در محوطه باستانی چاکو کانیون باستانشناسان تعدادی اسکلت به دست آورده‌اند با یک انگشت اضافی دست یا یک شصت اضافی پا. این اشخاص مورد تکریم و احترام قرار داشتند.
انگشت ششم به عنوان یک رانت
در زبان‌های محلی اقوام آمریکای مرکزی کلمات مشابهی برای «دست» و عدد ۵ وجود دارد. در این زبان‌ها معادل‌های مشابهی هم برای «انسان» و عدد ۲۰ یافت می‌شود. یکی از دلایل این شباهت‌ها در زبان این است که اغلب انسان‌ها ۲۰ انگشت دست و پا دارند.
ظاهراً اقوام مزوآمریکایی گمان می‌کردند که اگر کسی در هر دست یا پایش بک انگشت اضافی داشته باشد، از توانایی‌های فراانسانی برخوردار است. در تصاویری که از محوطه باستانی تئوتیئواکان و مونت آلبان در مکزیک به دست آمده، خدایان با شش انگشت جلوه‌گر شده‌اند.
گروهی از باستانشناسان دانشگاه نیومکزیکو دریافته‌اند که در محوطه چاکو کانیون در ایالت نیومکزیکو شش انگشتی‌ها جایگاه اجتماعی والایی داشته‌اند.
پارک ملی چاکو یکی از یادبودهای سرخپوستان آمریکاست. مردمان باستانی پوئبلو این بناها را حدود قرن هشتم میلادی ساخته‌اند. این محوطه باستانی سال ۱۹۸۷ در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
در یکی از کهن‌ترین گورهای این محوطه باستانی، باستانشناسان به اسکلتی برخورده‌اند که پای راستش شش انگشت دارد. باستانشناسان حدس می‌زنند که این گور به یکی از بنیانگذاران شهر چاکو در قرن هشتم میلادی تعلق داشته.
باستانشناسان در گور این شخص ۶۹۸ قطعه سنگ قیمتی یافته‌اند که به شکل یک آویز به دور ساق پای او با انگشت شصت اضافی پیچیده شده. دور شصت اضافی پای این شخص هم ۲۹۹۷ قطعه سنگ قیمتی قرار داشته است.
گور یک زن شش انگشتی هم یافت شده که از شکل تدفین او معلوم است که مورد تکریم و احترام قرار داشته. در یک گور سوم هم باستانشناسان به گور مرد یا زن جوانی برخورده‌اند با یک شصت اضافی که او را هم تکریم می‌کرده‌اند. به این ترتیب از میان ۹۶ گوری که در این محوطه باستانی قرار دارد، سه گور ویژه به اشخاص شش انگشتی تعلق دارد.
شگفتی نسبت به دست و پا
در آمریکا از هر صد نوزاد، ۲/۴ نوزاد با شش انگشت به دنیا می‌آیند. در میان سرخپوستان پوئبلو تعداد شش انگشتی‌ها اما معادل ۳/۱ درصد جمعیت بوده است.
انسان‌ها در طول تاریخ تکامل و به دلیلی که هنوز کاملاً مشخص نشده، صاحب پنج انگشت دست و پا شده‌اند. این نکته از این نظر اهمیت دارد که پنج انگشت دست و پا مبنای شمارش است. امروز همچنان گروهی از انسان‌ها در آمریکای جنوبی چنین می‌شمارند: یک، دو، سه، چهار، دست، دست و یک، دست و دو و ….
ساکنان چاکو کانیون اصولاً علاقه زیادی به نقش دست و پا داشتند. بر دیوار خانه‌ها و عمارت‌های شهر بیش از ۸۰۰ بار اثر دست یا پای ساکنان شهر نقش بسته است.
دست یا پای شش انگشتی بر دیوارهای عمارت‌هایی نقش بسته که در آن‌ها مراسم آیبینی اجرا می‌شده است. قدمت این نقش‌ها به سال‌های ۸۶۰ تا ۱۰۸۲ بعد از میلاد می‌رسد.
مردمان چاکو کانیون در آن زمان صندل به پا می‌کردند. باستانشناسان صندل‌های ویژه‌ای هم یافته‌اند که به مردمان شش انگشتی تعلق داشته. این صندل‌ها از جنس سرامیک است و تجمل دارد.
پلی داکتیلی یا شش انگشتی بودن دست و پا وراثتی‌ست. باستانشناسان دانشگاه نیومکزیکو گمان می‌کنند شش انگشتی‌ها در چاکو کانیون به این دلیل از احترام ویژه برخوردار بودند که مردمان شهر گمان می‌کردند آن‌ها شکل نمادین اجدادشان هستند.