شورای هماهنگی راه سبز اميد از مردم دعوت کرد که در روز ۲۵ بهمن ماه در تهران و شهرستانها راهپيمايی سکوت برگزار کنند.
به گزارش تارنمای کلمه، در آستانه سالگرد اعتراضهای خيابانی در ۲۵ بهمن سال ۸۹ که منجر به زندان خانگی ميرحسين موسوی و مهدی کروبی دو کانديدای معترض به نتايج انتخابات دهمين دوره رياست جمهوری ايران شد، بامداد امروز “شورای هماهنگی راه سبز اميد” با انتشار بيانيهای از تمامی همراهان و حاميان جنبش سبز دعوت کرد که از ساعت چهار تا هفت بعد از ظهر روز ۲۵ بهمن ماه ۹۰ در شهر تهران در پيادهروهای خيابانهای انقلاب و آزادی، حدفاصل ميدان فردوسی و تقاطع نواب، و در شهرستانها نيز در خيابان اصلی هر شهر، بنابر تصميم فعالان محلی، اقدام به پيادهروی سکوت کنند.
اين تشکل نزديک به رهبران جنبش موسوم به سبز در بيانيه خود تأکيد کرده است که مردم با حفظ هوشياری و نيز التزام به خط مشی جنبش در پايبندی به اصل عدم توسل به خشونت، از هرگونه سوء استفاده احتمالی جلوگيری کنند.
شورای هماهنگی راه سبز اميد در بيانيه خود تأکيد کرده است که مردم با حفظ هوشياری و نيز التزام به خط مشی جنبش در پايبندی به اصل عدم توسل به خشونت، از هرگونه سوء استفاده احتمالی جلوگيری کنند
شورای هماهنگی راه سبز اميد در بخشی از بيانيه خود خطاب به مردم ايران آورده است: “ايران و ايرانيان در چالش با يکی از سختترين دورههای تاريخ خود بهسر میبرند. بیکفايتی دولتمردان، منافع و سرمايههای ملی را بر باد داده و میدهد. با اينکه درآمد نفتی ايران طی ساليان اخير بالغ بر ۶۰۰ ميليارد دلار (بيش از درآمد همه دولتهای پس از انقلاب) بوده و مدعيان عدالت با شعار آوردن پول نفت بر سر سفرههای مردم و رفع فقر و فساد و تبعيض بر سرکار آمدند نتايج عملکردشان جز کاهش نرخهای رشد اقتصادی و سرمايهگذاری به پائينترين سطح، و افزايش نرخهای بيکاری و تورم به بالاترين رقم در در دو دهه اخير نبوده، و به شکلی تأسفبار بر دامنه فقر و فساد و تبعيض در کشور افزوده شده است.”
در ادامه اين بيانيه با اشاره به نامه ۳۹ زندانی سياسی مبنی بر تحريم انتخابات از سوی مردم که هفته گذشته در رسانهها منتشر شد، آمده است: “اکنون که ۳۹ زندانی سياسی و آزاده دربند در بيانيهای خواستار پیگيری اعتراضها و خواستهای حقوق بشرطلبانه و دموکراسیخواهانه مردم ايران، با اولويت نهادن به آزادی رهبران جنبش سبز شدهاند اين حق انسانی و قانونی و شرعی ايرانيان است که به وضع کنونی زندگی خود و نيز شرايط کشور خويش اعتراض کنند.”
بيانيه افزوده است که مردم حق دارند به “حاکميت دروغ و سرکوب، شرايط سخت زندگی، گرانی روزافزون نيازهای اوليه و تنگناهای معيشتی، سلطه ناکارآمدی در اداره کشور، گسترش ناامنی، فروپاشی ارزشهای اخلاقی، شرايطی که باعث فروپاشی بسياری از کانونهای گرم خانوادهها شده، گسترش روزافزون اعتياد و بزهکاری در جامعه، توسعه ساعت به ساعت فقر، قرار گرفتن در شرايط ذلتبار بينالمللی که نتيجه سياستهای ماجراجويانه و غيرواقع بينانه دولت در طی سالهای اخير است، مديريت پادگانی در عرصههای اقتصادی، فرهنگی و آموزشی، اعمال سياستهای تبعيضآلود در برخورد با زنان، اقوام و صاحبان عقايد و باورمندان به آيينهای گوناگون و نيز دگرانديشان، حبس غيرقانونی رهبران جنبش سبز و ديگر زندانيان حوادث پس از انتخابات، که همگی برخلاف قانون اساسی است”، اعتراض کنند.
۲۵ بهمنماه سال گذشته، مهدی کروبی و ميرحسين موسوی، دو تن از رهبران مخالف دولت ايران، فراخوان مشترکی به پشتيبانی از قيام مردم مصر و تونس منتشر کردند و از مردم خواستند به همين خاطر در يک راهپيمايی شرکت کنند.
برگزاری اين راهپيمايی اعتراضی در تهران و برخی شهرستانهای کشور، منجر به کشته شدن چند تن از معترضان و بازداشت گسترده مردم و فعالان سياسی شد.
در اين روز ابتدا مأموران امنيتی با ايجاد ديواری آهنی بر معبر ورودی خانه ميرحسين موسوی واقع در خيابان پاستور در روز ۲۵ بهمن از شرکت آنها در تظاهرات جلوگيری کردند.
از روز ۲۷ بهمنماه نيز پس از درخواست ۲۳۳ نماينده مجلس برای اعدام موسوی و کروبی، زندان خانگی ميرحسين موسوی و همسرش زهرا رهنورد کامل شد.
با قطع آخرين ارتباطات محدود موسوی و رهنورد، از جمله تلفن، اينترنت و ارتباط با دخترانشان، ديگر هيچ اطلاعی از وضعيت و سلامتشان در دست نبود. حتا محافظان موسوی از محافظت وی عزل شده و نيروهای امنيتی جای آنها را گرفتند.
همزمان نيروهای لباس شخصی به خانه مهدی کروبی نيز حمله کرده و با بستن کوچه، شکستن شيشههای خانه و پرتاب نارنجک اقدام به تخريب خانه وی کردند.
مهدی کروبی پس از اين حملات از محافظانش خواست خانه را ترک کنند و خطاب به آنها گفت: “بايد با حکم قضايی و دادگاهی عادل وارد شوند و يا جنازه مرا از اين خانه بيرون ببرند، و تا آخرين لحظه و قطره خون خواهم ايستاد.”
اينک در آستانه سالگرد تظاهرات ۲۵ بهمن و زندان خانگی موسوی و کروبی، تشکيلات “شورای هماهنگی راه سبز اميد” نزديک به اين دو، بار ديگر از مردم ايران خواسته است تا در روز ۲۵ بهمن ۹۰ به خيابانها آمده و به راهپيمايی اعتراضآميز اقدام کنند.
این مردم بی نوارا دوباره دارند به خیابان می اورند تا ببینند ایا هنوز هم میشود انهارا بازی داد.
کاربر مهمان / 30 January 2012
چرا درباره تظاهرات ضد جنگ لندن نوشته اید؟ نکند شما هم با جنگ موافقید!
کاربر مهمان / 30 January 2012
دوستان خواهشن بیاییم خود سرنوشت خود را تعیین کنیم. از کوچکترین روزنه ها برای ایجاد تغییر استفاده کنیم. به خدا در آینده پشیمان خواهیم شد
25 بهمن / 30 January 2012
مردم گول این شورا را نخورید و بیرون نیایید. این ها می خواهند بیایند و روی خون شما حکومت کنند. ولشان کنید. این ها جایشان گرم است
نغمه / 30 January 2012
این به سیاههای دیروز وبه اصطلاح سبزای امروز،مطمئن باشن همون طورکه بعد انتخابات۸۸نشستیم وفقط تماشاکردیم.قطعا۲۵بهمنم،آذربایجان عزیز،آروم ترین وساکت ترین جا خواهدبود.بی تردید مخاطب این بیانییشونم،ساکنین شمال تهرونه،قبله انتخابات،موسوی باوجود اینکه،خودشو فرزندآذربایجان،معرفی میکرد ولی غافل بودکه برا آذریا پشیزی ارزش نداش ونداره، به زبان سرخم خندیدی / انقلاب سبزت رابه نظاره نشستم / برمرگ دریاچه ام،سکوت نکن / تا به وداع خلیجت نخندم.
سیدعلی-فرزندآذربایجان / 30 January 2012
دوستان، از مردم بخواهید که در محلّه خودشان راهپیمایی کنند. بدین ترتیب حاکمیت نمیتواند مردم را سرکوب کند. بعد از یکی دو بار تظاهرات موفقیت آمیز (بدون دستگیری شرکت کنندگان)، شجاعت مردم بیشتر شده -و چون در سطح شهر پراکنده و از دسترس نیروهای حکومتی خارج هستند- میتوانند شعارهای خود را بدهند. دادن شعار از مهمترین تاکتیکهای جنبش است، بدون آن مردم نمیتواند خواستهای خود را بیان کنند.
کاربر مهمان / 31 January 2012
این اعلامیه خیلی مشکوک به نظر می اید. احتمالا ساخته و پرداخته راهزنان سایبری است که با سد کردن کانالهای شبکه اینترنت و پخش این اطلاعیه سعی دارند تنور انتخابات را ینبار دیگر داغ کنند. شاید بهرین گزینه این باشد که انروز را در خانه بمانیم و شهر را خلوت کنیم و به رژیم جبار ایران حالی کنیم که دیگر پایمان در سوراخ موش نخواهد رفت.
مگر همین جنبش سبز نبود که ما را از شرکت در انتخابات منع میکرد؟ حالا چه شده که فرخوان داده است؟
یاهو
کاربر مهمان / 31 January 2012
همون طورکه بعدانتخابات ۸۸،که خیلی ازشهرای ایران آشوب بود (مثلا ازجنبش سبز،حمایت میکردن!) اما آذربایجان عزیز،آروم ترین جای ایران بود.این بارنیز،حرکت شمارو(البته اگه بتونین) به نظاره خواهیم نشست وآذربایجان،درآرامش خواهدبود
سیدعلی-فرزندآذربایجان / 31 January 2012