تروی ديويس، زندانی سياهپوست آمريکايی که به قتل پليسی به نام مارک مکفيل متهم شده بود، با وجود مخالفتهای گسترده اعدام شد.
به گزارش آسوشيتدپرس، ديويس اصرار داشت که بیگناه بوده است. صدها نفر از حاميان ديويس نيز با گردهمايی در مقابل زندان جکسون در ۶۰ کيلومتری جنوب شرقی آتلانتا تلاش کردند تا وی اعدام نشود.
با اين حال ديويس در ساعت ۱۱ شامگاه چهارشنبه ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۱ (۳۰ شهريور ۱۳۹۰) به وقت محلی در آمريکا با تزريق سم به بدنش اعدام شد.
تروی ديويس ۴۲ ساله در سال ۱۹۹۱ بر پايه شهادت شاهدان، به جرم قتل مارک مکفيل، پليس سفيدپوست به اعدام محکوم شد.
اتحاديه آزادیهای مدنی آمريکا، سازمان مدافع حقوق بشر برای جلوگيری از اعدام نزديک تروی ديويس، کارکنان زندان در ايالت جورجيای آمريکا را به اعتصاب عمومی فراخوانده بود اما این تلاشها نتیجهای نداشت.
تروی ديويس سه بار موفق شد اجرای حکم اعدام خود را به تعويق اندازد. مبارزه او عليه حکم اعدام توجه جهانيان را به وی جلب کرده است و بسياری مورد ديويس را سند تازهای عليه دستگاه تبعيضآميز قضائی آمريکا نسبت به سياهپوستان میدانند.
تروی ديويس پيش از مرگ از وکيل خود خواست تا پرونده وی را برای آنکه روزی به حقيقت دست يابند دنبال کند
اما روز سهشنبه تقاضای عفو ديويس پس از ۲۰ سال زندان رد شد.
آخرين کلام ديويس پيش از مرگ خطاب به خانواده مارک مکفيل مقتول بود. وی گفت: «من بیگناهم. من پسر، پدر و برادر شما را نکشتهام.»
تروی ديويس همچنين از وکيل خود خواست تا پرونده وی را برای آنکه روزی به حقيقت دست يابند دنبال کند.
با اين حال مادر مارک مکفيل در آخرين گفتوگوی تلويزيونی خود گفت که تروی ديويس قاتل فرزندش است و همه مدارک و شواهد آن را اثبات میکنند. خانواده مکفيل شاهد مرگ تروی ديويس بودند.
تروی ديويس در آمريکا به نماد مبارزه عليه حکم اعدام تبديل شده است و توسط طرفدارانش نمونهای از سياهپوستانی عنوان میشود که به اشتباه محکوم شدهاند.
جيمی کارتر، رئيس جمهور پيشين آمريکا، دزموند توتو، کشيش آفريقای جنوبی، پاپ بنديکت شانزدهم، رهبر کاتوليکهای جهان، سوزان ساراندون، بازيگر معروف سينما و صدها نفر ديگر از مخالفان اعدام وی بودند.
تروی ديويس يک روز پيش از اعدام گفته بود: «مبارزه برای عدالت با من به پايان نمیرسد.»
آمريکا در شمار کشورهايی است که حکم اعدام در آن هنوز لغو نشده است.
بر پايه اسناد مرکز آمار اعدام دادگستری ايالات متحده، از دهه ۸۰ ميلادی اعدامها در اين کشور رو به افزايش نهاد و در دهه ۹۰ ميلادی بهشکل بیسابقهای اوج گرفت؛ طوری که در سال ۱۹۹۹ ميزان اعدامها به ۱۰۰ نفر رسيد.
از سال ۲۰۰۸ تاکنون تعداد اعدامها در آمريکا کاهش يافته و کمی از رقم ۴۰ اعدام در سال گذشته است.
نهادهای مدافع حقوق بشر، از جمله عفو بينالملل و مخالفان حکم اعدام همواره آمريکا را بهخاطر عدم لغو حکم اعدام مورد انتقاد قرار دادهاند.
متاسفانه باید پذیرفت که کشور آمریکا -یکی از پیشرفته ترین جوامع دنيا- هنوز نتوانسته در حل مشکل اعدام ها موفق باشد؛هنوز هم عده ی زیادی از مردم در آمریکا به دلایل گوناگون از اجرای حکم اعدام حمايت ميکنند.
حتی اگر اين عده در اقلیت باشند -که این گونه به نظر نمی رسد- هم چنان در قدرت هستند و توانایی اجرای چنین احکامی را حتی با وجود مخالفان بسیار،دارند.
اجرای حکم اعدام تروي دیویس بار دیگر نشان داد حتی پیشرفته ترین کشور دنیا نیز هم چنان می تواند به عطوفت انسانی پشت کند!
پرهام / 23 September 2011