار دادند که ادامه مدیریت ناپایدار آب‌های زیرزمینی در ایران به ویژه به خاطر کشاورزی به تغییرات بازگشت‌ناپذیر بر زمین و محیط زیست خواهد انجامید و امنیت آبی، غذایی و سیاسی‌ـ‌اجتماعی ایران را با خطر مواجه خواهد کرد.