شرایط طاقت‌فرسای کاری، پیامدهای روحی و روانی دوران کرونا، کاهش درآمد و بی‌ثبات‌کاری دارد از کادر درمان تلفات می‌گیرد. این بار ساسان احمدی، پرستار کرمانشاهی که چندی پیش قراردادش را تمدید نکردند، خودکشی کرد.
اگر به خودکشی فکر می‌کنید
اگر در ایران هستید، پیش از هر اقدامی با یکی از شماره های زیر تماس بگیرید: اورژانس اجتماعی: ۱۲۳، اورژانس شهری: ۱۱۵، صدای مشاور: ۱۴۸۰، اورژانس روان‌پزشکی تهران: ۴۴۵۰۸۲۰۰.
اگر در خارج از ایران هستید به شماره اورژانس کشوری که در آن هستید زنگ بزنید.
دوستان و همکاران ساسان احمدی می‌گویند او از بابت عدم تمدید قراردادش تحت فشارهای روحی قرار داشت.
ساسان احمدی، ۳۲ ساله، پرستار کرمانشاهی در ادامه خودکشی‌های سریالی کادر درمان روز یکشنبه ۱۹ فروردین به زندگی‌اش پایان داد.
او تا چندی پیش به عنوان پرستار «طرحی» در بیمارستان امام خمینی کرمانشاه و در بخش مسمومیت‌ها کار می‌کرد، یعنی در همان جایی که موارد اقدام به «خودکشی با دارو»، تحت درمان قرار می‌گیرند. بنا بر گزارش‌ها ساسان احمدی نیز با قرص برنج به زندگی خود پایان داده بود.
خبرگزاری ایلنا از محمد شریقی مقدم، دبیرکل خانه پرستار درباره ساسان احمدی نقل کرده است:
ایشان یک پرستارِ طرحی بود و در ایام کرونا و تا همین اواخر هم طرحش تمدید شده بود اما از چند ماه پیش، دیگر قراردادِ این پرستار تمدید نشد و بعد از آن مدتی بیکار ماند و بعد هم متاسفانه به زندگیِ خود پایان داد.
دبیرکل خانه پرستار می‌گوید پرستارانی که در دوران کرونا متحمل سختی‌های مضاعف شدند، بعد از پایان کرونا نادیده گرفته شدند و مطالباتشان بی‌پاسخ ماند.
گرچه ایران با کمبود پرستار مواجه است اما دولت از اختصاص بودجه بیشتر به بخش درمان خودداری می‌کند.
این در حالی است که شرایط کار پرستاران طاقت‌فرسا است. شریفی مقدم می‌گوید:
از طرفی مشکل کمبودِ دریافتی، اضافه‌کارِ اجباری با حقوق بسیار پایین، معوقاتِ مزدی در برخی بیمارستان‌ها همچنان پابرجاست. در همین کرمانشاه، برخی از پرستاران می‌گویند، اضافه‌کارِ ناچیزِ ساعتی ۲۰هزار تومان و کارانه‌شان را چند ماهی است که نگرفته‌اند.
پرستاران طرحی در شهرهای مختلف ایران با پایان یافتن دوران کرونا بارها دست به اعتراض و اعتصاب زدند و خواستار پاسخگویی به مطالباتشان شدند اما این اعتراضات «معمولا» با «بازخواست و تهدید» مواجه شد. این حرف دبیر کل خانه پرستار است:
بدتر آنکه پرستاران در اعتراض به چنین وضعیتی معمولا بازخواست و تهدید می‌شوند. در مواردی بخش و بیمارستانِ پرستارانِ معترض را جابه‌جا کرده‌اند. در واقع به جای آنکه چاره‌ای برای حل مشکلِ پرستاران ببینند با آنها برخورد می‌کنند و در برخی مواقع به بیمارستان راه نمی‌دهند و آنها را تهدید به اخراج می‌کنند.
در روزهای اول سال جدید شمسی نیز خبر خودکشی دکتر پرستو بخشی، ۳۴ ساله، متخصص بیماری‌های قلب و عروق، موجب شد که بار دیگر بحث درباره وضعیت کار و زندگی کادر درمان به عرصه عمومی کشانده شود. در مورد پرستو بخشی نیز یک مقام نظام پزشکی گفته بود که او در پی «فشار فراوان در محل کار» در بیمارستان نورآباد دلفان در استان لرستان جان خود را بگیرد.
در سال‌های اخیر تمایل شدید کادر درمان به مهاجرت، علاوه بر موارد متعدد خودکشی در میان آنها، بارها گزارش شده است. یک جستجوی کوتاه در موتورهای جستجو نشان می‌دهد همین حالا کسب‌وکارهای زیادی برای کمک به کادر درمان برای خارج شدن از ایران به راه افتاده است و بحث‌های زیادی نیز درباره اعتبار و صحت ادعاهای آنها و شرایط کاری در کشور مقصد نیز وجود دارد.
اما برای کسانی که امکان‌های پیش رویشان محدود است، کار سخت و عدم تمدید قرارداد می‌تواند موجب شود که جایی از ادامه راه باز بمانند. دبیر کل خانه پرستار می‌گوید:
تعدادِ فوتیِ پرستاران جوانِ ما در سال ۱۴۰۲ زیاد بود، اما علتِ فوتِ آنها به صورتِ دقیق مشخص نیست. گاهی به دلیلِ فشارِ کارِ بالا این اتفاق می‌افتد و متاسفانه گاهی هم ممکن است به دلیلِ اقدام به خودکشی باشد که همانطور که گفتم خیلی اوقات پنهان می‌ماند و ما اطلاعاتِ دقیقی از آمار نداریم.