گشت‌‌های ارشاد دست‌کم یک دهه است که در خیابان‌ها به افراد تذکر می‌دهند و گاهی کار به بازداشت هم می‌کشد. با این که راهپیمایی علیه بدحجابی عمر طولانی‌تری از گشت‌های ارشاد دارد، اما در سال‌های ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد تعداد این راهپیمایی‌ها به وضوح کمتر شده بود. حالا در دوران حسن روحانی، واکنش گروه‌های تندرو به مسائل فرهنگی، باز به دوران خاتمی و هاشمی شبیه شده است: به صحنه آمدن و جلب نظر افکار عمومی.

از آزادی یواشکی تا آزادی علنی

با وجود اعتراض تندروها به وضعیت حجاب در کشور، واکنش به حجاب اجباری در قالب نافرمانی مدنی، کم و بیش در جامعه ادامه دارد.

در تازه‌ترین شیوه، صفحه‌ای به نام «آزادی‌های یواشکی زنان در ایران» در فیس‌بوک راه افتاده که در آن، زنان عکس‌هایی از خود منتشر می‌کنند. آنها در این عکس‌ها توانسته‌اند در مکان‌های عمومی برای مدت کوتاهی حجاب اجباری را کنار بگذارند و عکس بگیرند. این کارزار، نمودی از به‌اشتراک‌گذاری تجربه آزادی پوشش است.

Iranian women
صفحه‌ای به نام «آزادی‌های یواشکی زنان در ایران» در فیس‌بوک راه افتاده که در آن، زنان عکس‌هایی از خودشان منتشر می‌کنند

مسیح علی‌نژاد، روزنامه‌نگار، این صفحه را راه‌اندازی کرده و در معرفی آن نوشته است: «این صفحه متعلق به هیچ گروه و جریانی نیست. صفحه دغدغه‌های زنانِ داخل ایران است و عکس‌ها تماماً مربوط به عکس‌هایی از شهرهای مختلف ایران است که زنان خودشان می‌فرستند. تمامی دختران و زنان ایرانی در زادگاه‌شان گرفتار محدودیت‌های اجتماعی و قوانین بازدارنده هستند و در انتخاب پوشش آزاد نیستند. اما با وجود تمام این محدودیت‌ها گاهی خودشان آزادی‌هایی را تجربه می‌کنند که برای لحظه‌ای از بند این حصار‌ها‌‌ رها می‌شوند. این صفحه فقط همین لحظه‌ها را ثبت می‌کند تا دستیابی زنان به حق انتخاب پوشش. آزادی‌های یواشکی زنان در روایت‌های این صفحه آشکار می‌شود.»

تاکنون (نهم ماه مه/ نوزدهم اردیبهشت) حداقل۶۰ هزار و ۶۳۴ نفر صفحه «آزادی‌های یواشکی زنان در ایران» را به علاقه‌مندی‌های خود افزوده‌اند و تعداد زیادی هم در آن عکس‌ها و روایت‌های خود را از حجاب اجباری و تجربه آزادی یواشکی، به اشتراک گذاشته‌اند.

زنانی که این تجربه‌ها را به شکل عمومی منتشر کرده‌اند، از سراسر ایران هستند؛ در گروه‌های سنی مختلف و با سرگذشت و شرایط گوناگون.

در این عکس‌ها زن‌های خیلی معمولی دیده می‌شوند واز گروه های سنی مختلف. مثلاً مادر پیری با موهای سپید خود اعتراضش را به حجاب تحمیلی بیان کرده است.

برای برخی، انتشار عکس با مشخص شدن هویت واقعی‌شان آسان نبوده است، بنابراین سعی کرده‌اند این تجربه را با روش‌های خلاقانه خود عمومی کنند. مجموعه متنوعی از عکس‌ها، در حالت‌های مختلف و در مکان‌های گوناگون در این صفحه جمع شده که تصویر تازه‌ای از تجربه سی و چند ساله حجاب اجباری در ایران به نمایش می‌گذارد. در عین حال، شجاعت این زنان برای انتشار آشکار عکس‌های خود در فضای مجازی، به نوعی مقابله آشکار شباهت پیدا کرده است.

در مقابل، گروهی از منتقدان چنین حرکت‌هایی معتقدند راه‌اندازی چنین صفحه‌ای تنها یک سرگرمی مجازی برای گروهی از مردم است که توان حضور در عرصه‌های عملی مبارزه را ندارند و این راه به کنشگری فعال منجر نمی‌شود. آنها می‌گویند گردانندگان این صفحه درک درستی از مفهوم آزادی ندارند و آن را به «آزادی یواشکی» و «چند ثانیه‌ای» تقلیل داده‌اند. در حالی که به اعتقاد آنها، کنش اجتماعی باید به افزایش آگاهی و مداخله‌گری تبدیل شود.

با این حال مشارکت‌کنندگان در صفحه آزادی‌های یواشکی، معتقدند که با انتشار عکس‌های خود به‌شکل عمومی و با حضور علنی در محیط‌های عمومی، قدمی واقعی در مخالفت با حجاب اجباری برداشته‌اند.