همزمان با شیوع گسترده ویروس کرونا در ایران، مرحله دوم انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، جمعه ۲۱ شهریور در هشت استان و ۱۰ حوزه انتخابیه (۲۳ شهر) برگزار شد. انتخابات از ساعت ۸ صبح به وقت تهران آغاز و تا ساعت ۱۸ بعدازظهر ادامه داشت. رای‌گیری در چهار حوزه انتخابیه «لنجان»، «سمیرم»، «بیجار» و «کردکوی، ترکمن، بندرگز و گمیشان» انتخابات تا ساعت ۱۹ و در حوزه انتخابیه «اهواز، باوی، حمیدیه و کارون» تا ساعت ۲۰ تمدید شد. اگر چه ستاد انتخابات کل کشور در روزها و هفته‌های پیش از انتخابات از تدوین پروتکل‌های بهداشتی برای حفاظت از شهروندان در مقابل ویروس کرونا هنگام رأی دادن خبر داده بود، اما استقبال مردم در مرحله دوم همانند دور اول بسیار سرد و کم‌رمق بود. با این حال جمال عرف، رئیس ستاد انتخابات کشور که برای شرکت در جلسه ستاد انتخابات البرز و بازدید از شماری شعبه‌های اخذ رأی به این استان سفر کرده بود، با اشاره به اینکه چشم‌انداز روشنی درباره پایان ویروس کرونا وجود ندارد، انتخابات دور دوم مجلس را مانوری برای اجرای انتخابات در شرایط کرونایی عنوان کرد و گفت: «به هر حال باید برگزاری این انتخابات را به عنوان نوعی مانور برای تجربه اجرای انتخابات در شرایط کرونایی در نظر گرفت. چهار انتخابات مختلف را در سال ۱۴۰۰ پیش رو داریم و لازم است آمادگی‌های لازم برای برگزاری انتخابات‌ها را در شرایط شیوع کرونا و با در نظر گرفتن دستورالعمل‌های بهداشتی داشته باشیم.» انتخابات مرحله دوم مجلس تنها در حوزه انتخابیه میانه باقی مانده است. انتخابات مرحله دوم حوزه میانه به دلیل رد صلاحیت یکی از کاندیداها توسط شورای نگهبان، در شرایطی که صلاحیتش در دور اول تایید شده بود، به انتخابات میان دوره‌ای در سال ۱۴۰۰ موکول شد. اکنون شمارش آراء آغاز شده است. سید اسماعیل موسوی، سخنگو و دبیر ستاد انتخابات کشور در همین ارتباط گفت: «تلاش می‌کنیم نتایج بیشتر حوزه‌ها را تا نیمه شب امشب اعلام کنیم و در صورتی که شمارش آرا حوزه‌ای به پایان نرسد، سعی خواهیم کرد نتایج را تا صبح اعلام کنیم.» در جریان مرحله اول انتخابات مجلس یازدهم، میزان مشارکت در کل کشور ۴۲,۵۷ درصد و در استان تهران ۲۶,۲۴ درصد اعلام شد. این رقم مشارکت پایین‌ترین میزان در همه انتخابات‌های برگزار شده در تاریخ جمهوری اسلامی بود.
11 September 2020
اگر فهم درستی از نظریه دموکراسی می داشتیم اونوقت جهار دهه در انتخابات فرمایشی
شرکت نمی کردیم. نبود انتخابات و مجلس از داشتن انتخابات و مجلس فرمایشی بهتر است
استبداد مدعی دموکراسی مثل دزد پررویی می ماند که یقه صاحبخونه رو می گیرد.
اگر از دموکراسی دینی، انتخابات را بگیری، چیزی از حیثیت اش نمی مونه.
انتخابات یک خاکریز است که باید از اون عبور کرد و استبداد را خلع سلاح و رسوا
کرد. مهلک ترین سلاح دموکراسی دینی همین انتخابات دروغین است.
تحریم بهترین شیوه مبارزه با دموکراسی دینی است، بعد نوبت مبارزه مثبت می رسد.
جوادی / 13 September 2020
مبارزه بی کنش یا مبارزه منفی همانطور که از نامشان بر می آید یعنی عدم اقدام به نفع
استبداد. این مباره هم عقلایی است و هم غیر مجرمانه، بنابراین
برای اکثریت مردمی که به هر دلیلی نسبت به مسایل سیاسی و
اجتماعی منفعل و بی تفاوت شده اند مناسب است. چطور از مردمی این چنین درمانده
و پراکنده اتتظار یه خیزش ناگهانی گسترده و موفق می رود؟
نگاهی به شرایط جهانی بیاندازید. آیا بی عملی دنیا در برابر
ستم دیکتاتوری ها محسوس نیست؟ چرا از تجربه درس نمی گیریم.
در برابر استبداد کنونی یه نیروی مخالف قوی و سازمان یافته که با بدنه
جامعه در ارتباط باشد ، وجود ندارد. مبارزه مثبت به سازماندهی قوی نیاز دارد اما
مبارزه منفی بدون سازمان است و فقط به کمی آموزش و تبلیغ نیاز دارد.
تجربه بارها موثر بودن مبارزه منفی را نشان داده است. یه تحریم گسترده انتخابات
قطب بندی روشن و نیرومند در جامعه ایجاد می کند که قطعا برای
استبداد نگران کننده خواهد بود، زیرا استبداد همواره بر وحدت اصرار می ورزد و از
دوقطبی شدن واقعی (غیر مهندسی شده) سخت می هراسد.
مبارزه بدون کنش شبیه انقلاب بی کنش آرام و تدریجی است اما فوق العاده موثر است.
اونهایی که شجاع ترند و مبارزه بی پروا را دوست دارند می توانند به مبارزه مثبت
بپردازند. اما مبارزه وسیله است و باید پیوسته نتایجش ارزیابی شود. بی اعتنایی به
نتیجه مبارزه، مبارزه را به مبارزه کور یا تیره تبدیل می کند که نه تنها سودی ندارد
بلکه زیان بخش و غیر عقلانی است. استبداد نقاب دار گه نقابش همین
ژست های متقلبانه دموکراتیک است، اگر نقابش برداشته شود چه مشروعیتی
براش می ماند. تمام مشروعیت اش همین نقابش است.
جوادی / 13 September 2020