در ایران قانون کار شمول محدودی دارد، چون اکثر کارگران با قراردادهای سفید (بدون ذکر مدت و حتا میزان دستمزد) و موقت، آن هم در حد یک روز و یک هفته و یک ماه، کار می‌کنند. «مناطق آزاد» تجاری هم مناطق آزاد از قانون هستند.
قانونی که حق تشکل مستقل را به رسمیت نشناسد، عملا دچار این ورشکستگی می‌شود.
وبیناری در این باره
با حضور: بهنام دارایی‌زاده، حقوق‌دان و روزنامه‌نگار
در همین زمینه:
این جزوه
به حقوق کار در ایران، قانون کار موجود، تحولات آن در سال‌های اخیر و و تأثیر مستقیم و غیرمستقیم آن بر زندگی کارگران می‌پردازد.
تعریف تشکل‌های کارگری در قوانین جمهوری اسلامی، ماهیت غیرصنفی شورای اسلامی کار، چگونگی تعیین حداقل دستمزد، قوانین مربوط به بازنشستگان و بیکاری، حقوق کارگران مهاجر و زن در قوانین جمهوری اسلامی از جمله سرفصل‌های این جزوه‌اند.
این جزوه همچنین به سیاست‌های تعدیل ساختاری و تأثیر آن بر حقوق و زندگی کارگران می‌پردازد.
این نوشته
خلاصه‌ای درباره موضوعات اصلی و بنیادی حقوق کار در قوانین جمهوری اسلامی به دست می‌دهد.
بخش عمده‌ای از کارگران ایرانی به‌ویژه آنهایی که به شکل پیمانی و با قراردادهای موقت کار می‌کنند، از حقوق اولیه خود (در همان حدی که قانون کار ایران به رسمیت شناخته) آگاه نیستند. در گزارش پیش‌رو، پای صحبت تنی چند از کارگران بخش‌های نظافت شهری و روزمزد ساختمانى در مورد وضعیت کاری و قراردادی‌شان می‌نشینیم و برخی از مفاد بنیادی قانون کار را در مورد تعیین حداقل دستمزد، قرارداد کار و نظارت بر اجرای صحیح قانون کار مرور می‌کنیم.
با این تست چهارجوابی
می‌توانید آگاهی خود را درباره قانون کار در ایران بیازمایید.
