نازنین زاغری رتکلیف که بیش از سه سال است در زندان اوین زندانی است با نامه‌ای مقامات جمهوری اسلامی را مورد انتقاد قرار داده که در ازای مبلغ هنگفتی بابت مطالبات سیاسی خود، او را «به حراج گذاشته‌اند».
به‌گزارش سایت کانون مدافعان حقوق بشر، نازنین زاغری رتکلیف، در این نامه احوال خود به‌عنوان مادری زندانی را توصیف کرده و گفته است همواره آرزوی دیدار فرزند خود، گابریلا (گیسو) را دارد و درآغوش نکشیدن دخترش «بدترین عذاب» است.
او از عملکرد جمهوری اسلامی در مورد پرونده خود انتقاد کرد و در بخشی از نامه خود با اشاره به سخنان محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، نوشت: «کشور من هفته گذشته مرا در ازای مبلغ هنگفتی که مطالبات سیاسی خودش است به حراج گذاشت.»
روزنامه گاردین یکم مهر ماه نوشته بود که محمدجواد ظریف در حاشیه برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل به خبرنگاران گفته بریتانیا پیشنهاد داده بود که در ازای آزادی نازنین زاغری بدهکاری ۴۰ ساله این کشور به جمهوری اسلامی را خواهد پرداخت اما چون این کار را نکرد زاغری در زندان ماند.
ایران در سال ۱۹۷۶صدها تانک چیفتن از بریتانیا خریده بود اما در پی انقلاب ۱۳۵۷ بخش عمده ای از تانک‌ها تحویل نشد و در نهایت به دولت وقت عراق فروخته شد. دولت بریتانیا اذعان دارد که از این بابت ۴۰۰ میلیون پوند به ایران بدهکار است، اما دو کشور بر سر جمع بدهی و بهره پول اختلاف داشتند.
جرمی هانت، وزیر خارجه پیشین بریتانیا، ادعای ظریف درباره پرداخت ۴۰۰ میلیون پوند از دارایی‌های ضبط شده ایران در قبال آزادی نازنین زاغری رتکلیف را تکذیب کرد و گفت در صورت مشخص شدن مبلغ دقیق، دولت این کشور از حکم مراجع قضائی بریتانیا برای پرداخت بدهی خود به ایران تبعیت می‌کند.
هانت تأکید کرد که پرداخت این مبلغ بخشی از توافق برای آزادی نازنین زاغری نیست.
نازنین زاغری در نامه خود افزوده است: «امید من به کشورم برای رهایی سال‌هاست که از قلبم رخت بربسته است. کشور من سنگ مادران سوری و یمنی و فلسطینی را به سینه می‌زند اما به‌رغم دوری مادری از فرزندش در خاک سرزمین خود چشم می‌پوشد و زجرش را با نظاره کردن رفتن کودک ۵ ساله‌اش صد چندان می‌کند. (…) کشور من به جای حمایت از حق من و کودکم، آزادی‌ام را در قبال مذاکره به حراج می‌گذارد و تنها من، فرزند و همسرم بهای آن را می‌پردازیم.»
او خود و فرزندش را «بازیچه دست سیاستمدارانی» دانسته که در داخل و خارج از مرزهای وطنش آن‌ها را «ابزاری برای رسیدن به اهداف سیاسی و سیاست‌های خود قرار داده و از هر آنچه در توان داشتند برای دست یافتن به مقاصد خود و بهره‌کشی از مادری بی گناه که به هیچ چیز جز کودکش نمی‌اندیشد، فروگذار نکردند».
نازنین زاغری، کارمند بنیاد خیریه تامسون رویترز، فروردین سال ۱۳۹۵ در سفر به ایران بازداشت شد. او به اتهام «تلاش برای براندازی»، به پنج سال حبس محکوم شده است. زاغری و وکیل او اتهام‌های مطرح شده را رد کرده‌اند.
ریچارد راتکلیف، همسر نازنین زاغری همزمان با مجمع عمومی اخیر سازمان ملل به نیویورک رفت تا بلکه با ظریف ملاقات کند. او کارزاری به نام «اتحاد خانواده‌‌ها علیه گروگان‌گیری دولتی» راه‌اندازی کرده است. این طرح شامل خانواده‌های دیگر اتباع بیگانه و دوتابعیتی است که در ایران «گروگان» گرفته شده‌اند.
بیشتر بخوانید:
کشورت یا حکومت اسلامی خامنه ای؟
سامان / 02 October 2019
هر کی خربزه میخوره پای لرزش هم باس بشینه نازنین خانم
پارسا / 05 October 2019
این بانو خربزه را که قطعاً خورده است، در آن هیچ شکی نیست!
و آن این است که تابعیت کشوری دیگر را گرفته است، خلاف میل آخوند متحجر، به فرنگ رفته، آزادی را تجربه کرده، از قید و بند حجاب متحجر درآمده، ازدواج کرده، ازدواجی مخالف شرع فقیه مرتجع، شغلی دارد که هیچ شباهتی ندارد به شغل تعیین شده، توسط شرع متحجر شیعه 12 امامی ولایت فقیه که از چاه متعفن هزار ساله بیرون آمده است.
هر یک از این خربزه خوردنها و الگو شدنها برای سایر زنان کشور به مثابه ضربات مهلکی است بر بدنه پوسیده شرع ولایت فقیه. این پیامی است به این زنان؛ که اگر سرپیچی کردند، به ایران برنگردند، در غیر اینصورت به گروگان گرفته می شوند تا جمهوری اسلامی بتواند پولهای بلوکه شده را پس بگیرد.
ساسی / 05 October 2019