در این بیانیه که روز یکشنبه ۱۵ مهر/۶ اکتبر در صفحه اینستاگرام نرگس محمدی، زندانی سیاسی، فعال حقوق بشر و برنده نوبل صلح منتشر شده آمده است:
ما جمعی از زنانِ زندانیِ سیاسی و عقیدتی در زندان اوین در اعتراض به بازرسی‌هایِ بدنیِ غیر متعارف و اذیت و آزارهای جنسیِ تعدادی از زندانیان در حین بازرسی بدنی، خواستار رسیدگی به وضعیت موجود بوده و در صورت پاسخگو نبودن مسئولان، دست به اقدامات اعتراضی خواهیم زد.
https://www.instagram.com/p/DAxrTkeKGfw
این بیانیه به امضای سروناز احمدی، آنیشا اسداللهی، سمانه اصغری، ریحانه انصاری‌نژاد، گلرخ ایرایی، سکینه پروانه، ناهید خداجو، نسرین خضری جوادی، راحله راحمی‌پور، ویدا ربانی، نسرین روشن، نسیم سیمیاری، سعیده شفیعی، مهوش شهریاری، پخشان عزیزی، سعیده قربانعلی، مریم یحیوی، وریشه مرادی، پریوش مسلمی، معصومه نساجی، حورا نیکبخت و نرگس محمدی رسیده است.
در خرداد سال جاری نرگس محمدی با راه‌اندازی کارزاری برای «هم‌صدایی علیه آزار جنسی» از مردم خواست تا برای توقف هرگونه آزار جنسی ماموران حکومت علیه معترضان و مخالفان با این کارزار همراه شوند. او در بیانیه خود گفت: «ما بر این باوریم که تعرض، تجاوز و اذیت و آزار جنسی ابزار شکنجه، تهدید و اعتراف‌گیری در دست حکومتی است که سعی در عقب راندن جنبش های اعتراضی مردمی و خانه‌نشین کردن معترضان دارد.»
بیانیه این کارزار با اشاره به دهه ۶۰ و فاجعه کهریزک در سال ۸۸ تأکید کرد: «حتی برخی مقام‌های مسئول وقت جمهوری اسلامی نیز به آزار جنسی زندانیان و بازداشت‌شدگان اقرار کرده‌اند» اما «هیچگاه دیده نشده آمران و عاملان چنین فجایع انسانی در پیشگاه ملت ایران محاکمه شوند».
ده‌ها تن از زنان زندانی و کنشگران در ادامه از مبارزه علیه آزار جنسی در زندان‌ها حمایت کرده و با محکوم‌کردن محاکمه نرگس محمدی به اتهام روایتگری آزار زنان زندانی، تأکید کردند:
بسیاری از از ما، امضاکنندگان این متن، خود به‌عنوان روزنامه‌نگار، فعال حقوق بشر، فعال فمینیست و … در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی»، روایات افرادی که توسط نیروهای حکومتی مورد خشونت جنسی قرار گرفته‌اند را شنیده، ثبت و منتشر کرده و برخی این خشونت‌ها را در زندان و بازداشتگاه و بازجویی‌ها زیسته‌ایم؛ خشونت‌هایی که باور داریم نباید از خاطرات جمعی ما حذف شوند. ما هم‌صدا با دیگر زندانیان بند زنان زندان اوین، محاکمه مجدد نرگس محمدی را محکوم می‌کنیم و معتقدیم خشونت جنسی به‌طور سیستماتیک و به‌عنوان ابزار حذف و سرکوب علیه معترضان بازداشت‌شده استفاده شده است. ما همگام با بند زنان زندان اوین، کنارِ راویان حقیقت ایستاده‌ایم و همچنان به ثبت و بازگویی روایات آزار جنسی بازداشت‌شدگان این سال‌ها، از دهه ۶۰ تاکنون ادامه می‌دهیم. ما حافظ و حافظه روایات این خشونت‌ها می‌مانیم.
بسیاری از معترضان بازداشتی از جمله در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ و همچنین زنانی که به‌خاطر حجاب اجباری یا اعتراض به آن دستگیر شده اند شهادت داده اند که در مراحل مختلف بازداشت، انتقال به بازداشتگاه، در بازداشتگاه یا زندان مورد تعرض جنسی مأموران قرار گرفته اند.
در طول چهار دهه گذشته بارها روایت‌هایی از تجاوز و آزار جنسی زنان در زندان‌های حکومت ایران منتشر شد؛ از جمله دینا قالیباف، فعال دانشجویی و خبرنگار که پس از اعلام این‌که در جریان اجرای «طرح نور» علیه زنان مورد تعرض جنسی ماموران قرار گرفته، بازداشت شد.
نرگس محمدی با انتشار پیامی از زندان گفت: «دینا قالیباف را با بدن کبود و روایت تعرض جنسی‌اش وارد بند زنان زندان اوین کردند». این اظهارات به تشکیل پرونده جدیدی علیه او در زندان منجر شد.
در اردیبهشت سال جاری منابع موثق نزدیک به خانواده‌های زندانیان سیاسی زندان قزلحصار گزارش دادند که ماموران زن این زندان به بهانه بازرسی، حتی همسر یکی از زندانیان سیاسی را آزار داده و او را مورد تحقیر و تعرض جنسی قرار داده‌اند. هویت این زندانی و همسرش محفوظ مانده است. طبق گزارش منابع موثق زنان مامور زندان قزلحصار طی رفتاری بی‌سابقه، همسر این زندانی سیاسی را به شکلی زننده، با توهین و آزار کاملا برهنه کرده و به این بهانه که «برای بازرسی از مقامات حفاظت زندان دستور دارند»، با دست به او تعرض جنسی کرده‌اند. به گفته یکی از منابع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی «شدت خشونت ماموران زندان در بازرسی به حدی بوده است که همسر این زندانی سیاسی دچار خونریزی شده و علاوه بر آن آسیب روانی شدیدی به او وارد شد.»
در میان آزاردیدگان، تنها تعداد محدودی از زنان با توجه به صدا و موقعیتی که دارند موفق به روایتگری و افشای آزارها می‌شوند، در حالی که به تأیید گروه‌های حقوق بشری و فعالان، جمهوری اسلامی از آزار جنسی علیه زنان و همچنین مردان و دیگر جنسیت‌ها به‌طور سیستماتیک و نظام‌مند استفاده می‌کند.