بیژن روحانی-با گسترش بحران زیست‌محیطی در شاخ آفریقا و اعلام وضعیت قحطی توسط سازمان ملل متحد در سومالی، سازمان‌های امدادرسان جهانی از کشورهای مختلف خواسته‌اند تا برای نجات میلیونها نفر از خطر گرسنگی و مرگ در این منطقه اقدام کنند.
به گفته مقامات سازمان ملل بیش از سه میلیون و هفتصدهزار نفر به کمک‌های فوری غذایی نیاز دارند و حدود هشت میلیون نفر دیگر هم در کشورهای همسایه، یعنی کنیا و اتیوپی، نیازمند دریافت مواد غذایی هستند. اکنون از میلیونها نفری که در وضعیت اضطراری به‌سر می‌برند به عنوان پناهجویان اقلیمی، محیط زیستی و خشکسالی نام‌برده می‌شود.
ژوزت شیران، مدیر برنامه غذایی سازمان ملل متحد اعلام کرده است نیاز به سیصد میلیون دلار کمک فوری برای نجات قحطی‌زدگان وجود دارد. به‌جز مواد غذایی، نیاز فوری به آب آشامیدنی سالم، سرپناه و سرویس‌های بهداشتی نیز جزو نیازهای فوری قحطی زدگان و پناهجویان اقلیمی در سومالی است.
به گفته امدادرسانان هر روز تاخیر در دریافت کمک‌ها باعث مرگ کودکان و افراد ناتوان دیگر می‌شود. خشکسالی اخیر در شاخ آفریقا بدترین خشکسالی در طول 60 سال گذشته است و بسیاری دلیل آن را تغییرات اقلیمی و آب و هوایی و همچنین چرخه‌های بزرگ خشکسالی می‌دانند.
تغییرات اقلیمی و گرم‌شدن زمین
هستند کسانی که می‌گویند وقوع چنین بحرانی کاملاً قابل پیش‌بینی بوده است، اما دولت‌های منطقه و همچنین جامعه جهانی و سازمان‌های بین‌المللی اقدام‌های کافی را در زمان مناسب برای جلوگیری از آن انجام نداده‌اند.
جان ویدال، پژوهشگر و دبیر بخش محیط زیست روزنامه گاردین نیز ازجمله کسانی است که بیش از آن‌که طبیعت و چرخه‌های بزرگ خشکسالی را مسئول زندگی میلیونها نفر در شاخ آفریقا بداند، به شدت از سیاستمداران آفریقایی و همچنین غربی در بروز این بحران انتقاد کرده است.
او در یادداشتی که به تازگی در گاردین در این زمینه منتشر کرده نوشته است: «حدود پنجاه سال پیش، چرخه‌ی تغییرات اقلیمی در شاخ آفریقا هر ده سال یک‌بار تکرار می‌شد که معمولاً قحطی و خشکسالی را نیز به همراه خود داشت، اما بعد در دهه 80 میلادی این چرخه به هر پنج سال یک‌بار کاهش یافت و از دهه نود به بعد به هر سه یا دو سال یک‌بار خشکسالی تکرار شد. در طول ده سال گذشته نیز چندین و چندبار قحطی و خشکسالی گریبان مردم این منطقه را گرفته است. با آن که شکی نیست که تغییرات اقلیمی و آب و هوایی در به وجود آمدن این بحران سهم دارند و شاخ آفریقا در سال‌های اخیر به طرز محسوسی گرم‌تر و خشک‌تر از سابق شده است، اما نمی‌توان از کنار عوامل دیگر نیز به سادگی گذشت. این وضعیت، به اعتقاد جان ویدال، یک فاجعه کاملاً قابل پیش‌بینی بوده است که به طور عمده به دلیل عوامل انسانی به این سطح از بحران رسیده و متاسفانه تاکنون بارها در این منطقه تکرار شده است. تنها چیز جدید در آن شاید آمار کودکانی باشد که در برابر دوربین‌های تلویزیونی جان می‌دهند. میلیونها نفری که اکنون در رسانه‌های جهان سخن از فرار آن‌ها از فاجعه می‌رود، در سال ۲۰۰۸ نیز با چنین بحرانی روبه‌رو بودند. حتی برنامه غذایی سازمان ملل که درخواست کمک فوری سیصد میلیون دلاری کرده در سال ۲۰۰۸ نیز درخواست مشابهی را برای مقابله با “سونامی گرسنگی” در این منطقه مطرح کرده بود، و همان کشورهایی که در آن زمان در اجابت این درخواست تعلل و کندی از خود نشان دادند اکنون نیز چنین واکنشی دارند.»
از سوی دیگر وضعیت زیست محیطی منطقه نیز، وقوع بحران را کاملاً قابل پیش‌بینی می‌کرد. از ابتدای سال‌جاری، اتیوپی و کنیا با کاهش شدید بارش روبه‌رو شدند و در سومالی نیز در دو سال گذشته خبری از باران نبوده است. بنابراین سازمان‌های امدادرسان و دولت‌ها از حداقل یک‌سال پیش می‌دانستند که با چنین وضعیتی در منطقه روبه‌رو خواهند شد و اکنون نمی‌توانند ادعای غافلگیری کنند، اما تنها اکنون و زمانی که مرگ کودکان بر اثر گرسنگی آغاز شده است، ناگهان بسیاری از آن‌ها به جنب و جوش افتاده‌اند.
جنگ، خشونت و ویرانی
جنگ‌های خونین و وضعیت به شدت ناپایدار امنیتی در سومالی نیز در تشدید بحران نقش بسیار مهمی داشته است. از این رو باید گفت عوامل انسانی نیز در این میان به شدت دخیل است. جنگ‌ها انسانها را فقط به‌طور مستقیم هدف قرار نمی‌دهند، بلکه به‌طور غیر مستقیم نیز با از میان بردن منابع اقتصادی، انسانی و طبیعی و همچنین سلب امنیت، امکان گسترش بحران‌های مختلف و قربانی شدن تعداد بیشتری از انسانها را فراهم می‌کنند. سومالی چندین سال است که با جنگ‌های داخلی و دخالت خارجی روبه‌رو است.
به جز عوامل ذکر شده اما باید از نابودی تدریجی اقتصادهای کوچک محلی به خصوص گله‌داری در سال‌های اخیر به دلیل بی‌توجهی دولت‌ها نام‌برد. وجود گله‌داران که زمانی به طور گسترده در شاخ آفریقا گسترده بودند می‌توانست در وضعیت فعلی از شدت و گستردگی بحران بکاهد.
اکنون برای خروج از بحران فعلی و رفع نیازهای اولیه قحطی‌زدگان به چند صد میلیون دلار کمک نیاز هست، اما این مبلغ اگر در سال‌های گذشته برای حمایت از دامداران، ایجاد ذخایر کافی مواد غذایی، آموزش و بهداشت، مدیریت منابع آبی و بهبود حمل و نقل در این منطقه سرمایه‌گذاری شده بود اکنون مردم می‌توانستند با بحران خشکسالی بهتر مقابله کنند. اگر بار دیگر و پس از خروج از بحران فعلی نیز، کمک‌های مالی برای توسعه بلندمدت سرمایه‌گذاری نشوند، دوباره به مدت کوتاهی جهان شاهد آوارگی و گرسنگی میلیونها نفر در شاخ آفریقا خواهد بود.
نظر دهنده محترم میدانی چرا شما دوست نداری نامت اشکار شود؟چون در کامنت بعدی فریاد انسان دوستی و حقوق بشر سر می دهی و از ج.ا.ا. شکایت میکنی که حق ترا به خانواده شید و یا پاسدار و اخوندها و یا به همپیمانان فلسطینی اش میدهد.
دوست و هموطن گرامی کسی به ارتقاء دانش و کسب علم و پژوهش ایراد نمیگیرد،اما ضرورت در این است که اول کره زمین را بسازیم و همزمان هم به فکر تسخیر فضا باشیم.ضمنا مردم فقیر اتیوپی و سومالی و امثالهم که حتی رنگ ساختمان مدرسه ای را هم ندیده اند،چطور قادر به فکر کردن،انهم در حد نابغه هائی چون من و شما باید باشند؟انان یک زندگی غیر انسانی دارند و بچه دار شدنشان هم فقط نتیجه یک عمل طبیعی است.ایا تو و من حاضریم در چنین فضائی چنین بی عقلی کرده و عزیزانی را برای زجر کشیدن و مردن به دنیا بیاوریم؟
کاربر مهمانmansour piry khanghah / 09 August 2011
اقای روحانی بیشترین عقده من و امثا من از مزدورانی است که به جمهوری اسلامی در رابطه با ساخت نیروگاه اتمی و هزینه کردن بیت المال و همچنین ساختن موشک و زیردریائی و غیره ایراد میگیرند و به درستی میفرمایند که هزینه های نظامی باید کاسته شوند،اما در پشتیبانی عملی و معنوی از اربابان امریکائی و صهیونستی خود، لحظه ای هم دریغ نمیکنند.دوست گرامی سانسور هیچ فائده ای برای جامعه ندارد،مگر مطالب نظر دهنده غیر اخلاقی باشد.ضمنا شما که پرچم حقوق بشر را بدست دارید و مدام با ان به سر مسئولین ج.ا.ا. میکوبید،بدانید که تا زمانی که انسانیت و کرامت انسان در خطر است،علوم و هزینه کردن این چنینی برای دسترسی به اعماق فضا،صرفا قدرت طلبی و فخر فروشی بوده و مغایر با تفکر انسانی و رعایت حقوق بشر است.احتمالا جناب عالی و بسیاری از هموطنان به درستی از حجاج ایراد میگیرید که وقتی در میان اقوام و دوستان و همسایگانتان افراد گرسنه و درمانده وجود دارند و یا جوانان متاهلی که از دادن پول پیش اجاره کردن اپارتمان عاجزند و یا پول جراحی و درمان در بیمارستان را ندارند،چرا انان به مکه و کربلا و سوریه و غیره میروند و پولشان را به جیب وهابیون میریزند؟
کاربر مهمانmansour piry khanghah / 10 August 2011
همین امروز دولت امریکا سفینه ای به فضا پرتاب کرد که حدود ١٧٠ میلیون یورو برای ان خرج شده است.انساندوسی و حقوق بشری که ما انسانها به ان تکیه داده ایم ،صرفا برای خودنمائی و عوام فریبی است.سوء تفاهم نشود،مسئولین ج.ا.ا. هم بهتر از امریکائیان نیستند.پاب رهبرکاتولیکها هم قدرت درک انرا ندارد که استفاده از روشهای جلوگیری از بارداری را توصیه کند که جمعیت مناطق بدآب و هوا و کلأ جهان سوم (کشورهای مسیحی )افزایش بی رویه نداشته باشد.
کاربر مهمانmansour piry khanghah / 05 August 2011
آقای عزیز انتظار دارید همه بودجه تحقیقات علمی قطع شود تا شکم کسانی پر شود که حتی مسولیت تنظیم زندگی خود را برعهده نمی گیرند !
نگاه کنید که چطور به دامن هر زن این “خانواده های انسانی” 6 و7و8 کودک اویزان هستند !چطور 20سال جنگ بر سر حاکمیت اسلام همه منابع انسانی را به نابودی کشیده است .
دوست عزیز قاطی کندن موارد نامربوط فقط به پیچیده شدن انها کمک میکند !
به جای عقده های فروخفته اندکی مسولیت !
کاربر مهمان / 07 August 2011