بیش از دو ماه و نیم از آغاز اعتصاب فراگیر کارگران پیمانی صنعت نفت، هنوز در برخی مناطق به خواست کارگران پاسخ داده نشده و دولت و مجلس به مطالبات کارگران بی اعتنا هستند.
گروهی از کارگران پروژه‌ای در ۸۱ مین روز اعتصاب فراگیر صنعت نفت، با سفر به تهران چهارشنبه ۱۷ شهریور مقابل مجلس تجمع کردند و با تاکید بر ادامه اعتصاب، خواستار تحقق مطالبات خود شدند.
کارگران پروژه‌ای که برخی از آنها با لباس کار به تجمع آمده بودند پارچه نوشته‌هایی حاوی مطالبات خود در دست داشتند و خواستار ۱۰ روز مرخصی در ماه، افزایش دستمزد، پرداخت به موقع دستمزد و حق بیمه، شدند.
خبرگزاری دولتی ایلنا نیز روز چهارشنبه از تحویل طومار مطالبات کارگران به مجلس خبر داد. بنا بر خبر، ۱۹۱۰ کارگر با امضای طومار خواستار افزایش مرخصی ماهانه از ۶ به ۱۰ روز، پرداخت به موقع حقوق و مزایای قانونی، پرداخت به موقع حق بیمه متناسب با تخصص کارگر، بهبود وضعیت خوابگاه‌های کارگران، سرویس‌های حمل و نقل، بهبود کیفیت غذا و ارتقای بهداشت خوابگاه‌ها و خدمات رفاهی، افزایش حقوق‌ها بر مبنای لیست کمپین ۲۰ -۱۰ و حذف پیمانکاران از صنعت نفت شده‌اند.
نزدیک به سه ماه از آغاز اعتصاب کارگران، پیمانکاران تلاش دارند با با بی اعتنایی به خواست کارگران آنها را در تنگنای معیشتی قرار داده و وادار به بازگشت به کار کنند.
۸۱ روز اعتصاب
کارگران پروژه‌ای صنعت نفت که مرداد سال گذشته با برپایی اعتصابی طولانی مدت توانستند بخش زیادی از مطالبات مزدی خود را به پیمانکاران تحمیل کنند، امسال اعتصاب گسترده تری را سازمان دادند که ۲۹ خرداد آغاز شد و در ادامه به بیش از ۱۰۵ مرکز گسترش یافت.
رئوس مطالبات کارگران به نقل از بیانیه‌ی «شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت» عبارت‌اند از: حداقل مزد در نفت نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد، پرداخت به موقع مزدها، ممنوعیت اخراج، کوتاه شدن دست پیمانکاران از صنعت نفت، قراردادهای مستقیم و دائم، لغو قوانین برده وار مناطق آزاد اقتصادی، بهبود ایمنی محیط کار، بالابردن استانداردهای بهداشتی خوابگاه‌ها و سرویس‌های بهداشتی، و به رسمیت شناختن حق تشکل.
پس از چند هفته از آغاز اعتصاب کارگران در برخی مناطق با پذیرش خواست‌هایشان از سوی پیمانکاران به سر کار بازگشتند. در سایر مناطق اعتصاب ادامه یافت و کارگران دیگری به اعتصاب پیوستند.
در ادامه، کارگران جهت رایزنی درباره چگونگی ادامه اعتصاب مجامع عمومی بزرگی از جمله در هفشجان و ایذه برگزار کرده و بر تداوم اعتصاب تاکید کردند.
همزمان با گسترش اعتصاب و بروز ابتکارات مستقل کارگری پیمانکاران، وزارت کار و تشکل‌های وابسته به این وزراتخانه، جریانات وابسته به حکومت موسوم به عدالتخواهان برای کنترل و در هم شکستن اعتصاب بسیج شدند.
خانه کارگر و سایر تشکل‌های کارگری دولتی نیز در اقدامی موازی تلاش کردند اعتصاب و مبارزات کارگران را کانالیزه کنند. کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران وابسته به خانه کارگر از برگزاری جلسه با کارگران پروژه‌ای پارس جنوبی برای تشکیل انجمن صنفی خبر داد.
از سوی دیگر برخی کارگران که با وعده پذیرش مطالباتشان به سر کار بازگشته بودند، متوجه شدند که پیمانکاران قصد عملی کردن وعده‌های خود را ندارند. به همین جهت در شرکت هایی مانند پتروشیمی کاویان عسلویه اعتصاب از سر گرفته شده است.