یکی از ماهیگیران چابهار گفته است ۳ سال است ۸ نفر از همکارانش در اسارت دزدان دریایی هستند. آنها این ۸ نفر را گروگان گرفته اند تا پول بگیرند: برای هر صیاد ۲ میلیارد تومان؛ در حالی که آنها جز سقف بالای سرشان چیزی ندارند.
خطر گرفتار شدن در چنگال دزدان دریایی از جمله مشکلاتی است که ماهیگیران ایرانی با آن دست به گریبانند. دلیل این امر این است که آنها باید برای رسیدن به گلههای ماهی، به مناطق تحت تسلط دزدان دریایی بروند.
علیم افشار، رییس هیات مدیره اتحادیه صیادان چابهار هم در مورد وضعیت صیادانی که دزدان دریایی به آنها حمله میکنند گفته است: «شناورهای ما همواره مورد هجوم دزدان دریایی قرار میگیرند.»
او ضمن تایید ادامه اسارت هشت ماهیگیر چابهاری برای بیش از سه سال در دست دزدان دریایی سومالی، گفته است هیچ خبری از وضعیت آنها در دست نیست:
افشار همچنین از مرگ سه ماهیگیر گروگان گرفته شده خبر داده است: «در پی گروگان گرفته شدن صیادان چابهاری متاسفانه تاکنون سه صیاد جان خود را به دلیل شرایط نامناسب از دست داده اند. خانوادههای صیادانی هم که هنوز زنده هستند، هر روز امیدشان به بهبود وضعیت کمتر می شود.»
به گفته علیم افشار، تاکنون برای آزادی این صیادان با همه ارگانهای نظامی، امنیتی، سیاسی، صنفی و … مکاتبه شده اما مسئولان در جواب این پیگیریها گفتهاند به دلیل شرایط نا به سامان منطقه و نبودن دولتی مشخص، نمیتوانند از وضعیت آنها اطلاع پیدا کنند.
خرداد ماه امسال هم گروهی از خانوادههای صیادان گرفتار شده با ارسال نامهای برای حسن روحانی، از او خواستند وضعیت ماهیگیران به اسارت گرفته شده را پیگیری کند.
خبرگزاری کار ایران (ایلنا) نوشته است اکثر دزدان دریایی سومالی از مجموعههای زیر شاخه گروه تروریستی الشباب (وابسته به القاعده) هستند که از سال ۲۰۰۵ فعالیتهای خود را با حمله به شناورها و گروگان گرفتن صیادانی که از ایران به آب های سومالی نزدیک می شوند، گسترش دادهاند.
حالا اما قرار است ۹۰۰ شناور ماهیگیری که در هر کدام از آنها چهار تا شش صیاد کار میکنند، در روزهای آینده بندر چابهار را به سمت آبهای آزاد ترک کنند: سفری ۶۰-۷۰ روزه به انگیزه تامین هزینههای زندگی.
ایلنا نوشته است ماهیگیران برای صید به آبهای سومالی، عدن، یمن و … خواهند رفت و در محدوده مجاز ماهیگیری خواهند کرد، اما برخی صیادان و خانوادههای آنها نگرانند که مبادا اسیر دزدان دریایی بشوند که اگر چنین اتفاقی اگر بیفتد، میتواند حتی منجر به خطر مرگ آنها شود.
نکته آنجاست که شناورهای این ماهیگیران حتی به سادهترین تجهیزات ردیابی، مکالمه رادیویی و دفاعی مجهز نیستند.
فارو، یک ماهیگیر چابهاری است که گفته چند روز دیگر به سمت آبهای آزاد حرکت میکند اما در این مدت هیچ وسیله ای برای ارتباط و تماس با خانواده خود نخواهد داشت: «در مدت سفر استرس و فشار عصبی زیادی به ما و خانواده هامان وارد می شود چون هر لحظه امکان دارد به چنگ دزدان دریایی بیفتیم یا جان خود را از دست بدهیم. من چهار فرزند دارم که در این مدت نگران من خواهند بود.»
این صیاد چابهاری خود تاکنون با دزدان دریایی برخورد نداشته اما سه سال است هشت نفر از همکارانش از سوی این دزدان برای دریافت پول گروگان گرفته شده اند: «آنها از هر صیاد دو میلیارد تومان خواستهاند، در صورتی که ما جز سقف بالای سرمان چیزی نداریم.»
فارو، ماهیگیر چابهاری:
«ما هیچ وسیلهای برای دفاع از خود در برابر دزدان دریایی نداریم. حتی یک تفنگ ساچمهای که بتوانیم آنها را بترسانیم هم نداریم. آنها افراد بسیار خشنی هستند و ما هم زن و فرزند داریم. به همین دلیل برای چند میلیون پول باید جانمان را کف دست بگیریم و به دریا بزنیم.»
او با انتقاد از دولت از فقدان حمایت ها گفته است: «هیچ حمایتی از ما نمیشود و هیچ شغلی هم در اطراف محل زندگی ما وجود ندارد. اگر شغلی با ماهی یک میلیون تومان پیدا کنم هرگز به آب نمیزنم. همیشه به این فکر میکنم که اگر من به سفر رفتم و چند سال آنجا به عنوان گروگان ماندم، چه بلایی سر خانواده من میآید و چه کسی برای آنها امکانات فراهم میکند؟»
یکی دیگر از مشکلاتی که در سالهای اخیر در مناطق آبی جنوب ایران به وجود آمده است، کاهش ذخایر آبزیان آبهای خلیج فارس است. این مساله باعث شده ماهیگران ایرانی به دنبال گلههای ماهی کیلومترها از محل زندگی خود دور شوند.
- در همین زمینه