در آستانه روز جهانی کارگر، یکی از اعتراض‌های فعالان حقوق کارگری ایران واگذاری بخش درمان سازمان تأمین اجتماعی به وزارت بهداشت و سازمان سلامت ایران است.

Workers3
معدنچیان در یکی از بخش‌های پرخطر صنعتی فعالیت می‌کنند که نیاز به بیمه در آن همیشه وجود داشته است

مسأله بیمه‌های درمانی از موضوع‌های چالش‌برانگیز در ایران است. بر اساس آمار «بانک جهانی»‌ میانگین سهم سرانه سلامت از تولید ناخالص ملی در دنیا ۱۰ درصد است.

در ایران این رقم ۴/۲ درصد است و به این ترتیب در زمره فقیرترین کشورها در زمینه یادشده به شمار می رود.

کسانی که در ایران  تحت پوشش بیمه درمانی هستند، طبق گفته مقام‌های دولتی تا کنون، خودشان ۷۰ درصد هزینه های خدمات درمانی را پرداخته اند و ۳۰ درصد دیگر را بیمه برعهده گرفته است.

در حالی که میانگین پرداخت خدمات درمانی از جیب مردم در دنیا ۱۸ درصد است. این نشان از وضعیت نابسامان درمان در ایران دارد. آمار دقیقی از اینکه چند نفر در ایران بیمه نیستند، وجود ندارد.

انوشیروان محسنی بندپی، مدیر سازمان سلامت ایران، از رقمی بین ۵  تا ۱۳ میلیون نفر نام می‌برد. در این میان صندوق‌ها و سازمان‌های مختلفی وجود دارد که بیمه‌های درمانی افراد تحت پوشش را برعهده دارند، از جمله سازمان سلامت ایران، سازمان خدمات درمانی نیروهای مسلح و سازمان تأمین اجتماعی.

به تازگی تقی نوربخش طرح واگذاری بخش درمانی سازمان تأمین اجتماعی به وزات بهداشت را عنوان کرده است.

موافقان این طرح از یک دست شدن موضوع بیمه و تحت پوشش قرار دادن همه افراد جامعه در زیر چتر سازمان سلامت ایران راضی هستند، اما این طرح با مخالفت وسیع کارگران و بازنشستگان تحت پوشش سازمان تأمین اجتماعی روبه‌رو شده است.

استدلال آنان این است که سازمان سلامت خود سازمان بدهکار و ورشکسته‌ای است و چنگ‌اندازی دولت به سازمان تأمین اجتماعی که سازمانی غیر دولتی به‌شمار می‌رود، برای تجمیع منابع مالی تحت پوشش دولت است.

«رادیو زمانه» این موضوع را با  علیرضا نوایی و ایوب رحمانی، دو کارشناس مسائل کار کارگری، در میان گذاشته است.