روزانه حدود سه هزار تُن و در روزهایی که گردشگران به شهرهای استان مازندران هجوم می‌برند حدود ۷ هزار تُن زباله در استان تولید و جمع‌آوری می‌شود؛ به این ترتیب، به تدریج، در گوشه و کنار استان مازندران بیش از ۳۰ کوه زباله به وجود آمده است. تنها در سواد کوه شمالی و در سواد کوه چهار کوه زباله وجود دارد. زباله‌های کرونایی هم دامنه این بحران را عمیق‌تر کرده و سلامت زیست‌بوم را به مخاطره انداخته است.
ابراهیم فلاحی، رئیس اداره حفاظت محیط زیست سواد کوه و سواد کوه شمالی، دوشنبه ۱۳ مرداد در مصاحبه با خبرگزاری مهر اعلام کرد که این مخازن ذخیره زباله از حداقل استانداردهای زیست‌محیطی مانند احداث لاگن، زهکشی و ایجاد چرخه شیرابه و حتی حصارکشی و دفن به موقع بی‌بهره مانده‌اند. شیرابه‌ها تا فاصله چند کیلومتری نشت کرده و سبب آلودگی خاک و آب و تخریب پوشش گیاهی منطقه شده است. آلودگی هوا ناشی از دفن غیراصولی و سرایت آلودگی به حیات وحش و حیوانات اهلی در منطقه از دیگر پیامدهای ذخیزه و دفن غیر اصولی زباله در استان مازندران و به ویژه در سواد کوه است. فلاحی در ادامه مصاحبه با مهر گفت نه تنها پوشش گیاهی آلوده شده که سفره‌های زیرزمینی نیز آغشته به شیرابه‌های حاصل از این سایت‌ها شده است:
«در سایت زباله شیرگاه، شیرابه‌ها در فاصله سه کیلومتری از این سایت نشت کرده و چنان آلوده بوده که حتی میکروارگانیزم‌های داخل خاک هم نتوانستند در این مسافت آن را تصفیه کنند و در سایت زباله زیرآب، شیرابه‌ها مستقیم به نهر دو طرف محل دفن زباله وارد می‌شوند.»
زباله‌های آلوده به ویروس کرونا نیز دامنه بحران را ژرف‌تر کرده است. رئیس اداره حفاظت محیط زیست سوادکوه و سوادکوه شمالی در مصاحبه با مهر گفت:
«شهرداری‌ها را ملزم به آهک‌پاشی روزانه کردیم. حتی در یکی از این سایت‌ها، شاهد جمع‌آوری مجزای دستکش و ماسک بودیم که جلوگیری کرده‌ایم و اکنون در سایت زباله پل‌سفید و زیرآب کسی در مقصد اجازه تفکیک زباله ندارد.»
علاوه بر استان مازندران، مدیریت زباله در استان گیلان هم در ۲۶ مرکزی که به این کار اختصاص داده شده غیر اصولی است. از ۱۶۰۰ تن زباله بازیافت‌نشده استان گیلان ۶۰۰ تن آن روزانه به مرکز دفن زباله سراوان در منطقه «گذرخان عمو» می‌رسد.
کارگرانی که در مراکز دفن زباله به کار گرفته می‌شوند نیز از تجهیزات ایمنی کافی برخوردار نیستند.
بیشتر بخوانید: