اسرائیل در هفته جاری برای اولین بار یک فضاپیمای خصوصی را به سطح ماه می‌فرستد. بر اساس اعلام شرکت دولتی اسرائیلی SpaceIL این فضاپیما از فلوریدا توسط موشک فضایی Space X Falcon به فضا پرتاب خواهد شد و پیش‌بینی می‌شود پس از ۶ بار گردش در مدار زمین ۱۱ آوریل بر روی ماه بنشیند. این فضاپیما که Beresheet یا «پیدایش» نام دارد تقریباً به اندازه یک ماشین لباسشویی و مجهز به دستگاه‌هایی برای اندازه‌گیری میدان مغناطیسی ماه است و نسخه‌ای از تورات را با خود به ماه می‌برد که بر روی یک دیسک فلزی به‌صورت میکروسکوپی حک شده است. هزینه ۱۰۰ میلیون دلاری این فضاپیما که تبلیغات وسیعی را در اسرائیل به‌همراه داشته توسط یک میلیونر آفریقای جنوبی- اسرائیلی و چند حامی مالی دیگر تأمین شده است. اگر این پروژه با موفقیت اجرا شود، اسرائیل بعد از آمریکا، روسیه و چین چهارمین کشوری خواهد بود که فضاپیما به ماه فرستاده است.
19 February 2019
اراجیف و خزئبلات دیکتاتوری های سرمایه داری اسلامی و یهودی هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند. این ها عکس برگردان بنبادگراهای شیعۀ وطنی هستند که اسم ماهواره را «مصباح» می گذارند و موقع پرتاب آن قرآن می خوانند. سرمایه داری در خاورمیانه با زبان بنیادگرایی مذهبی و ناسیونالیستی خود را بیان می کند و شیعه و یهود و تورک و عاریایی و عربی هم ندارد. همه به یک اندازه مرتجع و عقب مانده هستند.
کارو / 19 February 2019
فکر نمیکنم عمر ج.ا. قد بدهد که روزی را ببینیم که نسخه قرآن به ماه بفرستند. به سوریه فرستادند بس بود.
عفت منافی / 20 February 2019
جناب كارو درست ميفرمايند ولي يادشون رفته ناسيوناليسم كردي را هم ضميمه كنند كه در نوشته هاي يكسره ايدئولوژيك اقاي اوجلان هم به وفور ياد ميشود و اكراد را نياي تمدن آريايي و از سومر يان تا ساسانيان را كرد آريايي ميداند ؛ حال بماند كه زرتشت آريايي كرد معرفي ميشود؛ نوشته هايي كه بجز ساختن تاريخ تقلبي هيچ ارزش تحقيقي و تاريخي و دانشگاهي ندارد.
سيامك / 20 February 2019
سیامک عزیز، ناسیونالیسم کُردی هم از این قاعده مستثنا نیست و نمایندۀ اصلی آن یعنی عشیرۀ بارزانی کاملاً در همین دسته بندی میگنجد. اما اشارۀ شما به اوجالان درست نیست. اوجالان و افکار وی در حال حاضر نمایندۀ بورژوازی کوردی و ناسیونالیسم کوردی محسوب نمیشود و در مورد افکار ایشان نیز وی هرگز سومر را نه کُرد و نه نیای کُردها معرفی نکرده و این اشتباهی است که سهوا یا عمدا به وی نسبت داده می شود. اوجالان از دولتگرایی به مثابه یک ارزش صحبت میکند که از زمان تأیس نخستین دولت در سومر آغاز شده و خواست او نیز، بازگشت به ارز های پیشاسومری، یعنی دوری از خلاصه کردن همه چیز در دولت و بازگشت به اجتماع گرایی است. متأسفانه دوستان ما توان درک آنچه را که اوجالان واقعاً گفته ندارند و به همین خاطر او را به خاطر حر ف هایی که نزده به نقد میکشند. دست برقضا افکار اوجالان می تواند در این آشفته بازاری که عده ای به دنبال حفظ دولت-ملت های کنون یهستند و عده ای دیگر با شعارهای دهان پرکن همچنان بن مایۀ ناسیونالیستی ملت حاکم را حفظ کرده اند، به رهایی خلق ها از ناسیونالیسم یاری برساند. ارزش نوشته های اوجالان را قرار نیست داتشگاه تعیین کند، آنکه غربال در دست دارد از پس کاروان می آید.
کارو / 20 February 2019