همزمان با افزایش خشونت علیه افغانستانی‌های ساکن در ایران و اخراج آنها، کیومرث حیدری، فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران ۲۱ بهمن ۱۴۰۲ در سفر به شهر مرزی تایباد گفت که «انسداد نوار مرزی ایران و افغانستان از مهم‌ترین طرح‌های ملّی کشور به شمار می‌رود که ۷۴ کیلومتر طول دارد.» او افزود روند اجرایی این «پروژه ملّی» در حال اجراست و تا به حال «فنس‌کشی‌های آن انجام شده که سپس بسترسازی و جاده‌سازی آن آغاز خواهد شد.» هر چند این مقام نظامی ادعا کرد انسداد نوار مرزی برای افزایش اشراف اطلاعاتی و امنیتی است اما هدف اعلام‌نشده دیوارکشی مرزهای مشترک که میان ایران، پاکستان و افغانستان در شرق و ایران و ترکیه در غرب بر سر آن توافق شده است، ممانعت از ورود مهاجرانی است که به قصد رسیدن به سرزمینی امن‌تر از کشور جنگ‌زده خود گریخته‌اند. ایران از آغاز سال ۱۴۰۲ نزدیک به یک میلیون افغانستانی را اخراج کرده است. طالبان برخی از افغانستانی‌های اخراج‌شده از ایران را بازداشت و زندانی کرده‌اند.