روزگاری دور – دوران جنگ هشت ساله – قرار بود راه قدس از کربلا ‌بگذرد. حالا دیگر کربلا گذرگاه نیست بلکه در عین ناامنی، مقصد تورهای زیارتی است. اینک می‌گویند که راه قدس از مقاومت در سوریه می‌گذرد. خاکریزهای این راه را هم با کمک حزب‌الله لبنان کنده‌اند.

سپاهیان و نظامیان ایران می‌گویند امنیت جمهوری اسلامی و سوریه به هم گره خورده‌اند. حالا و پس از بسته شدن پرونده اتمی، سوی عمده تهدیدها و شعارها خطاب به رقبا و دشمنان، به سوریه معطوف شده‌اند. ماجراجویی جمهوری اسلامی بر سر سوریه‌ تازه نیست اما شتاب یافته و آشکارتر شده است.

در زمانه برای گشودن پرونده‌ای زیر عنوان «جنگ در منطقه و مسئولیت ایران در بحران سوریه»، از گروهی متجاوز از ۱۰۰ روزنامه‌نگار، تحلیلگر، کنشگر و کارشناس سیاسی دعوت کردیم در باره سیاست جمهوری اسلامی در سوریه، اوضاع منطقه و حذرباش‌های لازم، یادداشت یا مقاله‌ بنویسند.

نگاه کنید به این لینک:  جنگ در منطقه و مسئولیت ایران در بحران سوریه

طی چهار هفته، ۲۰ نفر یادداشت و ۱۵ نفر مقاله نوشته‌اند. این بیلان بدی نیست اما حساسیت چندانی را هم نزد اهل قلم و فکر نسبت به موضوع سوریه نشان نمی‌دهد.

این بار می‌خواهیم با کاربران زمانه گفت‌وگو کنیم:

در زمان جنگ هشت ساله روی خیلی از دیوارها نوشته بودند: «جنگ چیز خوبی است.»

جنگ چیز خوبی است؟ اگر نه، چرا جنگی چنین نزدیک، این اندازه دور به حساب می‌‌‌‌آید؟

شاید ورود به کشمکشی خارج از مرزهای ایران برای بسیاری ملموس نیست. شاید مردمی که خود هشت سال درگیر جنگ بوده‌اند، میل ندارند تصاویر جنگ‌هایی را که در اطرافشان جریان دارد، ببینند.

آیا افکار عمومی از حجم وسیع موضوعات سیاسی خسته شده‌ و پس از پرونده اتمی حالا دیگر حوصله گشودن پرونده سوریه را در ذهن خود ندارد؟

آیا پشت ذهن مردم تحلیلی سیاسی عمل می‌کند؟ − به این صورت که رژیم ایران کار خودش را می‌کند و این کار در لحظه فعلی بد نیست، چون علیه داعش است و داعش افعی‌ای است که از دست آن باید به مار غاشیه پناه برد.

چه بسا این وسط ناسیونالیسم ایرانی آمیخته شده با شیعه‌گری کار خود را می‌کند و دخالت جمهوری اسلامی در سوریه به حساب ایفای نقش شایسته ایران در منطقه گذاشته می‌شود؟

و یا این که نسبت به رژیم اسد نوعی همدلی وجود دارد؟ چنانکه در یک کامنت در پای یکی از مقالات زمانه در مورد سوریه نوشته شده بود «فراموش نکنیم که حافظ اسد تنها حامی ایران در منطقه در جریان جنگ با عراق بود.» البته شاید این کاربر فراموش کرده یا نمی‌داند که جمهوری اسلامی با نفت مجانی بخشی از سیاست خارجی رژیم اسد را اجاره کرده بود، وگرنه آن رژیم مفت و مجانی حامی کسی نمی‌شد.

نظر شما چیست؟

سوسن اولیاء- بخش سیاست زمانه