شمار فک‌های درياچه خزر در شمال ايران در ۱۰ سال گذشته از يک ميليون به ۱۰۰ هزار کاهش پيدا کرده است.
عبدالرضا کرباسی، معاون سازمان حفاظت محيط زيست ايران ۲۷ مهر ۱۳۹۰ به خبرگزاری فارس گفت: “علت مرگ‌ومير فک خزری بيشتر به صيد بی‌رويه باز می‌گردد که البته اين موضوع توسط صيادان ايرانی رعايت می‌شود ولی متأسفانه چهار کشور ديگر حاشيه‌نشين دريای خزر برای بهره‌بردای از پوست آن، اين حيوان را صيد می‌کنند.”
درياچه خزر که بزرگ‌ترين درياچه دنياست، از جنوب به ايران، از شمال به روسيه، از غرب به جمهوری آذربايجان و از شرق به جمهوری‌های ترکمنستان و قزاقستان محدود می‌شود.
عبدالرضا کرباسی، معاون سازمان حفاظت محيط زيست ايران: علت مرگ‌ومير فک خزری بيشتر به صيد بی‌رويه باز می‌گردد که البته اين موضوع توسط صيادان ايرانی رعايت می‌شود ولی متأسفانه چهار کشور ديگر حاشيه‌نشين دريای خزر برای بهره‌بردای از پوست آن، اين حيوان را صيد می‌کنند
به گفته کرباسی از زمانی که کشورهای حاشيه‌نشين دريای خزر از دو به پنج کشور افزايش يافته،” روند تخريب آن نيز سرعت گرفته و هر کشور برای اينکه سهم بيشتری از منابع ببرد، بی‌رويه صيد می‌کند.”
درياچه خزر پيشتر به ايران و شوروی محدود می‌شد اما از سال ۱۹۹۱ که اتحاد جماهير شوروی به ۱۵ کشور جديد تجزيه شد، کشورهای روسيه، آذبايجان، ترکمنستان و قزاقستان به همايسگان تازه درياچه خزر تبديل شدند.
کارشناسان يکی از علت‌های مرگ گونه‌های جانوری درياچه خزر را “آلودگی” ناشی از عمليات اکتشاف و استخراج نفت اعلام کرده‌اند اما معاون سازمان حفاظت محيط زيست ايران می‌گويد “آلودگی در محدود سواحل ايران کمتر از ساير سواحل کشورهای حاشيه‌نشين اين پهنه آبی است.”
کرباسی افزود: “در گزارش وضعيت زيست محيطی به اين موضوع نيز اشاره شده و سهم ايران در آلودگی دريای خزر حدود ۱۲ تا ۱۴ درصد است ضمن اينکه در سواحل ايران بيشتر بايد نگران آلودگی ميکروبی و تا حدی آلودگی ناشی از سموم کشاورزی باشيم، در حالی‌که در سواحل ساير کشورهای آلودگی‌های نفتی و فلزات سنگين بسيار زياد است.:
وی گفت ايران در حال حاضر فاقد سکوهای شناور جهت بهره‌برداری از نفت در دريای خزر است.
محمد باقر نبوی، معاون پيشين سازمان حفاظت محيط زيست ايران نيز سال گذشته گفته بود: “خزر از همه طرف مورد حمله آلاينده‌هايی است که از خشکی به ساحل ريخته می‌شوند و اين درياچه چون قادر به انجام جزر و مد نيست نمی‌تواند به نسبت آب‌های آزاد خود را از آلودگی‌ها رقيق کند و اين حساسيت شکنندگی آن را بيشتر کرده است.”