به گفته تقی رحمانی، فعال سیاسی مقیم فرانسه، ماموران و رئیس زندان اوین برای انتقال اجباری و غیرقانونی نرگس محمدی به زندان زنجان او را مورد «ضرب و شتم» قرار داده اند. رحمانی همچنین درباره وضعیت سلامت همسرش در زندان زنجان ابراز نگرانی کرد. نرگس محمدی همراه با تعدادی دیگر از زنان زندانی در همبستگی با معترضان و خانواده‌های کشته‌شدگان آبان ۹۸ در بند زنان زندان اوین تحصن کرده بود.

نرگس محمدی، مدافع حقوق بشر محروم از مرخصی زندان

منیره عربشاهی، نرگس محمدی، یاسمن آریانی، صبا کردافشاری و آتنا دائمی، از زنان زندانی سیاسی در بند زنان زندان اوین، هفته گذشته در نامه‌ای از زندان اوین، از آغاز تحصن خود در زندان به مناسبت چهلمین روز کشته ‌شدن معترضان آبان‌ماه خبر داده بودند. این تحصن از صبح روز شنبه ۳۰ آذر آغاز شد و زنان دیگر زندانی از جمله مژگان کشاورز ،سمانه نوروزی مرادی و سیهلا حجاب نیز به آن پیوستند.

مقامات زندان اما نتوانستند وجود این تحصن را تاب بیاورند و به روش‌های مختلف تلاش کردند آن را در هم بشکنند. در پی بی‌نتیجه ماندن اقداماتی از جمله قطع تلفن بند و ممنوع‌الملاقات کردن زنان زندانی متحصن، مسئولان زندان سرانجام نرگس محمدی را روز گذشته (چهارشنبه چهارم دی/ ۲۵ دسامبر) به زندان زنجان تبعید کردند.

تقی رحمانی همسر نرگس محمدی در صفحه فیس‌بوک خود نوشت که این فعال حقوق بشر با «ضرب و شتم» به زندان زنجان فرستاده شد رحمانی گفت که در ضرب و شتم محمدی، نه تنها ماموران زندان بلکه رئیس زندان نیز نقش داشته است:

«حتی رئیس زندان اوین چند بار نرگس محمدی را به دیوار کوبیده است.در جریان درگیری ماموران دستان نرگس زخمی و همراه خون ریزی بوده است.»

به گفته رحمانی، نرگس محمدی در برابر «تبعید اجباری» به زندان زنجان که «حتی بدون ابلاغ حکم» صورت گرفته، مخالفت و اعتراض کرده بود. رحمانی همچنین افزود که در جریان حملات ماموران و رئیس زندان به محمدی که به «خونریزی دست» و «کبودی چند جای بدنش» منجر شد، ماموران اطلاعات نیز حاضر بوده اند.

نرگس محمدی هم در یک نامه چهار صفحه‌ای از داخل زندان زنجان انتقال با ضرب و شتم را تأیید کرده و نوشته است:

«برای بریدن صدای من نظام جمهوری اسلامی ایران از هیچ اقدام خشونت‌آمیز، از زندان و حبس‌های طولانی تا ندیدن فرزندانم و حتی قطع تماس‌های تلفنی و نشنیدن صدایشان و ضرب و شتم و تبعید و توهین و حتک حرمت دریغ نمی کند.سوم دی‌ماه [۱۳۹۸] برای من روز نکبتی خشونت عریان مردان امنیتی و زندان علیه من بود.آنچه در این بند عمومی در میان زنان متهم و مجرم عادی [غیرسیاسی] و با تن پر از کبودی و زخم و درد من را سرپانگه داشته عشقم به ملت سربلند و رنج کشیده سرزمینم و آرمان عدالت و آزادی است.»

 محمدی در ادامه این نامه نوشته:

«جمهوری اسلامی ایران هرآنچه من داشته‌ام از من ربوده و غارت کرده است. اما قلبم در سینه به یغمای مردان قدرت‌پرست ظالم درنخواهد آمد و با فریاد مادران جگرسوخته و مردان آزادی‌خواه و جوانان پرشور سرزمینم خواهد تپید و فریادم را قدرت خواهد بخشید.»

نرگس محمدی پیش از این و در سال ۹۱ هم مدتی در زنجان زندانی بوده و گروهی از افراد متهم به بزه با تحریک عوامل زندان به او حمله کرده بودند. به گزارش کانون مدافعان حقوق بشر با انتقال دوباره نرگس محمدی به زندان زنجان، «بیم آن می‌رود که زندانیان در صدد تعرض مجدد به این فعال حقوق بشر بر آیند.»

رحمانی نیز از انتقال نرگس محمدی به زندان زنجان ابراز نگرانی کرده و نوشت: « نرگس در زندان زنجان در سال ۹۱ به دلیل فضای نا مناسب ان به بیماری های مبتلا شد. برخی از بیماری های او هم شدت یافت.»

نرگس محمدی به اتهام تاسیس کمپین لگام (لغو گام به گام اعدام) و چند اتهام دیگر به ۱۶سال حبس محکوم شده است که ۱۰سال آن قابل اجراست. این فعال حقوق بشر بیشتر دوران محکومیت خود را گذرانده و می‌تواند مشمول آزادی مشروط شود، اما با وجود بیماری در زندان نگهداری می‌شود و مسئولان زندان اوین بارها مانع تماس تلفنی او با دو فرزندش شده‌اند.

در همین زمینه:

انتقال نرگس محمدی به زندان زنجان در پی تحصن در زندان اوین