صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)، در تازه‌ترین گزارش خود هشدار داده است که تا سال ۲۰۳۰ مرگ زودرس باعث از بین رفتن ۶۹ میلیون کودک در جهان می‌شود.
بر اساس این گزارش که روز سه‌شنبه ۲۸ ژوئن/ هشتم تیر ماه منتشر شده است آنگولا در صدر فهرست مرگ و میر کودکان است. این کشور سالانه ۱۵۷ کودک از هزار کودک زیر پنج سال خود را به دلایلی که در عمل قابل پیشگیری هستند از دست می‌دهد: «اگر رهبران سیاسی جهان فکری به حال نابرابری‌های موجود نکنند، ۶۹ میلیون کودک زیر پنج سال تا سال ۲۰۳۰ در شرایطی می‌میرند که می‌شود از مرگ آن‌ها پیشگیری کرد.»
بیرهانو هافتو، پسر ۱۳ ساله‌ای‌ست که برای تامین آب آشامیدنی در شمال اتیوپی، هر روز چهار ساعت راه می‌رود. خشکسالی شدید امسال، او و کودکانی مانند او را که علاقه‌مند و در تلاش برای یادگیری هستند، بیش از گذشته در فقر و مصیبت فرو برده است.
هافتو: «ما آب مورد نیازمان را با فنجان جمع می‌کنیم و با قوطی جابه‌جایش می‌کنیم. من نمی‌توانم شب‌ها درس بخوانم چون وقتی برمی‌گردم خیلی خیلی خسته‌ام.»
سازمان ملل متحد هافتو را یکی از ۲۴۷ میلیون کودک کشورهای جنوب صحرای آفریقا می‌داند که با فقر شدید دست و پنجه نرم می‌کنند و به آموزش‌های پایه‌ای نیازمندند.
وضعیت فعلی کودکان جهان در سال ۲۰۱۶ نشان می‌دهد که کودکان بسیاری با جنگ و درگیری‌های خشونت‌آمیز، شرایط اضطرار انسانی، بلایای طبیعی و همچنین شرایط بحران بهداشت و درمان دست و پنجه نرم می‌کنند. از جمله دیگر دلایل مرگ و میر کودکان می‌توان به فقر و خشکسالی اشاره کرد.
نیمی از کودکانی که تا پیش از پنج سالگی جان خود را از دست می‌دهند از مردمان آفریقا هستند. پس از آنگولا که در سال ۲۰۱۵ از هر هزار کودک زیر پنج سال خود ۱۵۷ کودک را از دست داده است، چاد و سومالی با ۱۳۹ و ۱۳۷ مرگ در میان هزار کودک، رتبه‌های دوم و سوم این فهرست را در اختیار دارند.
بر اساس آماری که یونیسف ارائه کرده است، ۱۶۷ میلیون کودک هم در فقر و نداری زندگی می‌کنند و اگر اقدام موثری انجام نشود، ۷۵۰ میلیون دختر، زیر سن قانونی ازدواج می‌کنند.
بر اساس گزارشی که الجزیره از تحقیق تازه یونیسف منتشر کرده است، آنتونی لیک، مدیر اجرایی یونیسف گفته است: «شرایط زندگی کودکان فقیر و طرد شده، اغلب متاثر است از نابرابری و بی‌عدالتی. با توجه به تبعیض‌ها علیه این کودکان و خانواده‌های‌شان، می‌توان گفت که بهره‌مند شدن از فرصت زندگی، یادگیری و ادامه حیات برای این کودکان بسیار دشوار است و آینده آن‌ها همواره تهدید می‌شود.»
مدیر اجرایی یونیسف: ما یک انتخاب داریم: امروز برای این کودکان و آینده‌شان سرمایه‌گذاری کنیم یا این‌که اجازه بدهیم دنیای‌مان همین‌قدر نابرابر و جدا و دور از هم باشد.
این گزارش اما به تلاش‌های قابل توجه انجام شده برای کودکان محروم و در خطر هم اشاره دارد و به سرمایه‌گذاری‌های انجام شده بر آموزش و پرورش و برنامه‌های کاهش فقر اشاره می‌کند.
بر این اساس نرخ مرگ و میر کودکان زیر پنج سال و تعداد افرادی که در فقر مطلق زندگی می‌کنند، از سال ۱۹۹۰ میلادی تاکنون به نصف کاهش پیدا کرده است. با وجود این، شکاف موجود میان کودکان فقیر و ثروتمند، بیش از پیش تشدید شده است و مرگ و میر کودکان محروم زیر پنج سال هم دو برابر کودکان ثروتمند است. این کودکان اغلب دچار سوء تغذیه مزمن هستند و احتمال ازدواج دختران فقیر در دوران کودکی، سه برابر دختران صاحب مکنت است.
در بسیاری از کشورهای جنوب آسیا و جنوب صحرای آفریقا، احتمال مرگ کودکانی که از مادران بی‌سواد و آموزش ندیده زاده می‌شوند (تا پیش از پنج سالگی)، سه برابر بیش‌تر از کودکان زاده شده از مادران تحصیل‌کرده تا مقطع متوسطه است.
همچنین دختران خانواده‌های فقیر در مقایسه با دختران خانواده‌های ثروتمند، تا ۲.۵ برابر بیش‌تر در معرض ازدواج در سن کودکی هستند.
در حال حاضر حدود ۱۲۴ میلیون کودک از تحصیلات پیش‌دبستانی و ابتدایی محروم مانده‌اند و دو دانش‌آموز از هر پنج دانش‌آموز هم با وجود به پایان رساندن تحصیلات ابتدایی قادر به خواندن، نوشتن و انجام دادن یک عملیات ساده ریاضی نیستند.
یونیسف در این گزارش با دیدی انتقادی به سرمایه‌گذاری بر آموزش و پرورش برای کاهش نرخ فقر و مرگ و میر پرداخته و تخمین زده است که تا سال ۲۰۳۰، در مناطق کم درآمد برای ایجاد امکان تحصیل کودکان تا سطح متوسطه، سالانه به بودجه‌ای ۳۴۰ میلیون دلاری نیاز است.
در حال حاضر اما سالانه ۸.۵ میلیون دلار کمبود بودجه در زمینه آموزش و پرورش ۷۵ میلیون کودک در مناطق بحرانی وجود دارد و به طور متوسط برای ایجاد امکان تحصیل هر کودک، به ۱۱۳ دلار نیاز است.
ادامه تحصیل هر کودک به ازای هر سال به طور متوسط درآمد پدر یا مادرش را ۱۰ درصد افزایش می‌دهد و در ازای هر سال تحصیلی، نرخ فقر در کشور ۹ درصد کاهش پیدا می‌کند.
آنتونی لیک، مدیر اجرایی یونیسف گفته است: «اگر ما آموزش، پناهگاه و مراقبت و حفاظت را برای کودکان مناطق درگیر بحران فراهم کنیم، به آن‌ها کمک کرده‌ایم تا ذهن و جان‌شان را ترمیم کنند. به این ترتیب آن‌ها روزی این قدرت، توانایی و قابلیت را به دست خواهند آورد که به بازسازی کشور خود کمک کنند.»