پنجمين کنفرانس مؤسسه ”انجمن زنان نوبليست”، زنان برنده جايزه صلح نوبل، با عنوان “حرکت به سمت عبور از نظامی‌گری و جنگ” با شرکت شيرين عبادی، مريد ماگوار (ايرلند)، ريگوبرتا منچو (گواتمالا)، جودی ويليامز (آمريکا)، ليما گبووی (ليبريا) و توکل کرمان (يمن)، در روزهای ٢٨ تا ٣٠ ماه مه ٢٠١٣، در بلفاست ايرلند شمالی برگزار شد.
به گزارش تارنمای مرکز حاميان حقوق بشر در اين کنفرانس دو روزه پيشنهادها و تجربه‌های زنان در ساختن جهان بدون خشونت و راه حل‌های پيشنهادی آنان برای دوری‌گزينی از جنگ، به بحث گذاشته است.
در اين کنفرانس پانل‌هايی با موضوعات ”پروسه صلح در ايرلند شمالی”، “رهبری جنبش صلح، عدالت و برابری”، ”پاسخگويی‌خواهی و قطب‌نمای اخلاقی” و ”يک جهان بدون کشتن” برگزار شد.
همچنين کارگاه‌هايی در رابطه با موضوعاتی چون صلح، جهان بدون انرژی اتمی، خشونت جنسی و برابری جنسيتی برگزار شد که يکی از آن‌ها به تجربه فعاليت کمپين يک ميليون امضا زنان در ايران مربوط می‌شد.
شيرين عبادی: مردم ايران خشونت و نظامی‌گری دولت ايران در سوريه را تأييد نمی‌کنند
شيرين عبادی در نشست‌های مختلف اين کنفرانس، بر مسائل مختلفی از جمله حمايت دولت ايران از نظامی‌گری پرخشونت بشار اسد عليه مردم سوريه سخن گفت.
عبادی با اشاره به اعدام‌ها در ايران در برابر ديدگان مردم، گفت وقتی حکومتی خشونت می‌ورزد، اين رفتار در جامعه نيز ترويج می‌شود.
اين فعال حقوق بشر همچنين از اختصاص دادن ثروت‌های ايران به نظامی‌گری و حمايت تسليحاتی ايران از حکومت بشار اسد در سوريه سخن گفت و تأکيد کرد که مردم ايران خشونت و نظامی‌گری دولت ايران در سوريه را تأييد نمی‌کنند.
مريد ماگوار که به‌تازگی به لبنان، فلسطين ، اسرائيل و سوريه سفر کرده است در سخنان خود گفت مردم سوريه از افزايش خشونت نگرانند و به دنبال راه حل‌های مصالحه‌آميز می‌گردند. وی افزود دولت‌های خارجی از جمله اردن، ترکيه و لبنان، بر طبل جنگ سوريه می‌کوبند.
ريگوبرتا منچو از تجربه مبارزات زنان برای رسيدن به حقوق‌شان در گواتمالا سخن گفت و تاکيد کرد که در اين کشور برای پايان دادن به نسل‌کشی و خشونت، از طريق دادگاه‌های بين‌المللی جنايت عليه بشريت تلاش شده است. او گفت برای پايان دادن به خشونت، مهم دستيابی به عدالت است نه عفو عمومی. بخشش عمومی خشونتگران، عدالت نيست و پايان خشونت هم نخواهد بود.
ريگوبرتا منچو: برای پايان دادن به خشونت، مهم دستيابی به عدالت است نه عفو عمومی. بخشش عمومی خشونتگران، عدالت نيست و پايان خشونت هم نخواهد بود
جودی ويليامز در سخنانش کشور خود آمريکا را “متجاوزترين کشور دنيا” خطاب کرد و گفت: “کشور من ٧١١ ميليارد دلار برای نظامی‌گری گذاشته است و بيشتر از همه دنيا برای جنگ خرج می‌کند.”
وی افزود: “ما در کشورمان به جنگ اعتياد داريم. تاريخ ما به جنگ عادت دارد. ما بايد اين زيبايی را از جنگ بگيريم.”
ليما گبووی به تجربه جنگ داخلی در ليبريا اشاره کرد و گفت: “وقتی ديديم مردان فقط به ادامه ديوانه وار جنگ فکر می کنند، گروه های زنان صلح طلب را تشکيل داديم و شروع کرديم به مبارزه مدنی.”
به‌گفته گبووی سماجت زنان فعال و تأثيرگذاری بر مردم و پيوستن تعداد زيادی از زنان به اين نهضت، در نهايت سران جنگ‌طلب ليبريايی را وادار به آتش‌بس کرد.
توکل کرمان، جوان‌ترين زن برنده جايزه صلح نوبل در مورد تغييرات دموکراسی‌خواهانه مسالمت‌آميز در شمال آفريقا و خاورميانه و نقش زنان در اين تغييرات پرداخت.
وی گفت: “ما در انقلاب مسالمت‌آميز بی‌خشونتمان دنيا را وادار کرديم که به ما با ديده احترام نگاه کند.”
توکل افزود: “تا دموکراسی و صلح رؤيايمان نشود، نمی‌توانيم به آن دست يابيم.
توکل کرمان عليه ديکتاتوری در کشور سوريه نيز صحبت کرد و تأکيد نمود که امروز نمی‌توان به مردم سوريه گفت از خودتان دفاع نکنيد.
کنفرانس “حرکت به سمت عبور از نظامی‌گری و جنگ”، روز پنج‌شنبه ٣٠ ماه مه به کار خود پايان داد و در آخرين برنامه آن، شرکت‌کنندگان در کشتی صلح سوار شدند و ساعاتی را در کنار هم بر کشتی گذراندند.