سوده راد- تنها دوماه دیگر به برگزاری دور اول انتخابات ریاست جمهوری در فرانسه باقی مانده است. با اینکه نیکولا سرکوزی، رئیس‌جمهور کنونی فرانسه، آخرین نامزدی خواهد بود که رسماً حضور خود را در رقابت‌های انتخاباتی اعلام می‌کند، کمپین‌های تبلیغاتی احزاب مختلف وارد مرحله جدیدی شده است.

 در این میان گروه‌ها و انجمن‌های برابری‌خواه جنسیتی گرد هم آمده‌اند تا مطالبات‌شان را با صدایی رسا‌تر به جامعه و با روشی رسمی‌تر به سیاستمداران اعلام کنند. در کنار این کمپین‌ها، گروه‌های برابری‌خواه دگرباش نیز راه مشابهی در پیش گرفته‌اند. اصل مشترک این کارزار‌ها، دادن تصویری روشن از وضعیت تبعیض‌های قانونی و جاری در فرانسه، بر اساس آمار رسمی و فهرست مطالباتی است که از ریاست جمهوری آینده فرانسه وجود دارد.
 
تابستان گذشته، پس از حداقل ۱۰ سال، ۴۴ انجمن و گروه برابری‌خواه فرانسوی در همایشی دو روزه با شرکت ۶۰۰ نفر از سراسر فرانسه دانسته‌ها، تجربیات و استراتژی‌های خود را به اشتراک گذاشتند. در پایان این همایش که “فمینیست‌ها در جنبش” نام داشت، بیانیه‌ای تنظیم و منتشر شد که در آن ده مطالبه اصلی برابری‌خواهان فرانسوی در زمینه‌های مختلف پس از گذشت ۴۰ سال از جنبش رهایی‌بخش زنان در فرانسه اعلام شد. در رأس این مطالبات، تأسیس وزراتخانه حقوق زنان و برابری‌شغلی جنسیتی قرار گرفت.
  تلاش فمینیست‌های فرانسوی بر دو محور “ایجاد پرسش در ذهن مردم” و “مجبور کردن سیاستمداران به پاسخگویی به مطالبات مردم” متمرکز شده است، هدف این است که هر رأی‌دهنده برنامه‌های نامزد‌ها را برای پیشبرد اهداف برابری‌خواه بیازماید و آگاهانه در سیاست آینده کشور نقش داشته باشد.
آموزش‌های عاری از تبعیض جنسیتی، مبارزه قانونی و عملی با هرگونه خشونت و تبعیض علیه زنان، دسترسی آسان و رایگان به روش‌های پیشگیری و پایان دادن داوطلبانه به بارداری و آموزش‌های جنسی، برابری حضور زنان و مردان در تمامی عرصه‌های تصمیم‌گیری سیاسی، حقوق برابر برای همه افراد با هر هویت و گرایش جنسی، پذیرش و رعایت قوانین اروپایی در زمینه حقوق زنان در وضع و اجرای قوانین کشوری، قراردادن حقوق برابر زنان در رأس سیاست‌های خارجی و در مذاکرات با سایر کشور‌ها و تسهیل شرایط پناهندگی برای زنان قربانی خشونت و سیستم تن‌فروشی، به رسمیت شناختن کارگران غیر رسمی، تخصیص بودجه مناسب برای تحقق پروژه‌های انجمن‌های برابری‌خواه دیگر بندهای این مطالبات بودند.
 
مخاطب‌ها؛ سیاستمداران و مردم
فمینیست‌های فرانسوی قصد دارند در انتخابات ریاست جمهوری آینده برنامه‌های احزاب و نامزد‌ها را به چالش بکشند. آن‌ها هم‌زمان می‌خواهند از حساسیت جامعه نسبت به برنامه‌های ریاست جمهوری نامزدهای انتخاباتی برای آگاهی‌بخشی به مردم در زمینه نابرابری‌های جنسیتی بهره ببرند. بنابراین تلاش آن‌ها بر دو محور “ایجاد پرسش در ذهن مردم” و “مجبور کردن سیاستمداران به پاسخگویی به مطالبات مردم” متمرکز شده است. هدف این است که هر رأی‌دهنده برنامه‌های نامزد‌ها را برای پیشبرد اهداف برابری‌خواه بیازماید و آگاهانه در سیاست آینده کشور نقش داشته باشد.
 
در گام اول، انجمن‌های برابری‌خواهی چون “جرئت فمینیست بودن” و “لابراتوار برابری” با تولید ویدیوکلیپ‌ها و پوسترهایی که در سطح فضای مجازی به صورت گسترده‌ای منتشر شدند کار خود را آغاز کردند. “لابراتوار برابری” که هدف اصلی‌اش مبارزه با نابرابری‌های شغلی است، نامزد‌ها و مردم را به امضای عهدنامه‌ای فرا می‌خواند که با اجرای ۲۰ راهکار پیشنهادی در آن تبعیض‌های جنسیتی از بین می‌روند. ویدیوکلیپ این انجمن، زنان و مردانی را در شرایط مختلف کاری نشان می‌دهد، در حالی‌که مردان، زنان را نادیده می‌گیرند، تا آنجا که پشت میز کار و در تاکسی روی آن‌ها می‌نشینند. با توجه به اهمیت و نقش “لابراتوار برابری” در مراجع رسمی و علمی فرانسه، امضای این عهدنامه توسط سه نامزدی که به آن پیوسته‌اند در گردهمایی‌های انتخاباتی و رسانه‌ها به یکی از استراتژی‌های مناظره درباره حقوق برابر تبدیل شده است. تاکنون سه نامزد، هر سه از احزاب چپ به این عهدنامه متعهد شده‌اند.
 
“شبکه جرئت فمینیست بودن” که یکی از بنیانگزاران و هماهنگ‌کنندگان دیدار تابستانی فمینیست‌های فرانسوی بود، ۱۰ خواست مشترک را سرلوحه کارزاری قرار داد که نامش “برابری، همین حالا” است. با توجه به اینکه بسیاری گمان می‌برند حقوق برابر زن و مرد در فرانسه به دست آمده، این گروه نیز ویدیوکلیپ کوتاهی تولید کرده است که در آن به روند افزایش تبعیض علیه زنان و حقوق از دست رفته‌شان در اجرای قانون تأکید می‌کند. علاوه بر این، در وب‌سایتی که برای این کارزار تهیه دیده شده است، برنامه‌ها، سخنرانی‌ها و سابقه هریک از نامزدها به تشریح بررسی می‌شود. کنشگران در گردهمایی‌های انتخاباتی هر نامزد انتخاباتی حضور دارند و تراکت‌هایی بررسی برابری‌محور برنامه‌های نامزدها در بین حضار پخش می‌شود.
 
پس از موفقیت همایش دوروزه فمینیست‌ها، آن‌ها تصمیم گرفتند در آستانه هشتم مارس ۲۰۱۲، روز جهانی مبارزه برای حقوق زنان، نامزدهای ریاست جمهوری را به چالش بکشند. آن‌ها اعتقاد دارند “فمینیسم همواره امری سیاسی بوده است و این بار سیاستمداران را باید با میزان فمینیسم سنجید”. هرچند برخی از این انجمن‌ها در استراتژی و حتی برخی اصول با هم تناقضاتی دارند، این بار گرد هم می‌آیند تا بتوانند بالاخره برابری جنسیتی را نه تنها در قوانین که در عمل و زندگی روزمره هم تضمین کنند.
 
روز هفتم مارس ۲۰۱۲، سالن تئاتر مجلل و قدیمی سیگال، با ظرفیت بیش از هزارنفر، میزبان نامزدهای ریاست جمهوری خواهد بود تا هریک در یک ربع ساعت برنامه‌های عملی و زماندار خود را در زمینه بهبود وضعیت زنان اعلام کنند و پاسخگوی انجمن‌های برابری‌خواه نیز باشند. در این مراسم هنرمندان، کنشگران برابری‌خواه و… نیز حضور خواهند داشت تا شبی به یادماندنی در تاریخ مبارزات فمینیستی فرانسه رقم زده شود.
 
زن‌ها دوباره چه می‌خواهند؟
پرسش‌هایی که از نامزد‌ها خواهد شد، در کارگاه‌هایی که هم‌اکنون در حال برگزاری است بررسی و تنظیم می‌شود و تنها یک نفر، به نمایندگی از تمام انجمن‌های شرکت‌کننده نامزد انتخاباتی را به چالش خواهد کشید. در آستانه این مراسم، کتابچه‌ای با نام “زن‌ها دوباره چه می‌خواهند؟” منتشر خواهد شد که حاوی چکیده تمام کارگاه‌ها و جلساتی است که در دیدار تابستانی برگزار شده است.
 
فمنیست‌های فرانسوی اعتقاد دارند “فمینیسم همواره امری سیاسی بوده است و این بار سیاستمداران را باید با میزان فمینیسم سنجید”
همچنین نامه سرگشاده‌ای برای دعوت از شخص نامزدهای انتخاباتی تنظیم شده است که هرکس با اضافه کردن نام خود به آن، می‌تواند نامزد انتخاباتی را به این مراسم دعوت کند.
 
از آنجا که طول دوره ریاست جمهوری در فرانسه پنج سال است، مطالباتی قابل اندازه‌گیری تنظیم شده‌اند که می‌تواند در طول یک دوره ریاست جمهوری عملی شود. این مطالبات عبارتند از:
 
۱- تأسیس وزارتخانه حقوق زنان و برابری جنسیتی در کابینه دولتی که زنان و مردان به تساوی در آن مشارکت دارند.
۲- تحقق برابری شغلی واقعی پیش از سال ۲۰۱۷، به‌ویژه با افزایش دستمزد ساعتی مشاغل پاره‌وقت که عموماً توسط زنان اشغال شده است.
۳- تأسیس دیده‌بان عالی منع خشونت علیه زنان و ساختارهای عملی آن
۴- گشایش۱۰۰مرکز ویژه  پایان دادن داوطلبانه به بارداری و بازپرداخت ۱۰۰ درصد هزینه آن
۵- افزایش ظرفیت مهدکودک‌های دولتی برای پذیرش پانصد هزار کودک ظرف پنج سال
۶- افزایش ظرفیت ساختارهای پذیرش زنان قربانی خشونت خانگی برای چهارهزار و ۵۰۰ نفر
۷- ارائه اجباری آموزش‌های ضد تبعیض جنسیتی ظرف سه سال آینده برای هرکسی که در آموزش و به‌ویژه برای کودکان دخیل است.
 ۸- به رسمیت شناختن حق پدر و مادر شدن برای زوج‌های همجنسگرا با قانونی کردن حق پذیرش فرزندخواندگی و لقاح مصنوعی
۹- برقراری و اجرای راهکارهای پیشگیرانه و آموزشی برای توقف سیستم تن‌فروشی، جریمه مشتریان و مشاوره و مددکاری افرادی که می‌خواهند از تن‌فروشی دست بکشند.
۱۰- تضمین صدور و تجدید اجازه اقامت برای زنان خارجی قربانی خشونت
 
در همین زمینه: