کمتر از دو سال و نیم از انقلاب می‌گذرد. روحانیت به‌تدریج دولت را در انحصار خود در آورده است. تنها مانع باقی‌مانده برای انحصار کامل قدرت، مقام ریاست جمهوری است.

دریاچه‌های مصنوعی در شهرهای کوچک و بزرگ، از تهران گرفته تا قم و حتی ارگ جدید شهر بم، در حال احداث و بهره‌برداری است.

«بحران‌ها در روسیه معمولاً سریع‌تر از پیش‌بینی‌های اقتصاددانان و انتظارات سیاستمداران به پایان می‌رسند.»

تحقیقات نشان داده‌اند که رفتار خشونت‌آمیز با حیوانات در دوران کودکی، علامت اولیه و هشدار دهنده برای رشد بزهکاری، خشونت میان‌فردی و رفتار مجرمانه در نوجوانی و بزرگسالی ست.

داستان «کارخانه ارج» داستان تاریخ معاصر صنعت ایران هم هست. این کارخانه‌ از اشغال ایران در ۱۳۲۰ تا انقلاب ۱۳۵۷و سه دهه پس از آن را تجربه کرد.

چیزی که در مورد درد دل شکسته عجیب است این است که بدن این درد را مانند هر درد فیزیکی دیگری درک می‌کند. آنچه باید درباره پایان دادن به روابط بدانیم.

جان گریر - در این نوشته به تأثیرِ اوج نفتی بر تصویر انسان مدرن از هویت جمعی خود پرداخته شده است.

فریدریش نیچه، متفکری که با عصر خویش درجنگ بود. برای درک دیدگاه نیچه در مورد «مرگ خدا» و «اراده قدرت»، ما احتیاج داریم جهانی را که او درآن می‌زیست بشناسیم.

«رستوران آخر جهان» نوشته داگلاس آدامز به ترجمه آرش سرکوهی توسط نشر چشمه منتشر شد. اثری درباره مفهوم زندگی از دریچه چشم یک آدم متوسط و سرگردان در کهکشان.

مزدک دانشور – هر چه کالایی شدن عرصه های زندگی و به تبع آن کالایی شدن سلامت پیش می رود، تصویر کلی پزشکان از پزشک آرمانی دورتر و دورتر می شود.

«قلبی به این سپیدی»، مهم‌ترین رمان خابیر ماریاس با ترجمه مهسا ملک‌مرزبان را نشر چشمه منتشر کرد: اثری درباره اهمیت و قدرت زبان در تحریف واقعیت‌ها و پیامدهای فاجعه‌بار آن.

«خمینی به شدت به قدرت تمایل داشت و به همین دلیل هم بود که بلافاصله بعد از سقوط شاه، به صورت برنامه ریزی شده، کمیته ها را به راه انداخت.»

محمدعلی به مدت سه سال از شرکت در مسابقات رسمی بوکس منع شده بود چون حاضر نشد برای جنگ به ویتنام برود.

امیری مقدم - اگر به ختنه، به عنوان یک عمل جراحی نگاه کنیم، می‌توان این چنین استدلال کرد که هر عمل جراحی میزانی ریسک دارد.

«آس و پاس در پاریس و لندن» نخستین رمان جرج اورول به ترجمه دارالشفایی توسط نشر ماهی منتشر شد: روایتی از درون از نداری و فلاکتِ خیابان.

لافرانس - از دیوارهای رم تا توییتر، انسان‌ها وسوسه‌ای دیرینه‌ برای گذاشتن یادگاری داشته‌اند: «فلانی اینجا بود».