کم‌شماری ساعت کار سبب شده است بسیاری از کارگران در عین حال که وادار می‌شوند گاه تا ۱۲ ساعت کار کنند، اما ساعت کار آنان کمتر از ۴۴ ساعت منظور شود. بسیاری از کارگران به دلیل ترس از اخراج در برابر واداشته شدن به اضافه‌کار و کم‌شماری ساعات کار سکوت می‌کنند. مرکز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی گزارشی درباره میزان ساعت کار هفتگی در ایران منتشر کرده که در آن نتیجه‌ گرفته شده میانگین ساعت کار ایرانیان در هفته ۴۳ ساعت (یک ساعت کمتر از ساعت کار شغل کامل) است. علی اکبر سیارمه، کارشناس روابط کار گفته است این نتیجه‌گیری ناشی از کم‌شماری ساعت کار است. سیارمه گفته است: «حدود هشت ساعت کار روزانه منجر به پر شدن ساعت موظفی کار هفتگی یعنی ۴۴ ساعت می‌شود. یعنی کارگاه‌ها و واحد‌های تولیدی که شیفتی کار می‌کنند باید سه شیفت کاری داشته باشند، حال آنکه در بسیاری موارد سه شیفت تبدیل به دو شیفت ۱۲ ساعت شده و کارگران مجبور می‌شوند اضافه‌کاری کنند.» به گفته‌ی او در چنین شرایطی عجیب است که میانگین ساعت کار در ایران حتی کمتر از ۴۴ ساعت باشد زیرا «قرائن و شواهد چیز دیگری می‌گوید.» او همچنین افزوده است: «برخی از کارفرمایان به انحای مختلف میزان ساعت کاری را کاهش می‌دهند. برای مثال زمان ناهار خوردن یا زمانی را که صرف ایاب و ذهاب می‌شود، از ساعت کاری کسر می‌کنند، حال آنکه کارفرما باید زمان ناهار را جزء ساعت کاری در نظر بگیرد و همچنین باید زمینه لازم برای رسیدن افراد به محل کار را با دایر کردن سرویس فراهم کنند.» بیش از ۹۰ درصد کارگران ایران با قراردادهای موقت کار می‌کنند. بسیاری از آنان خارج از شمول قانون کار قرار دارند و اعتراض به شرایط کار می‌تواند به عدم تمدید قراردادکار و اخراج آن‌ها منجر شود. .