محمدجواد ظريف، وزير خارجه ايران می‌گويد که بدون پذيرش پروتکل الحاقی نمی‌توان به توافق هسته‌ای دست يافت. به گفته ظريف، پروتکل الحاقی به عنوان يکی از محورهای توافق هسته‌ای «بايد وجود داشته باشد.»

محمدجواد ظريف: اهميت پذيرش پروتکل الحاقی به اين دليل است که جزو سازوکارهای بين‌المللی است و ۱۲۴ کشور آن را اجرا می‌کنند.
محمدجواد ظريف: اهميت پذيرش پروتکل الحاقی به اين دليل است که جزو سازوکارهای بين‌المللی است و ۱۲۴ کشور آن را اجرا می‌کنند.

وزير خارجه ايران در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد افزوده که اهميت پذيرش پروتکل الحاقی به اين دليل نيست که قدرت‌های جهانی چنين خواسته‌ای از ايران دارند، بلکه به اين دليل است که اين پروتکل جزو سازوکارهای بين‌المللی است و ۱۲۴ کشور که شماری از آن‌ها مانند آلمان و ژاپن برنامه هسته‌ای دارند، اين پروتکل را اجرا می‌کنند.

ظريف می‌گويد اين کشورها نيز دارای اسرار هسته‌ای هستند اما با پذيرش پروتکل الحاقی، برنامه هسته‌ای خود را توسعه داده‌اند .

پروتکل الحاقی در سال ۱۹۹۷ و با هدف تقويت کارآيی معاهده منع و گسترش سلاح‌های اتمی به تصويب رسيد.

پروتکل الحاقی منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای، پيمانی است که بر اساس آن امکان بازرسی‌ کامل از تأسيسات هسته‌ای ايران برای بازرسان آژانس بين‌المللی انرژی اتمی فراهم می‌شود.

ايران در اواخر دولت محمد خاتمی، رئيس‌جمهور پيشين، اجرای داوطلبانه اين پروتکل را پذيرفت اما دو سال بعد، مجلس اجرای آن را تعليق کرد.

لازم‌الاجرا شدن اجرای پروتکل الحاقی به نظر مجالس قانون‌گذاری هر کشور بستگی دارد.

وزير خارجه ايران در حالی گفته که توافق هسته‌ای بدون پذيرش پروتکل الحاقی امکان‌پذير نيست که گمان می‌رود تصويب پروتکل الحاقی در مجلس ايران با مسير دشواری روبه‌رو است.

در سندی که توسط آمريکا در مورد مذاکرات لوزان منتشر شده، آمده که ايران پروتکل الحاقی را بايد اجرا کند و به آژانس اجازه دسترسی‌های بسيار بيشتری را در رابطه با برنامه هسته‌ای بدهد.

ايران و کشورهای گروه ۵+۱ شامل آمريکا، بريتانيا، فرانسه، روسيه، چين به همراه آلمان بر پايه ضرب‌الاجل از پيش تعيين‌شده تا ۹ تير ۱۳۹۴ فرصت دارند که به توافق هسته‌ای دست پيدا کنند.