شیرين عبادی، برنده جایزه صلح نوبل در نامه‌ای به احمد شهيد، گزارشگر ويژه سازمان ملل متحد در مورد وضعيت حقوق بشر در ايران، گفته است دولت ايران هم مين تولید و صادر، و هم در مبارزه با قاچاق کالا از آن استفاده می‌کند.

شیرین عبادی در نامه به احمد شهید: دولت ايران نه تنها، مين توليد می‌کند بلکه از سال‌ها قبل مبادرت به صدور آن نيز کرده است.
شیرین عبادی در نامه به احمد شهید: دولت ايران نه تنها مين توليد می‌کند، بلکه از سال‌ها قبل مبادرت به صدور آن نيز کرده است

شيرین عبادی این نامه را در پی انفجار مين در منطقه «گندم ‌بریان» بخش شهداد در استان کرمان، در روز دوم فروردين‌ماه جاری و کشته شدن گردشگری به نام حمید هاشمی و زخمی شدن سه نفر نوشته و ضمن اشاره به این رویداد آورده است: «اين امر دليل ديگری است بر اين که دولت جمهوری اسلامی ايران، بر خلاف مقررات بين‌المللی از وجود مين در موارد متعددی از جمله مبارزه با امر قاچاق کالا استفاده می‌‌کند.»

منطقه «گندم ‌بریان» که در آن مین منفجر شده، به‌عنوان یک منطقه گردشگری ثبت شده و همه ساله پذیرای گردشگران و محققان است.

سال گذشته نیز در همین منطقه انفجار مین باعث کشته‌شدن پژوهشگری به‌نام امیر طالبی گل شده بود.

شیرین عبادی در نامه خود افزوده است: «دولت ايران نه تنها، مين توليد می‌کند، بلکه از سال‌ها قبل مبادرت به صدور آن نيز کرده و نمونه مين‌های ايرانی در عراق و افغانستان هم مشاهده و گزارش شده است.»

این فعال حقوق بشر همچنین نوشته است: «دولت ايران همواره ادعا می‌‌کند که اراضی‌ آغشته به مين، منحصر به محدوده جنگ ايران با عراق است و فقط در غرب و جنوب غربی کشور وجود دارد و جهت توجيه سهل‌انگاری خود در پاک‌سازی آن‌ها به معاذير گوناگونی چون کمبود بودجه و عدم دسترسی‌ به تجهيزات فنی‌ پيشرفته، استناد می‌‌کند و اين در حالی‌ است که دولت به هيچ يک از وظايف خود از قبيل نصب تابلوهای هشداردهنده، آموزش‌های لازم به افرادی که در شهرها و مناطق آلوده به مين زندگی‌ و رفت و آمد می‌‌کنند، را انجام نداده و از مصدومين مين نيز حمايت کافی‌ نمی کند.»

بر پایه برآوردهای رسمی، در طول جنگ ایران با عراق، دست‌کم ۱۶میلیون مین ضدنفر در ایران کار گذاشته شده‌اند.

برپایه گزارش‌های منتشر شده، بیشتر مین‌های ضد نفر در پنج استان خوزستان، کردستان، آذربایجان غربی، ایلام و کرمانشاه قرار دارد که به‌طور میانگین از شمار ساکنان این مناطق بیشتر است.

شیرین عبادی در نامه خود به «کانون مشارکت برای پاک‌سازی مين» اشاره کرده که در سال ۱۳۸۲ توسط وی و گروهی از همکارانش در تهران تأسيس شد، اما با يورش مأموران امنيتی در سال ۱۳۸۷ دفتر آن بسته و کليه اسناد، مدارک، فيلم‌ها و عکس‌های موجود در آن ضبط شد.

عبادی گفته است که همکاران این نهاد با وجود فشارهای موجود به وظايف خود در زمینه اطلاع‌رسانی، آموزش و حمايت از مصدومان مين عمل می‌‌کنند، اما «چون دولت ايران کماکان مبادرت به توليد، صدور و استفاده غيرمجاز از مين می‌کند، و اين امر در عرف و حقوق بين‌الملل، ممنوع است و جامعه مدنی ايران هم با تمامی‌ تلاش خود نتوانسته مانع از اين‌گونه اقدامات غيرقانونی‌ حکومت شود.»

وی از احمد شهید خواسته است که با درج اين نامه در پرونده حقوق بشر دولت ايران، هنگام رسيدگی و ضرورت، به آن توجه کند.

بر اساس پیمان «اتاوا»، دولت‌ها موظف‌ هستند پس از گذشت ۱۰ سال از پایان جنگ، کلیه کشتزارها و مزارع خود را از مین‌های موجود پاک‌سازی کنند.

جمهوری اسلامی ایران تاکنون از امضای  پیمان اتاوا خودداری کرده است.