بی‌اعتنا به تداوم کشتار و ویرانی در سوریه، بشار اسد پیوسته یادآوری می‌کند که قصد کناره‌گیری ندارد. او در آخرین موضع‌گیری گفت تا پایان دوره سوم ریاست جمهوری‌اش پست خود را ترک نمی‌کند.
رئیس جمهوری سوریه بی‌توجه به جنگ ویرانگر پنج ساله در کشورش، اعلام کرد تا سال ۲۰۲۱ در مقام خود می‌ماند. او در گفت‌وگو با روزنامه‌نگاران غربی اعلام کرد عرصه قدرت را واگذار نخواهد کرد.
در سال جاری سومین دور ریاست جمهوری اسد به پایان می‌رسد. واشنگتن پست از قول اسد نوشت: «هیچ تغییر سیاسی تا پیش از پیروزی نیروهای دولتی سوریه انجام نمی‌گیرد.»
با وجود فشارهای بین‌المللی، اسد توانسته با یک سیاست داخلی معین، حمایت‌های لازم برای بقای خود در قدرت را کسب کند. حامیان او، حزب بعث و حتی منتقدان سیاست‌های او هستند که از بیم فقدان بدیلی مناسب در دوران پس از سقوط اسد، با دستگاه قدرت او کنار آمده‌اند. اسد گفته است: «آنها به ارزش دولت معتبر واقف شده‌اند.»
انتخابات به سلیقه اسد
بشار اسد در ژوئن ۲۰۱۴ در اوج انتقادهای بین‌المللی، انتخابات ریاست جمهوری برگزار کرد و برای سومین مرتبه رئیس جمهور شد. انتخابات ریاست جمهوری در سوریه هر هفت سال یک بار و با رای مستقیم مردم برگزار می‌شود. او عملا قادر مطلق در همه عرصه‌های سیاسی است و به هیچ نهاد یا قوه دیگری پاسخگو نیست.
تکیه گاه اسد در پارلمان سوریه که انتخابات آن هر چهار سال یکمرتبه برگزار می‌شود، حزب بعث است. انتخابات مجلس سوریه با وجود جنگ داخلی، در آوریل سال گذشته برگزار شد و ۸۰درصد کرسی‌های آن در اختیار نمایندگان بعثی قرار گرفت. سازمان ملل و اپوزیسیون سوریه این انتخابات را به رسمیت نشناختند.
اسد در حالی بر بقای خود تاکید کرده که در آوریل سال جاری نمایندگان اقلیت علوی سوریه که خانواده او نیز از میان آنها برخاسته، طی یک بیانیه از رویکردهای دستگاه سیاسی اعلام برائت کرده و خواهان گفت‌وگو با سنی‌ها شدند. بزرگان این اقلیت در این بیانیه نوشتند رژیم کنونی نظامی تمامیت‌خواه است و تصویری از جامعه علوی نیست.
در ۱۸ دسامبر سال ۲۰۱۵، شورای امنیت قطعنامه صلح سوریه را تصویب کرد. طبق این قطعنامه، طرفین جنگ داخلی سوریه می‌بایست از ژانویه ۲۰۱۶ آتش‌بس برقرار کنند و برای تشکیل دولتی انتقالی به گفت‌وگو با یکدیگر بپردازند و بسترهای لازم را برای برگزاری انتخابات ظرف ۱۸ ماه فراهم سازند. این مصوبه مبتنی بر برگزاری انتخاباتی آزاد و منصفانه با مشارکت طرفین منازعه برای تشکیل دولت وحدت ملی بود.
این قطعنامه با نقض مکرر آتش بس و مخالفت اکید اپوزیسیون سوریه با حضور اسد در دولت گذار، تا کنون امکان اجرا نیافته است.
استبداد، همچون یک بیماری، مستبد در بر می گیرد، مالیخولیا و توهم چنان او را اسیر خود می کند که اغلب در ورطه سقوط هم خود مادام العمر و جاویدان و شکست ناپذیر می بیند!
داستان تراژدی دیکتاور اسد، داستان غم انگیز و رنج تکراری و طلانی بشریت است. روحانی، دانشگاهی، ارتشی، هنرمند، شاعر… نمی شناسد این مرض استبداد!
ولی از حدود 5 سال پیش طومار دیکتاتوری اسد پایان یافته، تلاش مزبوحانه و برجنایت امثالش تنها زحم ها عمیق تر و کشور دیگر کشور نشدنی سوریه را بدتر!
سوریه همچون خانه ای کلنگی شده استف این خانه دی ریا زود فرومی پاشد، به احتمال قریب به یقین تجزیه دوفاکتو از چند کشور از ان سربرخواهد اورد هرچند در تظاهر کاذبی از یک شکشور مانند عراق! سوریه بزرگرت و کسله بارتر از لبنان است. پان عربیسم و پان سالامیسم ریشه سوریه خشکانده است و جوانه ملت-کشور سوریه دیگر رویاست
rahyaft / 03 November 2016
شما در برج عاجتان و در آرزوی پیروزی تروریسم وهابی در سوریه خیالپردازی میکنید .زهی!
پیمان / 30 October 2018