آنکارا ابراز اميدواری کرد که امروز يک هيئت ۳۰ نفره از سوی پيمان دفاعی ناتو برای استقرار سامانه موشکی پاتريوت در مرز ترکیه با سوريه به این کشور سفر کنند.
به گزارش شبکه تیآرتی ترکيه، اين هيئت که شامل مقامات آمريکا، آلمان و هلند هستند، در مورد مکانيابی استقرار اين موشکها در ترکیه بررسیهايی را انجام خواهند داد.
اين موشکها اواسط ماه دسامبر ميلادی در مرزهای ترکيه و سوريه مستقر خواهند شد.
ستاد مشترک نيروهای مسلح ترکيه اعلام کرده است بررسی محل استقرار سيستمهای موشکی پاتريوت توسط هيئتی مرکب از کارشناسان ناتو و ارتش ترکيه انجام میشود.
ترکيه در حالی مصمم است اين سامانه موشکی را در مرزهايش با سوريه مستقر کند که هفته گذشته ايران، روسيه و سوريه با استقرار سپر موشکی ناتو در ترکيه مخالفت کردند.
ترکيه در حالی مصمم است اين سامانه موشکی را در مرزهايش با سوريه مستقر کند که هفته گذشته ايران، روسيه و سوريه با استقرار سپر موشکی ناتو در ترکيه مخالفت کردند
در اطلاعيه ستاد مشترک نيروهای مسلح ترکيه آمده است: “سيستمهايی که از سوی ناتو به آنکارا واگذار میشود، کاملا دفاعی هستند و برای ايحاد ناحيه پرواز ممنوع يا انجام عمليات تهاجمی به کار گرفته نخواهند شد.”
اين موشکها بر اساس تفاهمنامهای که بين ترکيه و ناتو امضا شده به آنکارا واگذار میشود.
پيشبينی شده است حدود ۳۰۰ نفر از نظاميان خارجی برای هدايت اين سامانه موشکی در ترکيه مستقر شوند.
علی لاريجانی، رئيس مجلس ايران در جريان ديدار خود با بشار اسد در دمشق گفته است: “بحران داخلی سوريه با استقرار چنين سلاحهايی حل نمیشود.”
همچنين رامين مهمانپرست، سخنگوی وزارت خارجه ايران درباره درخواست ترکيه از ناتو برای استقرار موشکهای پاتريوت در مرز آن کشور با سوريه گفت: “اين موضوع نه تنها کمکی به حل مسئله سوريه نمیکند بلکه موجب سختتر و پيچيدهتر شدن اوضاع نيز میگردد.”
مقامهای وزارت خارجه روسيه و سوريه استقرار اين موشکها را در مرز ترکيه “تنشزا” دانستهاند و با آن مخالفت کردهاند.
اما احمد داوود اوغلو، وزير خارجه ترکيه گفته است: “استقرار سامانه موشکی پاتريوت با هدف دفاعی انجام میشود.”
به گفته وی “موردی برای اظهار نگرانی روسيه وجود ندارد.”
با این حال الکساندر لوکاشويچ، سخنگوی وزارت خارجه گفته است: “مسکو نظامی شدن بيش از حد مرز ترکيه و سوريه را علامت نگرانکنندهای میداند.”
سيستمهای موشکی پاتريوت در گذشته دو بار در سالهای ۱۹۹۱ و ۲۰۰۳ ميلادی در سالهای جنگ اول و دوم در عراق در خاک ترکيه مستقر شدند اما از آنها استفاده نشد.