ماه دسامبر، گروهی از کنشگران مدنی و جوانان داوطلب و نیکوکار آلمانی، «راهپیمایی صلح برای حلب» را شروع کردند. این راهپیمایی قرار است در طول پنج ماه آینده به مرز مشترک ترکیه و سوریه برسد. چند روز است که این گروه راهپیمایان به شهر پراگ رسیده‌اند و حدود هزار و ۵۰۰ نفر در این راهپیمایی آنها را همراهی کردهاند.
در سایت رسمی و صفحه فیس‌بوک این سازمان با عنوان Civil March for Aleppo می‌توان مسیر حرکت این گروه را دید که همراه است با عکس، ویدیو و گزارش‌هایی که دیگران را نیز دعوت می‌کند تا به آنها بپیوندند یا در مسیر آنها با این گروه دیدار کند.
در سایت آنها هم مسیر این راهپیمایی با زمان‌ها و محل‌های از پیش تعیین شده، منتشر شده است.
در حالی که گروه‌هایی در اروپا و به خصوص در آلمان علیه مهاجران سوری و افزایش تعداد مهاجران در قاره سبز صحبت می‌کنند و درباره مختل شدن آرامش و امنیت هشدار می‌دهند، این گروه در تلاش است تا آگاهی عمومی را از وضعیت سوریه و شهرهایی که در محاصره رژیم اسد یا جنگ با گروه دولت اسلامی (داعش) هستند، بالا ببرد.
بین این راهپیمایان مهاجرانی را هم می‌شود دید که اصالتاً از خاورمیانه هستند. شعارهای مورد نظر آنها به جای راهپیمایی برای صلح در سوریه، «بازگشت به سوریه برای برقراری صلح» است که آن را به زبان عربی همراه با همزبانان و هم‌نسلان خود می‌خوانند و آنان را به همراهی دعوت می‌کنند.
این راهپیمایی برای صلح از برلین آغاز شده و دیگران نیز از راه‌های دور و در شهرهای خود، مشابه آن را برگزار می‌کنند. برای مثال روز ۱۷ ژانویه/ ۲۸ دی، در یکی از شهرهای ماداگاسکار ده‌ها نفر برای ابراز همبستگی با این جریان راهپیمایی کردند.
سیباستین اولینی (Sebastian Olenyi)، سخنگوی راهپیمایی شهروندی برای حلب در گفت‌وگو با رادیو زمانه می‌گوید که سازمان‌های زیادی به شهرهای آسیب‌دیده سوریه کمکهای بشردوستانه می‌رسانند اما پیام ما دعوت به پایان جنگ و صلح برای سوریه است که تنها با مشارکت همگانی می‌شود در آن مؤثر بود.
فایل صوتی گفت‌وگو با سیباستین اولینی را از اینجا بشنوید:
- رادیو زمانه: سیباستین، به ما می‌گویی که ایده این راهپیمایی برای حلب که ۲۶ دسامبر سال گذشته شروع شده و حال به پراگ رسیده، از کجا آمده و چه کسانی از آن پشتبانی مالی می‌کنند؟
سیبستین اولینی: ایده از آنجایی شروع شد که دیگر تاب دیدن عکس‌هایی را نداشتیم که از سوریه در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شد. گفتیم وقتش است دست به کار بشویم. افرادی که ما را همراهی می‌کنند قبلاً نیز با کارهای خیریه مشغول بوده‌اند. پول، مواد غذایی یا لباس جمع می‌کردیم برای پناهندگان و تحویل سازمان‌های خیریه در برلین می‌دادیم. خودمان مهمانی خیریه می‌دادیم و در تجمع‌های شهری شرکت می‌کردیم. اما حالا در این شکل اعتراض خود را ادامه می‌دهیم چون متوجه شده‌ایم ساکنان شهرهای حلب و دیگر شهرهای آسیب‌دیده، به مواد غذایی، دارویی و حتی به پزشک دسترسی ندارند. افراد زیادی در این شهرها از کمکهای بشردوستانه سازمان‌های خیریه بی‌بهره‌اند چون به خاطر عدم امنیت، کمکهای بشردوستانه به مردم نیازمند رسانده نمی‌شود. آنها از این کمک‌ها محروم هستند و هیچ راه‌حلی هم وجود ندارد به غیر از این که صلح برقرار بشود و جنگ سوریه به پایان برسد. تنها راه کمک به شهروندان سوریه صلح در این کشور است و برای همین هم راهپیمایی می‌کنیم تا این پیام را برسانیم.
- تا به حال چند نفر به این راهپیمایی پیوسته‌اند؟
– تا به حال حدود هزار و ۵۰۰ نفر به ما پیوسته‌اند. کسانی برای چند ساعت، کسانی برای چند روز یا چندین کیلومتر یا در تجمع‌های ما در حاشیه این راهپیمایی‌ها شرکت کردهاند. ما چندین برنامه اعتراضی در سر راه خود برپا کردیم. برای مثال دیروز در مرکز شهر پراگ حدود ۲۰۰ نفر در تجمع اعتراضی ما حضور داشتند، در برلین ۴۰۰ نفر و در شهر درسدن ۲۰۰ نفر کُرد هم آمده بودند. برخی تا نیمه راه ما را همراهی کردند، برخی هم تصمیم گرفتند با ما تا مقصد راهپیمایی کنند که تا مرز مشترک ترکیه و سوریه خواهد بود. ما برنامه داریم در پنج ماه به آنجا برسیم.
- همزمان با این راهپیمایی به فکر جمع‌آوری کمک مالی برای مردم سوریه هم هستید؟
– ما تنها به دنبال برانگیختن مشارکت مردم در جریان صلح برای سوریه هستیم چون عقیده داریم که کمکهای مالی به دست مردم سوریه نمی‌رسند و تا به حال از طریق رساندن پول نشده که به آنها کمکی بشود. سازمان‌هایی هستند مثل یونیسف و دیگر سازمان‌هایی که فعالیت بشر دوستانه می‌کنند. کارهای بسیار مهم و موفق و برجسته‌ای هم برای مردم سوریه انجام می‌دهند و مردم باید کمکهای مالی خود را به آنها برسانند. حتماً هم خوب است که در این جریان سهم داشته باشند. اما ما تنها راهپیمایی را انتخاب کرده‌ایم تا صدای‌مان را به مردم سوریه، به آنهایی که داخل کشورند و جدا از بقیه جهان مانده‌اند، برسانیم. ما می‌خواهیم به آنها بگوییم که به فکرشان هستیم. تنها پیام این راهپیمایی همین است که راه‌حل تنها صلح است. کمکهای مالی‌ای هم که تا به حال جمع کرده‌ایم، کمک‌هایی بوده که خود اعضای سازمان تهیه کردهاند و با کمکهای مالی خود تا به حال این مسیر را آمده‌ایم و افرادی هم که به ما می‌پیوندند خود با پشتبانی مالی خود این کار را انجام می‌دهند. همه مسئول تغذیه خودشان هستند و اگر هم در پایان این پنج ماه پولی از بودجه این راهپیمایی باقی بماند، برنامه داریم به اردوگاه‌های پناهندگی بدهیم که از آنها عبور می‌کنیم. مثلاً یکی در سر راه ما در مرز ترکیه هست. هر چه باقی بماند می‌دهیم به آنها.
سیبستین اولینی:
ما از همه مردمی که صدای‌مان را می‌شنوند دعوت می‌کنیم به سازمان‌های خیریه کمک کنند و اگر می‌خواهند با راهپیمایی ما همراه بشوند با ما تماس بگیرند و حتماً به سیاستمداران کشورهای خود فشار بیاورند تا در جریان تلاش‌ها برای صلح در سوریه بی‌طرف یا منفعل نباشند. باید همه راه‌ها را رفت تا جریان صلح را سریع‌تر کرد.
- سایت شما یکی از منابع اخبار سازمان شماست و آنجا عکس و اطلاعات خود را در مسیر راهپیمایی به چندین زبان منتشر می‌کنید. این زبان‌ها را چگونه انتخاب کرده‌اید و مثلاً چرا زبان فارسی در بین این زبان‌ها نیست؟
– فکر زیادی برای انتخاب زبان‌ها نکردیم. هر فردی که در گروه ما زبانی را بلد بود با آن صفحه‌ای باز کرده و به طور داوطلبانه این کار را انجام می‌دهد. ما خوشحال می‌شویم اگر کسی مانیفست ما را به زبان فارسی برگرداند و برنامه‌های ما را ترجمه کند. ما با کمال میل به زبان فارسی هم صفحه خواهیم داشت و این هم یکی از راه‌های پشتیبانی از این راهپیمایی برای صلح است. اگر کسی مایل است این کار را انجام دهد، لطفاً برای ما به این نشانی ([email protected]) ایمیل بفرستد یا از طریق صفحه فیس‌بوک ما مستقماً برای سایت ما بنویسند: www.civilmarch.org
- امیدواریم صدای شما به افرادی که می‌توانند به هر شیوه‌ای همراه‌ی‌تان کنند، برسد. موفق باشید!
– ممنون از شما.
اتحاد برای صلح
پس از انتشار این گزارش، رادیو زمانه نامه‌ای دریافت کرد که در آن توضیح داده می‌شد چگونه گروهی از طرفداران صلح و شهروندان سوریه مجبور به ترک این راهپیمایی شده‌اند.
برای پیگیری اختلافات موجود در راهپیمایی و دلیل ترک گروهی از سوری‌ها دوباره با سخنگوی این راهپیمایی تماس گرفتیم و خواستار توضیحات بیشتر او درباره این ماجرا شدیم.
سیباستین اولینی گفت که دلیل اصلی اختلاف، همراه داشتن پرچم سازمان‌های مختلف بوده است در حالی که این گروه تنها زیر پرچم سفید صلح حرکت می‌کند.
این گفت‌وگو را در اینجا بشنوید:
– در شروع فعالیت خود دقیق و روشن اعلام کردیم که این راهپیمایی برای صلح در سوریه است و نه برای تبلیغ یا تقویت گروه‌های مختلفی که این روزها برای سوریه فعال هستند. تصمیم سازمان بر این شد که پرچم هیچ‌کدام از گروه‌ها یا احزاب سیاسی را در راهپیمایی برجسته نکنیم و از این کار هم به شدت خودداری کرده‌ایم. ما پرچم سفید را انتخاب کردیم تا منسوب به هیچ گروه و سازمانی نشویم به غیر از صلح که هدف سازمان ماست. بر سر طراحی پرچم یگانه و بی‌طرف هم زیاد بحث کردیم که سفید با سمبول صلح باشد یا سفید با اسم سازمان ما یعنی راهپیمایی شهروندی برای حلب (Civil March for Aleppo) و هیچ نوع شباهت یا نشانی از پرچم اسد یا روسیه یا دیگر کشورها نداشته باشد. در شروع گروهی از افراد با ما همراهی کردند که از طرفداران شورشیان و نیروی مقاومت در داخل سوریه بودند و می‌خواستند با پرچم انقلاب سوریه قدم بزنند. با این که ما شدیداً طرفدار هر نوع فعالیت برای صلح در منطقه هستیم اما نمی‌توانیم به افراد اجازه بدهیم که با پرچم‌های خود با ما همراهی کنند. آنها می‌توانند راهپیمایی خود را داشته باشند اما وقتی می‌خواهند با ما همراهی کنند باید با پرچم ما باشد.
- فکر می‌کنید تصمیم درستی گرفتید؟
– هنوز هم بحث در درون سازمان وجود دارد که درباره این تصمیم باید تجدید نظر کنیم یا نه اما تصمیم اولیه همچنان سر جای خودش هست و در همان روزهای اول فعالیت ما، نیمی از افرادی که اصالتاً سوری بودند جمع ما را ترک کردند چون اصرار داشتند که با پرچم خود ظاهر بشوند. در طول راهپیمایی اما افراد زیادی ما را همراهی کردند که سوری بودند و در گروه ما افراد سوری کم نیستند. این مسأله دشواری است و همان موقع هم بود. ما با این که از این یا آن سازمان یا گروه پشتیبانی نمی‌کنیم اما عقیده داریم که همه گروه‌ها و سازمان‌ها باید دور یک میز بنشینند و درباره صلح به توافق برسند. اگر افراد طرفدار یک سازمان به خصوص یا حزب مشخصی باشند، فعالیت خود را بر اساس منفعت سازمانی در نظر می‌گیرند. اما ما می‌خواهیم اتحادی به وجود بیاریم که در آن صلح اولویت داشته باشد. همه افرادی که طرفدار صلح هستند می‌توانند به ما بپیوندند اما نه با پرچم‌های خاص سازمان و احزاب خود.
- در باره مرحله پس از صلح هم اندیشه می‌کنید؟
– ما سیاستمدار نیستیم، اما از سیاستمداران خود، از دولت‌ها و کشورهای خود و همه دولت‌های خارجی که شهروندان‌شان با ما راهپیمایی می‌کنند، می‌خواهیم که بیش از اینها فعال باشند و جریان گفت‌وگوهای صلح را با ایجاد فشار بیشتر بر گروه‌ها و احزاب درگیر، سریع‌تر کنند. ما از ساکنان همه کشورها می‌خواهیم که با مهاجران بیشتر در تماس باشند و به آنها کمک کنند. ما تلاش می‌کنیم آگاهی مردم را نسبت به جنگ و وضعیت منطقه بالا ببریم و بیش از همه می‌خواهیم به همه احزاب و گروه‌ها فشار وارد کنیم که هر چه زودتر بر سر صلح به توافق برسند.
ویدیوی تبلیغاتی این راهپیمایی را در اینجا ببینید: