تنها ۱۰ درصد کارگران ایران از قرارداد دائم کار برخوردارند. حدود ۲۵ درصد کارگران ایران فاقد بیمه تامین اجتماعی و خارج از شمول قانون کار هستند.
لایحه اصلاح قانون کار با همه مخالفتهای کارگران همچنان در دستور کار مجلس شورای اسلامی قرار دارد. سلمان خدادادی دبیر کمیسیون اجتماعی مجلس گفته است که تنها با درخواست دولت توقف بررسی لایحه ممکن است.
دولت نیز بهرغم وعدههایی که داده، میلی به پس گرفتن لایحهای که امنیت شغلی کارگران را با تهدید بیشتری روبرو میکند، ندارد.
به گفته فعالان کارگری، تصویب این لایحه کارگران بیشتری را در معرض اخراج و یا کار با دستمزد کمتر قرار خواهد داد.
غلامرضا عباسی رئیس کانون عالی انجمنهای صنفی کارگران ایران امنیت شغلی و دستمزد متناسب با فعالیت را خواسته اصلی کارگران ایران دانست و گفت که ۹۰ درصد کارگران با قراردادهای موقت مشغول بهکارند.
به گفته او عدم پرداخت مزد منصفانه بسیاری از کارگران را ناچار به روی آوردن به مشاغل دوم و سوم کرده است.
عباسی میانگین دستمزد کارگران را ۱.۲ میلیون تومان اعلام کرد و گفت که حدود یک چهارم از کارگران تحت پوشش قانون کار و بیمه تامین اجتماعی نیستند.
منابع رسمی جمعیت کارگران ایران را ۱۳ میلیون نفر برآورد کردهاند. رئیس کانون عالی انجمنهای صنفی کارگران این آمار را مربوط به کارگران تحت پوشش قانون کار دانست. به گفته او چهار میلیون کارگر ایرانی به صورت «زیرزمینی» کار میکنند.
عباسی گفت که این کارگران «از هیچگونه حمایت بیمهای و حقوق و دستمزد قانونی برخوردار نیستند». به گفته او این افراد بیشتر در کارگاهایی که به صورت غیرقانونی اجناس بیکیفیت تولید میکنند، اشتغال دارند.
پیشتر نیز علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی از فعالیت ۶.۵ میلیون نفر در آنچه که «مشاغل غیررسمی» عنوان میشود، خبر داده بود.
در همین رابطه عیسی منصوری معاون وزیر کار دوم دی امسال گفت که اشتغال «به سرعت به سمت بازار غیررسمی سوق پیدا کرده است».
به گفته منصوری ۳۰ درصد از نیروی کار ایران در مشاغل «غیررسمی» اشتغال دارد. وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی افرادی را که در مشاغل فاقد بیمه و خارج از پوشش قانون کار، مشغول به کار هستند را «شاغل غیررسمی» میداند.
این کامنت با ویرایش مجدد، ارزش صدها مقاله برای حل مشکل بیکاری دارد. پیشنهادها خوبی اقتاد دان ها می کنندف ولی نیاز به زمان و سرمایه گذاری عظیم دارد، که یک دولت دموکراتیک ثروت مند به زحمت حاضر می شود انجام دهد چه برسد به دولت ج.ا ایران که حالا هم صدها میلیار دلار بازسازی نظام اسد هم را تقبل می خواهد کند از جیب ملت ایران!!
به قول یک اقتصاددان (احتمالا کینز):
حتی شده دولت به عده پول بدهد- الکی یا مفت-گودالی بکنند و عده ای آن را پر کنند، بهتر است تا آنکه آنها بیکار باشند! این اهمیت حفظ و ایجاد اشتغال را گوشزد می کند. این صرفا نه بخاطر دلسوزی برای بیکاران، بلکه برای ایجاد گردش اقتصادی است که همه یک ملت از از بیکار تا سرمایه دار و دولت سود می برند!
https://www.radiozamaneh.com/294597
حقوق بشر برای همه / 30 December 2016
در ایران تعداد بیکاران برابر با شاغلان دوشغله است. میزان بالای ساعات اضافی، موجب فرسودگی و کاهش بهره وری و میلیون نفر بیکار می شود! خلاصه پیشنهاد می کنم:
۱- مجموع ساعات کار در هفته ۳۲ ساعت (سی و دو) باشد/ طبق برآورد جهانی و تاکید اسلامی ۸ ساعت کار بیشتر نباید باشد درروز.
۲- کارروزهای شغل ۴ روز باشد.
۳- ایام تعطیل رسمی سه روز و شامل جمعه، شنبه، یک شنبه باشد.
۴- هیچ کس حق اشتغال بیش از یک شغل نداشته باشد.
۵- ساعات اضافی به کار (اضافه کاری) ممنوع است، مگر موراد حیاتی مثل پرستاری و پزشکی .. آن هم به طورموقت و با مجور دولت تا جایگزین بیاید.
۶- دستمزد هیچ گونه تغییر نسبت به قبل نکند. یعنی حداکثر ۸ ساعت کار باپایه حقوق قبلی و هر سال بالاتر از تورم (و سبد معیشت) یعنی بالاتر ۱۵ درصد افزایش یابد.
۷- یارانه ها دوبرابر شود (برای نیازمندان و حتی بیشتر).
۸- در پایان سال پاداش معادل یک ماه باشد
۹- به ازای افرایش بهره وری ۲۰ درصد اضافه سود یا بیشتر، آن مساوی میان کارکنان تقسیم شود.
۱۰- همه مزد بگیران از بیمه تکمیلی و کمال برخودار باشند.
حقوق بشر برای همه / 30 December 2016
تشکر/تمام/
حقوق بشر برای همه / 30 December 2016