در تاریخ ۱۵ ژوئن سال ۲۰۰۸ هیئت اعزامی از جانب نیکلا سارکوزی، رئیس‌جمهوری فرانسه وارد دفتر بشار اسد شد. در آن هنگام جو و فضای سنگینی در این دفتر حاکم بود. یک‌ماه بعد نیز دیکتاتور سوریه برای شرکت در رژه و مراسم سالیانه ۱۴ ژوئیه، سالروز پیروزی انقلاب فرانسه به پاریس دعوت شد.
 
شرکت بشار اسد در این مراسم باعث بالا گرفتن بحث و جنجال در فرانسه شد. مسئولان فرانسوی برای توجیه این دعوت جنجال برانگیز و آرام کردن اعتراض‌ها مامور شدند تا نسبت به آزادی زندانیان سیاسی بیمار در سوریه تلاش کنند و موافقت بشار اسد را برای آزادی این افراد جلب کنند، اما چگونه بشار اسد زیر بار این پیشنهاد رفت؟ باید گفت او با اشاره‌ای مخالفت بی‌چون و چرای خود را اعلام کرد. اما آیا نیکلا سارکوزی از دعوت بشار اسد صرف نظر و آن را منتفی اعلام کرد؟ در نهایت خیر.
 
بوایون ژنه (Boillon Gené) یکی از نمایندگان رئیس‌جمهوری فرانسه به سوریه اعتقاد دارد که فرانسه در سیاست خارجی خود و روابطش با دیگر کشورها مسئله حقوق بشر را به عنوان یک شرط اساسی مطرح نمی‌کند. او در جریان مکالمه خود با یک سیاستمدار آمریکایی این موضوع را مطرح می‌کند.
 
سایت اینترنتی ویکی‌لیکس نیز مدارک مستندی را علیه رئیس‌جمهوری فرانسه انتشار می‌دهد. به گفته ویکی‌لیکس، نیکلا سارکوزی در مقابل دیکتاتورهای عربی بدون هیچگونه مقاومتی کلیه اصول و مواردی را که وی از آنها در مبارزات انتخاباتی دفاع می‌کرد رها کرده است. البته او تنها سیاستمداری نیست که در مقابل مبارک، زین‌العابدین بن‌علی و قذافی خود را در مقابل چنین رسوایی قرار می‌دهد.
 
مورد آقای بشار اسد اما متفاوت است. در حقیقت این رئیس‌جمهور فرانسه و تنها خود وی بود که زمینه بازگشت پیروزمندانه بشار اسد، رئیس یکی از مخوف‌ترین رژیم‌های سیاسی موجود در کره زمین را به جامعه جهانی فراهم کرد.
 
با وجود محکومیت‌های قضایی مخالفان در سوریه، شکنجه، زندان و قتل عام افراد بی گناه، در طی سه سال اخیر رئیس‌جمهوری فرانسه با حمایت از بشار اسد و برخلاف اعتقاد برخی دیپلمات‌ها در وزارت خارجه فرانسه، به دفعات او را نزذ خود پذیرفت.
 
در سال ۲۰۰۵ زمانی که نیکلا سارکوزی منتصب به خدمت در وزارت کشورمی‌شود، فرانسه در یک جنگ دیپلماتیک با سوریه قرار دارد. دلیل این امر ترور نخست‌وزیر سابق لبنان آقای رفیق حریری یکی از دوستان ژاک شیراک رئیس جمهوری وقت فرانسه است. این ترور به سرویس‌های امنیتی و اطلاعاتی سوریه منتسب شده است.
 
نیکلا سارکوزی آخرین مرتبه در ماه دسامبر ۲۰۱۰ از آقای اسد به عنوان میزبان پذیرایی کرد و هنوز آنطور که باید و شاید سرکوب خونین مردم در سوریه را محکوم نکرده است. جالب اما این است که او یکی از اولین کسانی بود که به رژیم جنایتکار سوریه مشروعیت بخشید و امروز یکی از منتقدان بزرگ این رژیم شده است.
 
این روزها سارکوزی به نوعی سعی می‌کند با برگزیدن موضعی تند علیه رژیم اسد اشتباهات خود نسبت به رژیم او در گذشته را پنهان کند.
 
نیکلا سارکوزی در گذشته عمیقاً اعتقاد داشت که به خوبی کشور سوریه و سیستم سیاسی آن را می‌شناسد. زمانی که وی در سال ۱۹۹۷ نماینده مجلس بود از حزب بعث سوریه دعوتنامه‌ای دریافت می‌کند. در آن زمان او به مدت سه روز با هواداران و اعضای این حزب به خصوص با فاروق‌الشرع، وزیر امور خارجه ملاقات و گفت‌وگو می‌کند.
 
در ماه مه سال ۲۰۰۷ هنگام مراسم انتقال قدرت بین شیراک و سارکوزی در کاخ الیزه، رئیس جمهور سابق، سعد حریری پسر رفیق حریری را به نیکلا سارکوزی معرفی می‌کند. انتقال قدرت صورت می‌گیرد و رئیس‌جمهور جدید کلود گی آن را مامور برقراری روابط مخفیانه با رژیم سوریه می‌کند.
 

پس از این مسافرت نیکلا سارکوزی در کتاب خود تحت عنوان “آزاد” می‌نویسد: “سفیر فرانسه در سوریه پس از سه سال اقامت در این کشور، بیش از ما که به مدت هشت روز به این کشور سفر کردیم از این کشور چیزی نمی‌دانست.”
 
در این کتاب آقای سارکوزی همچنین ازمماشات و مدارای دین و ناسیونالیسم در سوریه مطالبی نوشته است.
 
وزارت نیکلا سارکوزی در وزارت کشور
 
در سال ۲۰۰۵ زمانی که نیکلا سارکوزی منتصب به خدمت در وزارت کشورمی‌شود، فرانسه در یک جنگ دیپلماتیک با سوریه قرار دارد. دلیل این امر ترور نخست‌وزیر سابق لبنان آقای رفیق حریری یکی از دوستان ژاک شیراک رئیس جمهوری وقت فرانسه است. این ترور به سرویس‌های امنیتی و اطلاعاتی سوریه منتسب شده است.
 
در این زمان سوریه از جانب جامعه بین‌الملل محکوم به مجازات و تحریم‌های بین‌المللی می‌شود. الیزه تمایل دارد بدون خارج شدن از چهارچوب و محدودیت‌های بین‌المللی ضربه‌ای به رژیم بشار اسد وارد آورد. از طرفی دیگر فرانسه نمی‌خواهد روابط دیپلماتیک‌اش به طور کامل با سوریه قطع شود. در زمینه مبارزه علیه تروریسم بین سرویس‌های اطلاعاتی دو کشور همکاری وجود دارد.
 
بخش امنیت داخلی D.S.T.)) سرویس‌های اطلاعاتی فرانسه به‌صورت کاملاً محرمانه اقدام به بازگشایی دفتری در شهر دمشق پایتخت سوریه می‌کند.
 
یک کارشناس می‌گوید: “سوریه فرانسه را تهدید به قطع همکاری امنیتی کرده بود. در واقع آنها تهدید کرده بودند که اگر پاریس به سیاست خصمانه خود نسبت به سوریه ادامه دهد همکاری امنیتی با فرانسه قطع خواهد شد.”
 
یکی از نمونه‌های همکاری‌های امنیتی تلاش سوریه برای دستگیری اسلام‌گرایان بود. دمشق با دستگیری اسلام‌گرایان که برخی مواقع ملیت فرانسوی داشتند، آنها را به شیوه خود بازجویی و سپس به فرانسه مسترد می‌کرد.
 
سارکوزی تمایل زیادی داشت که این نوع همکاری بین دو کشور ادامه پیدا کند. رئیس دفتر وی کلود گی آن Claude Guéant)) نیز شکنجه‌گران سوری را به‌طور مرتب در دفتر خود می‌پذیرفت. مهم‌ترین آنها آصف شوکت رئیس اطلاعات ارتش سوریه است که مظنون به دخالت در قتل رفیق حریری نخست‌وزیر سابق لبنان است.
 
در هر صورت سارکوزی می‌خواهد شکاف عمیقی با زمان ژاک شیراک نسبت به روابطش با سوریه ایجاد کند. از زمان مرگ رفیق حریری، رئیس‌جمهور پیر فرانسه تبدیل به دشمن قسم خورده بشار اسد شده است. این تنفر و سیاست منزوی کردن سوریه که در پی آن می‌آید را ژاک شیراک سعی دارد به جانشین خود نیز منتقل کند.
 
سال ۲۰۰۸ دقیقا چند روز قبل از عزیمت بشار اسد به فرانسه برای شرکت در مراسم ۱۴ ژوئیه سالروز انقلاب فرانسه، شورشی از طرف زندانیان سیاسی در زندان به وقوع می‌پیوندد. این شورش با خشونت زیاد از طرف رژیم سوریه سرکوب می‌شود. مرگ بین ۲۰ تا ۴۰ تن حاصل این سرکوب خونبار است.
 
در ماه مه سال ۲۰۰۷ هنگام مراسم انتقال قدرت بین شیراک و سارکوزی در کاخ الیزه، رئیس جمهور سابق، سعد حریری پسر رفیق حریری را به نیکلا سارکوزی معرفی می‌کند. انتقال قدرت صورت می‌گیرد و رئیس‌جمهور جدید کلود گی آن را مامور برقراری روابط مخفیانه با رژیم سوریه می‌کند.
 
با توجه به اینکه آصف شوکت متهم به جاسوسی بوده و در موضعی ضعیف قرار دارد، رئیس دفتر رئیس‌جمهور فرانسه با فرد دیگری به نام ضیاد تاکیدین یک تاجر لبنانی‌الاصل رابطه برقرار می‌کند. امروز فرد مذکور در فرانسه به اتهام دخالت در حملات سال ۲۰۰۲ در کراچی تحت تعقیب دادگستری فرانسه قرار دارد.
 
در چنین شرایطی نیکلا سارکوزی هنوز امید به کسب موفقیتی استثنایی دارد. او امید زیادی به پروژه خود موسوم به اتحادیه کشورهای دریای مدیترانه دارد. وی همچنین با نزدیکی و رابطه با سوریه قصد دارد نقش تعیین‌کننده‌ای در روند صلح اسراییل و فلسطین داشته باشد و از جانب دیگر امیدوار است سوریه را از متحد اصلی‌اش ایران دور کند و آن را متقاعد سازد که استقلال لبنان را به رسمیت بشناسند. او در نهایت از نقطه‌نظر اقتصادی و بازرگانی سارکوزی در نظر دارد قراردادهایی را با رژیم سوریه امضا کند.
 
در مقابل او باید از بشار اسد با گرمی استقبال کند و نسبت به روند بازگشت سوریه به جامعه جهانی اقدام کند.
 
سوری‌ها هیچگاه انتظار نداشتند ببینند که فرانسه در مقابل سرهنگ قذافی فرش قرمز پهن کرده و از وی در کاخ الیزه پذیرایی می‌کند. در حالی که بشار اسد مردی است که از طرف جامعه بین‌الملل طرد شده است.
 
بشار اسد برخلاف قذافی در جهت دستیابی به تسلیحات اتمی تلاش می‌کند. فرانسه در حالی که موضع بسیار بسته و مخالفی نسبت به برنامه‌های هسته‌ای ایران دارد اما چشم خود را به روی برنامه‌های بشار اسد برای دستیابی به سلاح اتمی بسته است. یک مسئول بلندپایه فرانسوی می‌گوید: “از ابتدا ما از وجود مرکز هسته‌ای الخیبر باخبر بودیم، حتی قبل از اینکه در ماه سپتامبر ۲۰۰۷ توسط اسراییلی‌ها بمباران شود و در این مورد عکس‌هایی را نیز به آژانس انرژی اتمی ارائه کرده بودیم.”
 
یکی از مسئولان برقرای ارتباط با سوریه نیز می‌گوید: “فاصله گرفتن از موضع ژاک شیراک نسبت به دشمنی با رژیم سوریه کار احمقانه‌ای نبود، این دشمنی برای ما ثمری نداشت و به هیچ چیزی دست نمی‌یافتیم، اما در هر صورت ما با سرعت به جلو حرکت کردیم و به سرعت نیز ضربه‌پذیر بودیم.
 
در عین حال فرانسه در مذاکراتش با سوریه جانب احتیاط را نیز رعایت می‌کرد و موضعی بسته اتخاذ می‌کرد. در واقع فرانسوی‌ها از طرز تفکر بشار اسد مبنی بر گرفتن حداکثر امتیاز و دادن حداقل آن به خوبی آگاهی داشتند.
 
در اواخر ماه دسامبر سال ۲۰۰۷ سوری‌ها سعی کردند در انتخابات لبنان دخالت و کاندیدایی را به آنها تحمیل کنند. از این موضوع فرانسه خشنود نبود و نیکلا سارکوزی که به شدت خشمگین بود خواهان توقف مذاکرات با سوریه می‌شود، اما عصبانیت وی دیری نمی‌پاید و چند هفته بعد مشاور رئیس‌جمهور در امور سیاست خارجی ژان داوید لویت (Jean David Lévitte) مذاکرات با طرف سوری را از سر می‌گیرد.
 
با نزدیک شدن اجلاس اتحادیه کشورهای دریای مدیترانه وحشت کاخ الیزه را فرا می‌گیرد. به هر قیمتی سوریه می‌خواهد پروژه رئیس‌جمهور فرانسه را تائید کند و حمایت خود را از آن ابراز دارد. زیرا بدون سوریه الجزایر نیز در این اجلاس شرکت نخواهد کرد و در نتیجه کشورهای منطقه مغرب در اجلاس غایب می‌شوند و در نهایت استقبال زیادی از پروژه نخواهد شد.
 
در حالی که مخالفان بشار اسد در زندان‌های سوریه در وضعیت اسفباری به سر می‌برند نمایندگان فرانسه روابط خود را با سران سوری گسترش می‌دهند. این افراد در داخل این کشور مورد تنفر شدید مردم قرار دارند. مخصوصا مصطفی طلاس، سیاستمدار نظامی سوری که به مراسم ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۰ نیز دعوت شد.
 
برای متقاعد کردن بشار اسد نسبت به شرکت در این اجلاس و در نهایت ترغیب الجزایری‌ها برای استقبال از پروژه، فرانسه از مواضع خود عقب‌نشینی می‌کند و چراغ سبز خود را نسبت به کاندیدای تحمیلی سوریه در انتخابات لبنان نشان می‌دهد. بدین‌ترتیب در ماه مه سال ۲۰۰۸ میشل سلیمان در انتخابات ریاست جمهوری لبنان پیروز می‌شود.
 
امتیاز برای الیزه
 
با وجود این شرایط، پاریس در هر صورت موفق به کسب امتیازاتی از سوریه می‌شود. گرچه بعضی‌ها اعتقاد دارند که این امتیازات از دیرباز از سوری‌ها کسب شده بود.
 
برای اولین مرتبه سوری‌ها موافقت خود را برای ارسال سفیر به لبنان اعلام می‌دارند. این در حالی است که تا این زمان سوریه لبنان را یکی از شهرستان‌های خود محسوب می‌کرد. در تاریخ ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸ بشار اسد در کنفرانس مطبوعاتی که در پاریس برگذار می‌شود این موضوع را رسما اعلام می‌کند و دو روز بعد از او دعوت به شرکت در جشن سالانه ۱۴ ژوئیه، سالگرد انقلاب فرانسه، می‌شود.
 
 
هانری لوا رت (Henri Loyrette)، مدیر موزه لوور به دفعات برای دیدار با خانم اسما اسد همسر بشار اسد و رئیس موزه ملی دمشق، به سوریه سفر می‌کند. در حالی که بشار اسد تقریباً هرسال به پاریس سفر می‌کند. آخرین سفر وی به پاریس در ماه دسامبر گذشته بود که در جریان این سفر کارلا برونی همسر نیکلا سارکوزی با خانم اسما ملاقات کرد.
 
یکی از اطرافیان سارکوزی می‌گوید: “بشار اسد از اینکه به این مراسم دعوت شده بود بسیار خوشحال بود و نزد ما اعلام کرد که در دوران دانشجویی‌اش در این مراسم در بین مردم شرکت کرده است.”
 
در این مراسم نظامیانی که در این مراسم شرکت داشتند از اینکه جلوی یک دیکتاتور رژه می‌روند بسیار غمگین و ناراضی هستند. آنها می‌دانند که مقابل رهبری رژه می‌روند که مسئول مرگ صدها نفر در حملات به بیروت در سال ۱۹۸۳ است. مسئولان فرانسوی نه تنها بشار اسد را روی سکوی قهرمانان قرار دادند بلکه مشروعیت وی را نیز در سطح بین‌المللی بالا بردند.
 
با نزدیک شدن اجلاس اتحادیه کشورهای مدیترانه کلود گی آن از طریق آقای تاکیدین مصاحبه‌ای با بشار اسد سازمان می‌دهد. روزنامه فیگارو برای انجام این مصاحبه اعلام آمادگی می‌کند. اتین موژوت Etienne Mougeotte)) مدیر مسئول فیگارو در این مصاحبه حتی یک سئوال درباره مسئله حقوق بشر در سوریه مطرح نمی‌کند. در واقع پاریس خود را مجبور می‌کند که دیکتاتورسوری را مردی مدرن معرفی کند. او کسی است که تحصیلات خود را در رشته چشم پزشکی در لندن به اتمام رسانده است و همسر وی اسما که سابقا در بانک مرگان فعالیت داشته به عنوان دیانای شرق معرفی می‌شود.
 
امروز زمانی که مسئله بشار اسد مطرح می‌شود نیکلا سارکوزی با اصلاح‌طلب خواندن وی از موضع خود و الیزه در گذشته دفاع می‌کند و در پاسخ به این موضوع که بشار اسد یکی از دیکتاتورهای منفور در دنیا است می‌گوید: “بشار اسد با همسرش که زنی مدرن است به نوعی مسیحیان سوری را حمایت می‌کند. چنین فردی نمی‌تواند کاملا منفور و بد باشد.”(به نقل از برنارد کوشنر وزیر وقت امور خارجه)
 
چندروز قبل از ۱۴ ژوئیه ۲۰۰۸
 
سال ۲۰۰۸ دقیقا چند روز قبل از عزیمت بشار اسد به فرانسه برای شرکت در مراسم ۱۴ ژوئیه سالروز انقلاب فرانسه، شورشی از طرف زندانیان سیاسی در زندان به وقوع می‌پیوندد. این شورش با خشونت زیاد از طرف رژیم سوریه سرکوب می‌شود. مرگ بین ۲۰ تا ۴۰ تن حاصل این سرکوب خونبار است.
 
پانزده روز پس از این اتفاق ۱۲ تن از مخالفان رژیم بشار اسد توسط دادگاهی نظامی محکوم به تحمل مجازات‌هایی سنگین می‌شوند. با این وجود، این اتفاق‌ها مانع سفر سارکوزی در ماه سپتامبر به سوریه نمی‌شوند. سفر دولتی‌ای که سرآغاز یک ماه عسل بین دو دولت است. سوری‌ها برای جذب رضایت و حمایت فرانسه قراردادهای بزرگی را پیشنهاد می‌کنند. قول پروژه ساخت مترو به شرکت آلستوم داده می‌شود. پروژه احداث خط آهن بین حلب و پایتخت، بازسازی فرودگاه دمشق، اداره دو میدان نفتی برای شرکت توتال و فروش ۵۴ فروند ایرباس به سوریه. تقریباً تمام وزرای فرانسوی همسو با نیکلا سارکوزی هستند از جمله فرانسوا فییون، خانم لگرد حتی معاون وزیر در امور شهری خانم فادلا آمارا و سایر وزرا.
 
۱۰ اکتبر ۲۰۱۱ در تاتر ادئون واقع در پاریس آقای الیویر پی Olivier py)) مدیر تئاتر تمام مخالفان رژیم بشار اسد را دعوت کرده است. در ردیف اول ناشر سوری فرخ مردام بی، داریانا الجوندی بازیگر و سخنگوی جدید شورای ملی سوریه به چشم می‌خورند.
 
هانری لوا رت (Henri Loyrette)، مدیر موزه لوور به دفعات برای دیدار با خانم اسما اسد همسر بشار اسد و رئیس موزه ملی دمشق، به سوریه سفر می‌کند. در حالی که بشار اسد تقریباً هرسال به پاریس سفر می‌کند. آخرین سفر وی به پاریس در ماه دسامبر گذشته بود که در جریان این سفر کارلا برونی همسر نیکلا سارکوزی با خانم اسما ملاقات کرد.
 
در دمشق اریک شوالیه Eric Chevallier))، سفیر فرانسه که قبلاً سخنگوی برنارد کوشنر در وزارت امور خارجه بود، سیاست نزدیکی با سوریه را با تعصب خاصی دنبال می‌کند. این روش مشکلاتی را در داخل برای وزارت امور خارجه فرانسه به وجود آورده است.
 
سفیر فرانسه در دمشق در سال ۲۰۰۹ برای مدیریت سفارت فرانسه تعیین میشود. در بدو ورودش، رامی مخلوف، پسر عموی بشار اسد را به اقامتگاه سفارت دعوت می‌کند. این عملی است که همکاران قدیمی آقای سفیر در مورد انجام آن شک و تردید داشتند.
 
در حالی که مخالفان بشار اسد در زندان‌های سوریه در وضعیت اسفباری به سر می‌برند نمایندگان فرانسه روابط خود را با سران سوری گسترش می‌دهند. این افراد در داخل این کشور مورد تنفر شدید مردم قرار دارند. مخصوصا مصطفی طلاس، سیاستمدار نظامی سوری که به مراسم ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۰ نیز دعوت شد.
 
قراردادهای ایجاد شده بین دو کشور
 
باید گفت که مشکلاتی در مورد اجرای قراردادهای فرانسه با سران سوریه وجود دارد.برای آغاز می‌توان از قرارداد عظیم و پر منفعت فروش ایرباس به سوریه نام برد. واشنگتن که هنوز تحریم‌های خود علیه سوریه را لغو نکرده است مخالف صادرات تکنولوژی و هواپیما به سوریه است. آمریکایی‌ها معتقدند که برخی قطعاتی که در هواپیمای ایرباس به کار رفته است ساخت آمریکا بوده و بنا بر این آنها با اعمال حق وتوی خود در فروش هواپیما‌ها اختلال ایجاد کردند.
 
نیکلا سارکوزی یک‌ماه پس از باراک اوباما، رئیس‌جمهوری ایالات متحده آمریکا در تاریخ ۲۶ آوریل سال جاری سرکوب مردم سوریه به دست رژیم بشار اسد را محکوم کرده‌اند و آن را غیر قابل قبول و توجیه می‌نامد.
 
سارکوزی که سیاست هایش به نوعی به آمریکایی‌ها نزدیک بود خود را تحقیر شده احساس می‌کرد. حتی آمریکایی‌ها به شرکت داسو اجازه تعویض چرخ‌های هواپیمای فالکون بشار اسد را ندادند.
 
از طرف دیگر اسراییل و سوریه توافق کردند که واسطه فرستاده شده از طرف فرانسه را بپذیرند. ژان کلود کوسران (Jean Claude Cousseran)، مدیر سابق سرویس امنیت خارجی فرانسه ماموریت پیدا می‌کند تا مذاکرات بین سوریه و اسراییل از سر گرفته شود. او بیش از سه مرتبه در سال ۲۰۱۰ بین دمشق و اورشلیم رفت و آمد کرد ولی آغاز شورش‌ها و اعتراض‌های مردمی در سوریه این اقدامات را برای از سرگیری مذاکرات ناکام گذاشت. گرچه کسی نمی‌داند که آیا این تلاش‌ها بختی برای به ثمر نشستن داشتند یا خیر.
 
پرونده لبنان
 
در مورد مسئله لبنان الیزه همیشه ادعا دارد که به موفقیت‌هایی دست یافته است. یک منبع نزدیک به ریاست جمهوری فرانسه می‌گوید: “در لبنان به قتل رساندن نمایندگان مجلس متوقف شد، انتخابات مجلس و قانونگذاری به خوبی برگزار شد و نهادها و سازمان‌های لبنانی مجدداً کار خود را از سر گرفتند و در نهایت سیاست نزدیکی به سوریه نتایجی را داد که نیکلا سارکوزی انتظار آن را داشت.”
 
رئیس‌جمهور فرانسه از ریاکاری سوری‌ها آگاه شد. اولین اخطار برای هوشیاربودن در مقابل سوری‌ها را پادشاه عربستان سعودی به او داد. در جریان دیداری در ماه ژانویه سال جاری پادشاه عربستان به سارکوزی می‌گوید: “با بشار غیر ممکن است. دادن امتیاز به او را قطع خواهم کرد.”
 
در این دیدار است که سارکوزی احساس می‌کند که سوری‌ها در لبنان در حال خیانت کردن به او هستند. بلافاصله در ۲۵ ماه ژانویه یعنی چند روز پس از ملاقات سارکوزی و پادشاه عربستان کودتایی با حمایت سوریه در لبنان اتفاق می‌افتد. در جریان این کودتا سعد حریری که مورد حمایت فرانسه و عربستان سعودی بود، سقوط می‌کند.
 
 
ماه عسل به پایان رسیده و فرانسه بارها اعلام کرده است که بشار اسد هیچگونه مشروعیتی ندارد. مرگ بیش از سه‌هزار تن از مخالفان رژیم سوریه باعث شد که سازمان ملل متحد علیه این رژیم مجازات‌هایی را تعیین کند و در آینده پاریس مسئله به رسمیت شناختن شورای ملی سوریه را بررسی خواهد کرد.
 
 
تحولات روابط بین فرانسه و سوریه
 
۱۰ اکتبر ۲۰۱۱ در تاتر ادئون واقع در پاریس آقای الیویر پی Olivier py)) مدیر تئاتر تمام مخالفان رژیم بشار اسد را دعوت کرده است. در ردیف اول ناشر سوری فرخ مردام بی، داریانا الجوندی بازیگر و سخنگوی جدید شورای ملی سوریه به چشم می‌خورند.
 
روی سن نیز نوشته‌هایی از شهدای سوریه به چشم می‌خورد و پرچم سوریه به اهتزاز در می‌آید. در ردیف اول یک مشاور در الیزه و همچنین آلن ژوپه، وزیر امور خارجه فرانسه حضور دارند. آقای ژوپه در سخنرانی خود می‌گوید: “فرانسه با تمام امکاناتی که در اختیار دارد در کنار مردم سوریه خواهد بود و برای ادامه نبردشان و برای آزادی آنها تلاش می‌کند.”
 
نیکلا سارکوزی یک‌ماه پس از باراک اوباما، رئیس‌جمهوری ایالات متحده آمریکا در تاریخ ۲۶ آوریل سال جاری سرکوب مردم سوریه به دست رژیم بشار اسد را محکوم کرده‌اند و آن را غیر قابل قبول و توجیه می‌نامد.
 
ماه عسل به پایان رسیده و فرانسه بارها اعلام کرده است که بشار اسد هیچگونه مشروعیتی ندارد. مرگ بیش از سه‌هزار تن از مخالفان رژیم سوریه باعث شد که سازمان ملل متحد علیه این رژیم مجازات‌هایی را تعیین کند و در آینده پاریس مسئله به رسمیت شناختن شورای ملی سوریه را بررسی خواهد کرد.
 
منبع:
 
Son amie Bachar” par: Christophe Boltanski – Vincent Jauvert – Le Nouvel Observateur N°2451″ 27.10.2011