نفت، یک عنصر فرهنگ‌ساز
کلاه‌خودهای ایمنی شرکت نفت نیز اشیایی متناقض برای امین روشن هستند. کلاه‌هایی که در طول چهل هزار روزی که از آغاز صنعت نفت در ایران می‌گذرد نمادی هستند برای گرامیداشت کسانی که در آن قربانی شدند. کلاه‌هایی که به گفته هنرمند قرار بود از کارگر محافظت کنند، اما در عمل او را مستعمل نمودند. کاشفان آب سیاه که با عشق به سراغ آن رفتند ولی با سل و خفقان به خانه بازگشتند، خانه‌ای که به گفته امین روشن در اصل وجود نداشت چون نفت و شهرتش برای این کارگران تنها هیاهویی بود برای هیچ. او روی این کلاه‌خودها را با نقش و نگارهای فرهنگ بومی درآمیخته و گاه جملاتی که بین مردم محل رد و بدل می‌شود را نیز روی آن‌ها نگاشته است، جملاتی که تحت تاثیر حضور طولانی مدت انگلیسی‌ها و فرهنگ نفتی، پر از کلمات و اصطلاحات انگلیسی است. برای امین روشن، نفت به عنوان منبع انرژی موضع کار نیست، نفت در مقام استراتژی نیز اهمیتی ندارد، او از خود نفت در هیئت یک عنصر فرهنگ‌ساز حرف می‌زند.