محمدعلی سجادی چهارشنبه ۲۹ اردیبهشت در گفت‌وگو با خبرگزاری کار ایران (ایلنا) درباره وضعیت سینمای ایران گفت‌: «ما الان چیزی به‌عنوان بخش خصوصی نداریم. در حقیقت سینمای ما در دست ارگان‌های دولتی و نظامی است و همه چیز کاملاً دیکته می‌شود و کسی هم اگر کار نکند باید مثل من یک گوشه‌ای بنشیند و برای خودش زندگی کند.» او افزود: «در جهان سرمایه، شما تهیه‌کننده‌ای دارید که تازه آنجا می‌توانید با سازوکار او آشنا شوید، اینجا ما تهیه‌کننده‌ها و حاکمیتی داریم و یک ایدئولوژی داریم که تمام مسائل را برایمان دیکته می‌کنند. در خیلی از مواقع هم ما خودمان به خودمان دیکته می‌کنیم.» این کارگردان درباره رابطه سینمای ایران با سانسور گفت: «ما یک ممیزی داریم و یک سیستم ایدئولوژیک داریم که در این چهار دهه نمی‌دانسته با سینما چه کند. در حقیقت هم دلش می‌خواست آن را حفظ کند و هم دلش می‌خواهد سر به تنش نباشد. الان وضعیت سینما این است و از آنجایی که سینمای اجتماعی ما در سطح جهان دارای یک مارکتینگی است که ویترین همین گرفتاری‌هاست. هر کارگردانی می‌خواست فیلم بسازد سراغ مسائل اجتماعی می‌رفت که در جشنواره‌های خارجی مورد استقبال قرار بگیرد. اگر شخص هنرمندی این کار را می‌کند ایرادی ندارد اما در حقیقت یک مارکتینگ است.» محمدعلی سجادی کارگردان سینما و تئاتر، فیلم‌نامه‌نویس، تهیه‌کننده، تدوین‌گر، نقاش، نویسنده و طراح صحنه و لباس سینما و یکی از فیلمسازان پرکار به‌ویژه در اواخر دهه ۷۰ و در دهه ۸۰ است که فیلم‌های اجتماعی و جنایی ساخته است. سجادی در اواخر دهه ۵۰ کار فیلمسازی را در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پی گرفت و بعدها فعالیت‌اش را در سینمای آزاد ادامه داد. او نخستین فیلم سینمایی‌اش را در سن ۲۶ سالگی در سال ۱۳۶۲ به نام «بازجویی یک جنایت» ساخت. سجادی با فیلم «جنایت» نامزد بهترین کارگردانی جشنواره فیلم قاهره شد و جایزه بهترین کارگردانی را از هفتمین جشن خانه سینما دریافت کرد. او تا کنون حدود ۲۰ فیلم بلند را کارگردانی کرده است. از فیلم‌های دیگر او می‌توان به «مخمصه»، « گمشدگان»، «رنگ شب»، «شیفته»، « تردست»، «گزل» و « سودابه » اشاره کرد. سجادی در سال ۹۶ در تهران نمایش «بوف‌ نه چندان کور» که برداشتی آزاد از رمان «بوف کور» صادق هدایت است را به روی صحنه برد.