اصغر فرهادی، فيلمساز ايرانی با برگزاری جلسههای نقد و بررسی فيلم “جدايی نادر از سيمين” در ميان مهاجران افغانی مقيم ايران، همدلی خود را با آنان اعلام میکند.
به گزارش تارنمای روزنامه شرق، اصغر فرهادی، کارگردان فيلم “جدايی نادر از سيمين” و برنده جايزه اسکار در واکنش به انتشار اخبار رفتارهای ناشايست اخير با مهاجران افغان در ايران، قرار است به ايران بازگردد و در روزهای ۲۲ و ۲۳ ارديبهشتماه در بين تعدادی از شهروندان ايرانی و شهروندان مهاجر افغان، ضمن نمايش فيلم آخرش، “جدايی نادر از سيمين” و برگزاری جلسههای نقد و بررسی آن، با مهاجران افغانی همدلی و گفتوگو کند.
فرهادی، يکی از صد چهره تأثيرگذار سال جهان از سوی مجله تايم انداختن علت ناامنی و بيکاری به گردن مهاجران را “فرار از پذيرش مسئوليت” دانست و افزود: “چنين رفتارهای ناشايستی با مهاجران در ايران برای کشوری که خود يکی از بالاترين آمار مهاجران را در کشورهای ديگر جهان دارد تلخ است.”
او در سال ۱۳۷۸ برای شبکه پنج تلوزيون ايران مجموعهای تلويزيونی بهنام “داستان يک شهر” را ساخت و در دو قسمت از اين مجموعه با نام “افغانی” به مشکلات و مسايل روز مهاجران افغان پرداخت.
اصغر فرهادی، اين روزها در حال فراهم کردن مقدمات ساخت فيلم تازه خود در پاريس است.
در طول سالهای گذشته يکی از ابزارهای کنترلی دولت ايران، محدودسازی حوزه زندگی و محل سکونت مهاجران افغان بوده است
در روزهای نخست سال جاری، خبرگزاری شهر اصفهان (ايمنا)، گزارش داد که شهرداری اصفهان به نقل از احمدرضا شفيعی، مسئول کميته انتظامی ستاد سفرهای نوروزی اين شهر، اعلام کرد در روز سيزده بهدر، برای “ايجاد امنيت و تأمين رفاه بازديدکنندهها” از ورود شهروندان افغان به پارک صفه جلوگيری خواهد شد.
روز پنجم ارديبهشتماه سال جاری نيز خبرگزاری فارس بهنقل از اداره کل امور اتباع و مهاجران خارجی و اعلام کرد، بر اساس مصوبه شورای تأمين مازندران و تأييد آن از سوی کارگروه کشوری، مازندران بهعنوان استان ممنوعه برای حضور اتباع مجاز و غيرمجاز افغان شناخته شده است.
برپايه اين خبر، به تمام شهروندان افغانی تا تاريخ سیام خردادماه فرصت داده شده است استان مازندران را ترک کنند.
در طول اين سالها، يکی از ابزارهای کنترلی دولت ايران، محدودسازی حوزه زندگی و محل سکونت مهاجران افغان بوده است.
دولت ايران، پس از سال ۲۰۰۱ با اجرای طرح سرشماری و روشن شدن دقيق شمار افغانها و صدور کارتهايی موسوم به “طلايی”، سعی در نظارت و کنترل زندگی آنها داشته است.
افزون بر اين، مهاجران افغان، مانند ايرانيان نمیتوانند از مزايای تحصيل رايگان استفاده کنند و حتا برای تحصيل در مدارس دولتی نيز بايد شهريه پرداخت کنند.
گفته شده است در سال تحصيلی ۹۰-۱۳۸۹، ۴۰۰ هزار کودک افغان در ايران از تحصيل بازماندهاند.
مهمان نفس است، ولی امان از نفسی که بیاید و نرود! حکایت [افغان ها] ایران هم حکایت همین میهمانان ناخوانده ایست که به هیچ قیمتی حاضر نیستند تشریف ببرند به کشور عزیز خودشان. از آقای فرهادی بعید است که چنین کاری میکنند. نظر آقای فرهادی در مورد بخشیدن جزایر ابوموسا و تنب بزرگ و کوچک به عرب ها چیست؟ شاید ایشان دلشان میخواهد که جلسه ای هم برای اعراب عزیز بگزارد و با اعراب نیز همدلی کند؟
Anonymous / 29 April 2012
رفتار نامناسب با افغان ها واقعیتی تلخ است اما فراهم کردن تحصیل رایگان برای 400 هزار کودک افغان در ایران تخصیص بودجه ای میلیارد دلاری را میطلبد که از توان ایران خارج است. تعداد کل دانش اموزان بسیاری از کشورهای اروپایی به این رقم نمیرسد.
کاربر مهمان / 29 April 2012
داداش/خواهر عزیز مهمان:اگه حکومت ایران هزینه تحصیل افغانها رو بده, کیفیت زندگی من وتو پایین نمیاد.
کاربر مهمان / 29 April 2012
در پاسخ دوستی که هزینهء سنگین آموزش کودکان افغانی رو عنوان کردند، انتخاب با شماست: یا بودجهء “میلیارد دلاری” تحصیل اون بچه ها را باید تامین کرد و کمک کرد اون بچه ها در جهت استعدادها و توانایی هاشون رشد کنند و اعضای مفید و موثری برای جامعه باشند و با کار و تلاششون حتی بیشتر از اون هزینه ها رو به جامعه برگردونند (که البته تردید دارم بودجه واقعا میلیاردی باشه – مگر هرینهء تحصیل هر دانش آموز در ایران سالی بیشتر از 2500 دلاره؟) و یا باید اونها رو در حاشیهء جامعه رها کرد تا مبتلا به انواع مشکلات بشند و بطور غیر مستقیم، هزینه هایی بسیار بیشتر از هزینه های فرضی آموزش و تعلیمشون رو به جامعه تحمیل کنند. انتخاب شما چیه؟
—————-
گزینه سوم: انتخاب من به شخصه اخراج انهاست تا در کشور خودشون مراتب تحصیل را طی کنند
کاربر مهمان / 30 April 2012
آقای اصغر فرهادی خود را برای جایزه صلح نوبل آماده میکند.
بد نیست که اولین قدم را شما بردارید ، فقط با سود حاصل از در آمد چند میلیون دلاریتان
و جمع آوری کمک از طریق طرفداران حقوق بشر در دنیای سینمای بین المللی که شما به آن
راه پیدا کرده اید به راحتی خواهید توانست در کوتاه مدت صدها مدرسه بسازید ، با روابط و
نفوذ تان در آمریکا و اسرائيل و مجامع بین المملی تلاش کنید از طریق یونسکو بودجه لازم
برای آموزش این عزیزان فراهم کنید. در شرایطی که مردم مظلوم ایران در حال حاضر زیر فشار
و ظلم از داخل و خارج میباشند و توانائي ارائه این خدمات را نداشته.
آقای فرهادی فیلم بسازید و از صعف نظام و خائنان نفوذی در داخل حکومت و شرایط و جو
سیاسی و اقتصادی حاصله بر علیه کشورمان حداکثر استفاده مادی را ببرید. مطمئن باشید
که اقداماتتان با سود فراوانتر همراه خواهد بوده .
فیلم های شما در حال حاضر با سرمایه و حمایت بی نظیر و بی سابقه در حال تبلیغ و نمایش
در کشورهای آمریکای لاتین میباشند و بیش از تبلیغ یک فیلم جوسازی بر علیه ایران است.
آقای فرهادی تلاش کنید که ۲۰۰۰۰۰۰عزیزان افغانی که بیش از ۳۰ سال میهمان ملت ایران
هستند و در حال که کشورشان نه در جنگ بسر میبرد و نه در بحران ، ولیکن حاضر به بازگشت
به کشور خود نیستند بتوانند به کشورهائي چون آمریکا و اروپا و عربی پناه برده و بتوانند از
امکاناتی که در شأن یک انسان باشد برخودار باشند.
یونان جزء جامعه بشردوستی اروپا میباشند.
ttp://www.youtube.com/watch?v=tyL0mIOwKT
yanin / 30 April 2012
میبینم بعضی از دوستان اصرار دارند که هزینه های افاغنه را نادیده بگیرند. دوستان عزیز ، لطفا از خواب خرگوشی بیرون بیایید. حتا اگر تمام هزینه ها از بخش خوصسی یا کمک های افراد یا کشور های دیگر (به طور انسان دوستانه) تامین شود ، چه بهتر که چنین هزینه ای خرج ایرانی شود. شاید وقتی که افغانستان در جنگ بود ، توجیه انسان دوستانه وجود داشت برای اسکان آنها، ولی در حال حاضر که افغانستان در جنگ نیست ، ولی ایران در بحران شدید مالی به سر میبرد ، بایستی از مهمانان عزیز خواهش کنیم که هر چه زودتر به وطن خود تشریف ببرند و به آباد کردن وطن خود بپردازند…
Anonymous / 30 April 2012
هیچ کشوری منبع هزینه ها همیشه و لزومااز طرف دولت نیست. این هزینه ها میتواند از منابع خصوصی یا فوندز یا اسپونسر ها تامین شود.خصوصا در بخش آموزش و پرورش فوندز یا حامیان خصوصی سرمایه گذاریهای بلند مدت میکنند که بازدهی خوب و مثبت دارد. این را در جواب کامنت گذار عزیزی گذاشتم که هزینه چند میلیاردی کودکان افغانی را دلیل این رفتار دولت میداند.
کاربر مهمان / 30 April 2012
در پاسخ دوستی که هزینهء سنگین آموزش کودکان افغانی رو عنوان کردند، انتخاب با شماست: یا بودجهء “میلیارد دلاری” تحصیل اون بچه ها را باید تامین کرد و کمک کرد اون بچه ها در جهت استعدادها و توانایی هاشون رشد کنند و اعضای مفید و موثری برای جامعه باشند و با کار و تلاششون حتی بیشتر از اون هزینه ها رو به جامعه برگردونند (که البته تردید دارم بودجه واقعا میلیاردی باشه – مگر هرینهء تحصیل هر دانش آموز در ایران سالی بیشتر از 2500 دلاره؟) و یا باید اونها رو در حاشیهء جامعه رها کرد تا مبتلا به انواع مشکلات بشند و بطور غیر مستقیم، هزینه هایی بسیار بیشتر از هزینه های فرضی آموزش و تعلیمشون رو به جامعه تحمیل کنند. انتخاب شما چیه؟
کاربر مهمان / 30 April 2012