کشورهای ثروتمند وعده داده بودند که به کشورهای فقیرتر در راه مقابله با تغییرات اقلیمی کمک مالی کنند. این یکی از مهمترین وعدههای توافق اقلیمی پاریس بود اما عملی نخواهد شد.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل به روزنامه بریتانیایی «گاردین» خبر تأمین نشدن وعده مالی کشورهای ثروتمند را داد و گفت:
«این اثری منفی خواهد داشت. ما باید اطمینان و اعتماد جهان در حال توسعه را جلب کنیم. و یکی از ابزارهای این اعتمادسازی عملیکردن وعدهها و تعهدات داده شده است. یکی از این تعهدات، ۱۰۰ میلیارد دلار است.»
بر اساس توافق اقلیمی پاریس، کشورهای در حال توسعه قرار بود دستکم کمک مالی ۱۰۰ میلیارد دلاری از منابع دولتی و خصوصی کشورهای ثروتمند دریافت کنند تا آن را در کاهش انتشار گازهای گلخانهای و پرداختن به مشکلات حاصل از پدیدههای آبوهوایی حاد به کار بندند.
این وعده یکی از کلیدیترین جنبههای توافق بینالمللی پاریس با حضور ۱۹۸ کشور بود و قرار بود در نشست سال جاری اقلیمی در اسکاتلند (COP26) نیز یک موضوع اصلی بحثها باشد. نشست اقلیمی سازمان ملل به دلیل همهگیری کرونا به سال بعد موکول شده است.
سهم همه بشریت در آلودگی یکسان نیست. کشورهای به اصطلاح توسعهیافته از زمان انقلاب صنعتی و ثروتمندان به طور کلی در استخراج و تصاحب منابع طبیعی و مصرف آنها پیشتاز بودهاند.
انقلاب صنعتی و اختراع موتور بخار سرآغاز تولید سرسامآور گازهای گلخانهای و ایجاد آلودگیهای زیستمحیطی بود. همین مسأله باعث میشود که کشورهای توسعهیافته، کشورهایی که از قرن هجدهم چرخهای صنعتشان با سوخت فسیلی میچرخد، نسبت به کشورهای بهاصطلاح جهان سوم مسئولیت تاریخی سنگینتری نسبت به گرمایش زمین داشته باشند.
بر اساس توافق پاریس، کشورها تعهد کردهاند که با اتخاذ سیاستهای مقابله با گرمایش زمین، حداکثر افزایش درجه دما نسبت به سطح پیش از انقلاب صنعتی را دو درجه سلسیوس نگه دارند و تلاششان را برای محدودکردن این افزایش به ۱,۵ درجه سلسیوس انجام دهند.
به طور کلی دمای هوا در سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ حدود ۱,۱ درجه سانتیگراد بالاتر از متوسط دمای ثبتشده در دوره پیشاصنعتی بود و این نشان میدهد که تا چه حد جهان در حال نزدیک شدن به حد گرمایش ۱,۵ درجه سانتیگرادی است که به گفته دانشمندان، سبب تأثیرات شگرفی خواهد شد.
سازمان هواشناسی ملل متحد نیز اواخر نوامبر سال جاری اعلام کرد که علیرغم همهگیری ویروس جدید کرونا و قرنطینههای مرتبط با آن، سطح گازهای گلخانهای در جو زمین بار دیگر رکورد زده است.
بنا به دادهها، اقدامهایی که دولتهای مختلف برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای انجام داده اند، ابداً کافی نیست.