بایگانی بخش از تریبون زمانه
گیدون لِوی، روزنامه «هاآرتز»: پشت تمامی این وقایع کِبر و غرور اسرائیل قرار دارد
«اسرائیل نمیتواند دو ملیون مردم غزه را زندانی کند و پاسخی قساوتآمیز دریافت نکند.»
از تریبون زمانه/ فاطمه حسین زاده: ورونیکا کروس میگوید در کشورهایی مثل ایران هم میتوان شبکههای همراهی ساخت. او خطاب به زنان ایرانی میگوید: از جمعهای کوچک خودتان شروع کنید. گفتوگوهای معمولی چند زن با...
از تریبون زمانه / هیبت سیاهکلی: پیوند خوردن مبارزات در حوزههای متنوع ستم فقط تا حدی در کوردستان اتفاق افتاده، اما در ایران (بهجز کوردستان)، بهدلیل هژمونی ایدئولوژیهای دست راستی، هم در میان تودهها و...
نویسندگان این نامه در اعتراض به بیانیه ۵۵ نفر از استادان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران درباره جلسه دفاع پایاننامه لیلا حسینزاده، از ضرورت آزادی اندیشه و بیان و «صداقت فکری» در دانشگاه دفاع میکنند.
در این بیانیه، جمعی از کارگران عسلویه و جنوب کشور بخش روشنفکر جامعه را خطاب قرار میدهند و میگویند «چه در کارخانه و چه در هر بخش دیگر بحث هویتهای قومی کوچکترین جایگاهی در میان...
از تریبون زمانه/ سعید رهنما – آموزهی اخلاقی مارکس چه ویژگیای دارد، چگونه تحول یافته است، چه بحثهایی برانگیخته است؟
برانگیختن احساساتِ درونی به بهانهی کمک به تحقق عظمتِ ملت میتواند چشمِ مهاجمان و حامیانِ خاموشِ آنها را به روی خشونت و ویرانی ببندد. برخی حتی ممکن است وسوسه شوند که جنایتهای جنگی را جنایتهای...
آیا جنبش زن زندگی آزادی جنبشی جهانروا است و برای جهانیان پیامی دارد؟ یا جنبشی محلی است، زادهی جایی معین در جهان و متمرکز بر شرایط زیست مردمان یک سرزمین؟
از جنبش چه آموختیم و اکنون کجا ایستادهایم؟ آیندهی جنبش را چگونه میبینیم؟ پاسخ جمعی از کلکتیوها و گروههای فمینیستی را در بیانیه مشترکشان بخوانید.
معترضان، چه در داخل کشور و چه خارج از ایران، هیچگاه دربارهی دموکراسی بهمعنای دموکراسی یا بهتعبیری «دموکراسیِ دموکراتیک» گفتوگویی باز و بیواهمه نداشتند. وقتی همه به میدان میآیند و یک چیز را فریاد میزنند،...
سروناز احمدی در نامهاش از اوین اعتصاب غذایش را چنین توصیف میکند: «این اعتراضیست به سرکوب مضاعف زندانی از طریق تبعید در محل سرکوب یعنی زندان، این اعتراضیست برای سوی چشمان جعفر ابراهیمی، اعتراضیست برای...
گروهها و کلکتیوها و سازمانها و کنشگران فمینیست چپ از کشورهای مختلف جهان در بیانیهای با انقلاب ژینا اعلام همبستگی کردند. آنها در این بیانیه مینویسند: «فمنیسمی که ما از آن دفاع می کنیم، مبارزه...
باور داریم که زندهداشتن چشمانداز انقلابی خیزش ژینا در گرو وفاداری به دستاوردهای تاکنونی آن است.
سانسور نمیتواند سازنده باشد و قطعاً مخرب است. استثناها هرگز قاعده نمیشوند. همان قدر که نوشتن به موقع مهم است، انتشار به موقع هم مهم است.
ما همه ستمدیدگان جهانیم و در سالگرد خیزش بی نظیر ژینا که همچون ضربان قلب دنیا در ایران تپید، بر آنیم که با هر آنچه آموخته ایم، راه سرنگونی جمهوری اسلامی و مردسالاری و نظام...
برای بررسی خیزش رهاییطلبانهای که جرقهی آن پس از به قتل رساندن ژینا-مهسا امینی زده شد، بهیکمعنا باید دو مرحله را درعین رابطهی تنگاتنگ و ناگسستنییی که دارند از یکدیگر جدا کرد. مرحلهی نخست شروع...
«ما نهادها و کلکتیوهای چپ، دمکرات، فمینیست و کوئیر؛ در اولین سالگرد قتل حکومتی ژینا و آغاز قیام مردمی، و همزمانی آن با ۳۵مین سالگرد قتلعام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷، همبسته و متحد، پژواک صدای مردم آزادیخواه و برابری طلب ایران در سراسر جهان خواهیم بود.»